اما و اگرهای آرایش نظامی ترکیه در برابر سوریه

به گزارش «شیعه نیوز»، برخی منابع خبری اعلام کردند که ترکیه همزمان با آماده شدن برای مداخله نظامی در سوریه، چشم خود را نیز به اتحاد میان نیروهای کرد و نیروهای ارتش سوریه در مبارزه با داعش در شهر حسکه دوخته است.

روزنامه الحیات چاپ لندن نیز از آمادگی 12 هزار سرباز ترکیه خبر داد که قصد دارند به بهانه ایجاد مناطق امن و برای حمایت از مرزهای ترکیه در برابر تهدید های گروه های تروریستی در شمال شرق سوریه، وارد خاک این کشور شده و مداخله نظامی کنند.

البته اخباری نیز از برخی مخالفت ها از سوی نظامیان ترک درباره این مداخله نظامی نیز تاکنون منتشر شده که به نظر می رسد اگر خبرهای مداخله نظامی در خاک سوریه به هر بهانه ای که مطرح می شود، صحت داشته باشد، مخالفت جمعی از نظامیان ترکیه نمی تواند تاثیر چندانی در نقشه حمله آنکارا به خاک سوریه داشته باشد.

اما صرف نظر از هرگونه برداشت اضافی، نکاتی درباره این قصد احتمالی و فرجام آن و نیز واکنش های متصور از سوی برخی کشورهای منطقه به نظر می رسد که به اختصار به برخی از آنها اشاره می گردد.

مهمترین نکته ای که در ابتدا می بایست به آن اشاره شود این است که، شرایط کنونی ترکیه به لحاظ سیاسی و از آن مهمتر به دلایل اقتصادی و اجتماعی به گونه ای نیست که مقامات این کشور بتوانند حمله ای پایدار و محکم را علیه سوریه و یا هر کشور دیگر منطقه طراحی و اجرا کنند.

ترکیه کشوری در حال توسعه می باشد که در سال های اخیر به یمن توجه خاص به امنیت اجتماعی توانسته در زمینه های گوناگون اقتصادی سرمایه گذاران فراوانی را در حوزه های مختلف از جمله حوزه گردشگری جذب کند.

فرصت های سرمایه های گذاری در این کشور 74 میلیونی به گونه ای است که هر گونه بی ثباتی و ناامنی موجب فرار سرمایه ها و وارد آمدن خسارات جبران ناپذیر در حوزه های مختلف اقتصادی و اجتماعی این کشور خواهد شد.

پس اگر اخبار مربوط به حمله به خاک سوریه از جانب این کشور به اندازه یک سر سوزن نیز صحت داشته باشد، باید از هم اکنون این حمله را یک حمله مقطعی، زودگذر و کاملا کنترل شده فرض کنیم، در غیر این صورت بیش از آن که این حمله برای سوری ها و یا اکراد آن کشور فاجعه باشد، بیشتر برای خود ترکیه یک فاجعه بزرگ خواهد بود.

اما این پرسش مطرح است که، چرا ترکیه به رغم آگاهی از خسارت های این حمله احتمالی همچنان به دنبال توسعه دادن به درگیری های کنونی با سوریه است.

جواب این پرسش را باید در امنیت داخلی به ویژه در ارتباط با کردهای جنوب ترکیه جستجو کرد.

آنکارا به خوبی از حضور کردهای جدایی طلب و به ویژه اکراد وابسته به جنگجویان حزب کارگران کرد ترکیه موسوم به پ.ک.ک آگاه است.

مقامات آنکارا می دانند اعطای هرگونه استقلال و آزادی عمل به کردها در آن سوی مرزها به ویژه مناطق کردنشین سوریه و حتی عراق، می تواند تاثیر نامطلوبی را در داخل مرزهای ترکیه در پی داشته باشد.

مقامات آنکارا می دانند که حدود دو سال و نیم پیش و پس از یکسال از آغاز حمله داعش به سوریه، دولت این کشور قول خودمختاری را به اکراد در قبال مقابله با تروریست های داعش و ترک نکردن منطقه داد.

این رویه برای ترکیه یک زنگ خطر به شمار می رود، چرا که آنکارا به خوبی به مستعد بودن مناطق کردنشین ترکیه برای اعلام خودمختاری و یا تجزیه از خاک این کشور آگاه است.

برای همین زمانی که اعلام شد، نیروهای کرد حاضر در حسکه برای مقابله با تروریست های داعش در شرق این کشور به نیروهای نظامی دولتی سوریه پیوسته اند، نخستین زنگ خطر جدی برای آنکارا نیز به صدا درآمد.

و به همین علت است که بلافاصله رجب طیب اردوغان رییس جمهور ترکیه در مواضعی که پیشتر نیز آن را بیان کرده بود، اعلام کرد، به هیچ قیمتی اجازه نخواهد داد دولت کردی در مرزهای این کشور با سوریه تشکیل شود.

وی پیشتر نیز تاکید کرده بود که سخن گفتن از وجود مساله کردی در ترکیه جدایی طلبی است و دولت به هیچ وجه در میز مذاکره با سازمان تروریستی (پ.ک.ک)نخواهد نشست، چرا که آنکارا چنین اقدامی را به مفهوم فرو ریختن دولت ترکیه تلقی می کند.

البته اردوغان این سخنان را در پی اعلام خلع سلاح اکراد شبه نظامی وابسته به پ.ک.ک و در آستانه برگزاری کنگره ای برای خاتمه دادن به مبارزات مسلحانه در بهار امسال گفته بود.

به همین علت ترکیه از سالها قبل اقدامات پیش دستانه ای را برای کنترل مناطق کردنشین و داخلی خود انجام داده بود.

برای مثال از سال 2008 میلادی ارتش ترکیه به بهانه های واهی و البته تحت عنوان مبارزه با اکراد شرور و تروریست در چندین نوبت و با مجوز مجلس ملی این کشور، با نقض قوانین بین المللی وارد شمال عراق شد. البته ارتش ترکیه هرگز در منطقه شمال عراق اردو نزد و نتوانست در آن منطقه حضور خود را تثبیت کند.

به نظر می رسد شرایط سوریه نیز در صورتی که شرایط کنونی تدوام یابد و تهدیدهای ترکیه نیز عملی شود، به همین صورت ادامه یابد.

بر این اساس ترکیه به خوبی می داند در صورتی که تهدید خود را درباره سوریه به مانند آن چه که در عراق آرام و بی سرو صدا انجام داد، عملی سازد، باید علاوه بر آثار و تبعات داخلی، منتظر مواضع و واکنش های برخی کشورهای منطقه و نیز مردم این مناطق باشد.

امری که مقامات ترک اگر نسبت به آن از خود بی توجهی نشان دهند، باید خسارت ها و تبعات احتمالی آن را دستکم برای 75 میلیون مسلمان شهروند ترکیه در روزهای آینده توجیه کنند.

انتهای پیام/654