چرا به حضرت امام علی( علیه السلام )، «امیر المؤمنین» می‌گویند؟

شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی
یکی از القاب حضرت امام علی( علیه السلام )، «امیرالمؤمنین» است. در روایات آمده است که این لقب اختصاص به آن‌حضرت دارد و هیچ‌کس حتی امامان دیگر هم نمی‌توانند این لقب را برای خود استفاده کنند. امام صادق( علیه السلام ) به مردی که با نام امیرالمؤمنین به ایشان سلام کرد، فرمود: «این اسم فقط برای حضرت علی بن ابی‌طالب جایز است و این نامی است که خدا برای او انتخاب کرده است».[1]
در روایات در علت نام‌گذاری امام علی( علیه السلام ) به «امیرالمؤمنین» چند وجه بیان شده است:
1. امامت و ولایت: در روایتی پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) امام علی( علیه السلام ) را این‌گونه توصیف می‌کند: «...أَنْتَ إِمَامُ کُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ، وَ وَلِیُ‏ کُلِ‏ مُؤْمِنٍ‏ وَ مُؤْمِنَةٍ بَعْدِی...»؛‏[2] و تو پس از من، امام و ولیّ هر مرد و زن با ایمان هستی!
2. اعطای علم: در برخی از روایات، معنای دیگری برای این عبارت بیان شده است که علت انتخاب این لقب برای امام علی( علیه السلام ) به این دلیل است که به مؤمنان علم و دانش عطا می‌کند. امام کاظم( علیه السلام ) و نیز امام باقر( علیه السلام ) می‌فرمایند: «به این دلیل که حضرت علی( علیه السلام ) عهده‌دار عطا کردن علم به مؤمنین است، امیرالمؤمنین نام گرفته است. مگر نشنیدی که در قرآن آمده "نَمِیرُ أَهْلَنا"؛ یعنی برای خانواده خود آذوقه تهیه کنیم».[3] این بخش روایت می‌خواهد بگوید که واژه «أمیر» هم‌خانواده با کلمه «نمیر» است.
در روایت امام صادق( علیه السلام ) به طور مستقیم به این مطلب اشاره شده است، ایشان فرمودند: «اِنَّمَا هُوَ مِنْ وَ ذَلِکَ أَنَّ الْعُلَمَاءَ مِنْ عِلْمِهِ امْتَارُوا وَ مِنْ مِیرَتِهِ اسْتَعْمَلُوا»؛ آن از «مِیرَةِ الْعِلْمِ»؛ یعنی اعطای علم گرفته شده بدین معنا که علما از علم او برداشت می‌کنند و از توشه او بهره می‌گیرند. سپس به سؤال سلمان از پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) اشاره کرده و می‌فرماید: «سَلْمَانُ‏ سَأَلَ النَّبِیَّ فَقَالَ إِنَّهُ یَمِیرُهُمُ‏ الْعِلْمَ یُمْتَارُ مِنْهُ وَ لَا یَمْتَارُ مِنْ أَحَد»؛ سلمان در این‌باره از پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) سؤال کرد. ایشان در جواب فرمود: «علی به آنان علم عطا می‌کند. از او علم گرفته می‌شود ولی آن‌حضرت از کسی علم نمی‌گیرد».[4]

[1]. عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق و مصحح: رسولی محلاتی، هاشم، ج 1، ص 276، المطبعة العلمیة، تهران، چاپ اول، 1380ق.
[2]. شیخ طوسی، الأمالی، ص 351، دار الثقافة، قم، چاپ اول، 1414ق.
[3]. «لِأَنَّهُ یَمِیرُهُمْ‏ الْعِلْمَ أَمَا سَمِعْتَ فِی کِتَابِ اللَّهِ وَ نَمِیرُ أَهْلَنا؟»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 412، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 63، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1403ق.
[4]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(علیهم السلام)، ج 3، ص 55، علامه، قم، چاپ اول، 1379ق.

T