گزینه صبر به جای گزینه صفر

به گزارش «شیعه نیوز»، اظهار ناامیدی «راسموسن» از امضای پیمان امنیتی کابل-واشنگتن در حالی در فضای سیاسی افغانستان طنین انداز می‌شود که از ماه‎ها قبل رسانه‎های همسو با مواضع آمریکا در افغانستان، برای برشمردن و برجسته‎کردن تبعات عدم امضای پیمان امنیتی تلاش می‎کننداین در حالی است که پیش از این، ناتو نیز اعلام کرده بود که بخش بزرگی از کمک‎ها و فعالیت‎های آن‎ها در ارتباط با افغانستان، به امضای پیمان امنیتی کابل – واشنگتن مربوط و مشروط می‎باشد.

در همان حال، ناتو و همچنین مقامات آمریکایی از محدودیت زمانی برای امضای پیمان امنیتی سخن گفته بودند؛ اما اظهارات این بار راسموسن از انعطاف بیشتر و تغییر جدی در رویکرد ناتو نسبت به امضای پیمان امنیتی حکایت دارد و می‎توان آن را اعلام مرگ ضرب الاجل‎های قبلی از سوی ناتو و مقامات آمریکایی در این مورد عنوان کرد.اظهارات اخیر راسموسن، حکایت از نرمش و ملایمت بیشتر در مواضع آمریکایی‎ها نسبت به پرونده پیمان امنیتی با افغانستان دارد؛ زیرا به احتمال زیاد، اظهارات انتقاد آمیز و افشاگرانه کرزی، امکان اظهارنظر مقامات آمریکایی را در این مورد از میان برداشته است و این بار آمریکایی‎ها خواسته‌اند به صورت غیر مستقیم و از زبان راسموسن در این باره، موضع خود را اعلام دارند تا حساسیتی را ایجاد نکند.

نکته قابل تامل دیگر در گفته اخیر راسموسن این است که او اعلام کرد: منتظر می‎مانند تا رئیس جمهور آینده افغانستان این پیمان را امضا کند.انتظار آمریکا برای امضای پیمان با رئیس جمهور آینده افغانستان امری است که بر روند انتخابات به صورت قطعی تاثیر خواهد گذاشت و آمریکایی‎ها را به تلاش بیشتر به دخالت در روند انتخابات، وادار خواهد کرد.از سوی دیگر ممکن است این مسئله، برخی نامزدهای انتخاباتی را وادار کند تا با وارد شدن در چرخه تعامل و توافق با غرب و به کمک وعده و وعید امضای پیمان امنیتی، بتواند از حمایت آمریکا برخوردار گردد.

اعلام موضع موافقت با امضای پیمان امنیتی از سوی هر کاندیدی، می‎تواند حساسیت‎های زیادی را علیه آن شکل دهد و طالبان را به تحرک بیشتر نظامی وادارد.قابل یادآوری است که اظهارات قبلی ناتو و اعمال فشارهایی که پیش از این از سوی مقامات آمریکایی بر کرزی صورت گرفت، همگی معطوف به برجسته‎کردن نیازهای افغانستان به امضای این پیمان بود و در راستای بزرگنمایی تهدیداتی استفاده می‎شد که در صورت خروج نظامیان خارجی متوجه افغانستان خواهد بود.اما کرزی رئیس جمهور افغانستان همچنان بر پافشاری بر مواضع قبلی خود ثابت و استوار ماند و بر پیش‎شرط‎های خود تاکید کرد.

سرانجام امتناع کرزی، آمریکایی‎ها را به راه‎اندازی تبلیغات گسترده رسانه‎ای علیه مقاومت و مواضع کرزی واداشت؛ طوری که رسانه‌های هم‎سو با آمریکا، در داخل و خارج از افغانستان به برجسته کردن خطرات ناشی از تاخیر در امضای پیمان امنیتی پرداختند.کرزی نیز در برابر این تبلیغات وسیع رسانه‎ای خاموش و بی‎تفاوت ننشست و به اظهارات افشاگرانه و انتقادهای تند علیه آمریکا اقدام کرد؛ اظهاراتی که از بسیاری اقدامات مداخله جویانه و زورگویانه آمریکا در افغانستان پرده برداشت و افکار عمومی را در این کشور به پشتیبانی از مواضع کرزی بسیج کرد.

در این جنگ تبلیغاتی که آمریکا آغازگر آن بود، نیز کرزی سرافراز و پیروزمندانه جریان بازی را به نفع خود مدیریت کرد و رقیب خود (آمریکا) را مغلوب و مقهور افشاگری‌های به موقع خود ساخت و به احساسات انزجار از آمریکایی‎ها در افغانستان ابعاد تازه و عمق بیشتری بخشید.کار به جایی رسید که هواداران مواضع آمریکایی در افغانستان، شایعاتی را پخش کردند که حکایت از خشم آمریکا و اعلام «گزینه صفر» توسط «اوباما» در سخنرانی سالانه وی داشت؛ اما اوباما، نه تنها اینکه از گزینه صفر یادآوری نکرد، بلکه اظهارات متفاوتی داشت.در نهایت آمریکا با در نظر داشت حمایت مردمی از موضع‎گیری‌ها و مقاومت کرزی- مجبور شد تا به گونه‌ای غیر مستقیم و از زبان راسموسن به جانب افغانی پیام فرستد که هیچ‎گونه محدودیت زمانی برای امضای پیمان امنیتی وجود ندارد و از اعلام گزینه صفر نیز خبری نیست.

این در حالی است که کرزی برای اثبات و استحکام اظهارات ضد آمریکایی خود، دلایل و شواهد کافی در دست دارد؛ زیرا او به مواردی اشاره می‎کند که برای تمام مردم افغانستان محسوس و قابل درک می‎باشد.کرزی از عدم صداقت و جدیت آمریکا در راستای مبارزه با تروریسم شاکی و ناراضی است؛ امری که بخش بزرگی از مردم افغانستان آن را احساس کرده‌اند و به شدت به آن اعتقاد دارند.به نظر می‎رسد آمریکا به این نتیجه رسیده است که اعمال فشار و اصرار زیاد برای امضای این پیمان، روی کرزی اثر و ثمری ندارد؛ زیرا او، در واپسین ماه‎های حکومت‎داری خود، نمی‎خواهد کاری کند که به عنوان نکته نامطلوب در کارنامه زمامداری وی ثبت گردد.

از سوی دیگر، پذیرش پیش‎شرطهای کرزی برای آمریکا سخت و سنگین و پرهزینه است و حتی ممکن است پذیرش برخی از این پیش‎شرطها با منافع منطقه‎ای آمریکا سازگاری نداشته باشد.بنابراین آمریکایی‎ها «گزینه صبر» را به «جای گزینه صفر» در دستور کار خود قرار داده و انتظار می‎کشند تا رئیس جمهور آینده افغانستان – که شاید از مواضع ملایم تری در برابر آمریکا بهره می‌برد این پیمان را امضا کند.

منبع: فارس

انتهای پیام/ ز.ح