"آقازاده"هایی که از پدر شهادت به ارث می‌برند

کسانی که روند مقاومت‌ها از زمان تأسیس تاکنون را پیگیری می‌کنند، میزان آمادگی عناصر مقاومت برای جانفشانی خود و فرزندانشان در زمان لزوم و تکلیف را لمس می‌کنند. این مفهومی عمیق در ذهن کسانی است که گزینه مبارزه را به تسلیم و خفت ترجیح داده‌اند. تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی به قنیطره عمق ویژگی‌های افرادی که به امام ‌حسین علیه السلام اقتدا کرده و وی را امام آزادگان و مستضعفین می‌دانند، نشان می‌دهد که همان تقدیم جان و جگرگوشه است.

اسامی زیادی از شهدا از همان آغاز مقاومت در لبنان تاکنون وجود دارد، اما در این میان ارث بردن شهادت موضوعی درخشان است. داستان‌های زیادی با خون عناصر مقاومت جهت کرامت کشور به ‌این ‌ترتیب نوشته شده است، کشوری که دشمن در هر زمان و مکانی در کمین آن قرار دارد.

شهید عدنان ملحم اهل منطقه بلدة میدون در بقاع غربی است، وی در 24 دسامبر 1986 در جریان مشارکت در عملیات "لوسی السریرة" و حمله دشمن به میدون به شهادت رسید. وی در تعدادی از عملیات‌های مقاومت در جنوب و بقاع غربی حضور داشت. اما این شهید بزرگوار 20 سال بعد از شهادت، فرزند خود را که 20 بهار از عمرش گذشته بود و میان عناصر مقاومت مبارزه می‌کرد، ملاقات کرد. علی فرزند شهید ملحم در حمله رژیم صهیونیستی به لبنان در سال 2006 شرکت داشت و 4 ماه بعد از پیروزی مقاومت در این جنگ در انفجار یک بمب خوشه‌ای باقی‌مانده از دشمن صهیونیستی در منطقه بلاط جان خود را از دست داد.

در سال 1993 حسن جغبیر از اهالی منطقه برعشیت در جریان عملیات ریحان و بعد از حمله به یک گشتی صهیونیستی و تلاش برای به اسارت درآوردن یک نظامی این رژیم به شهادت رسید. وی یکی از ممتازترین شهدای مقاومت در دوران طلایی عملیات‌های ضدصهیونیستی به‌ویژه در موقعیت برعشیت بود. 13 سال بعد احمد 19ساله فرزند وی در جریان مشارکت در درگیری‌های عیناثا در جنگ 33روزه به خیل شهدا پیوست.

در سال 1994، حسن ابراهیم از عناصر مقاومت در جریان مشارکت در عملیات دریایی الناقوره به شهادت رسید. علی فرزند 22ساله وی نیز یکی از عناصر مجاهد مقاومت بود که تأثیر زیادی از پدرش گرفته بود. وی در جریان حمله رژیم اسرائیل به کاروان مقاومت اسلامی در مرزهای جولان اشغالی به فیض شهادت نایل آمد.

ابراهیم الرجب اولین شهید عملیات وعده صادق در سال 2006 بود. وی در جریان به اسارت گرفتن 2 نظامی صهیونیستی در منطقه خلة وردة به شهادت رسید. 8 سال بعد محمد حسین پسر وی نیز که همان روش مقاومت را دنبال می‌کند، در آغاز سال 2014 در انجام مسئولیت ‌های جهادی به شهادت رسید.

احمد عنیسی و فرزندش علی هر 2 در عملیات وعده صادق در سال 2006 شرکت کردند و در جریان درگیری نظامی با دشمن صهیونیستی در شهر صور به‌صورت هم‌زمان به شهادت رسیدند.

خانواده حاج عماد مغنیه فرمانده نظامی حزب‌الله لبنان ید طولایی در شهادت دارند. فؤاد و جهاد دو برادر عماد مغنیه پیش از وی به شهادت رسیده بودند و او نیز در سال 2008 به برادران شهیدش پیوست. اسرائیل او را در کفرسوسه سوریه ترور کرد. اما 7 سال بعد فرزند کوچکش جهاد نیز در حمله رژیم صهیونیستی به منطقه قنیطره نزدیک مرزهای جولان اشغالی به شهادت رسید. 

در مقاومت حتی مواردی وجود دارد که پسر زودتر از پدر به شهادت برسد، حاج حسان اللقیس نمونه این مورد است. علی الرضا فرزند بزرگ وی در جنگ ژولای 2006 به شهادت رسید. ابو علی همچنان مشتاق دیدار فرزند باقی ماند تا اینکه نهایتاً در سال 2014 مقابل منزلش ترور شد و به آرزویش رسید.

سیدحسن نصرالله سید مقاومت و دبیرکل حزب‌الله لبنان نیز از این صحنه‌ها بی‌اطلاع نیست، وی در سال 1997 فرزند بزرگ خود هادی را از دست داد. وی در جریان درگیری با دشمن صهیونیستی در معرکه جبل الرفیع به شهادت رسید. نصرالله هرگز در اجازه دادن به فرزندش برای پیوستن به صفوف مقاومت تردید نکرد، چرا که خود به‌همراه خانواده‌اش در مسیر جهاد قرار دارد و هیچ عزتی بالاتر از شهادت در راه وطن وجود ندارد.

مقاومت مملو از جانفشانی است، هیچ‌ چیز نمی‌تواند مانع مقاومت و عناصر آن برای رسیدن به هدف مطلوب شود، آزادی و پیروزی. مقاومت برای این دو هدف هر هزینه‌ای را تحمل می‌کند، چرا که رسیدن به هدف خسارت‌ها و جانفشانی‌ها را جبران خواهد کرد.

انتهای پیام/ ن . ش