تفکر وهابیت تفکر اموی و سفیانی

 SHIA-NEWS.COM    شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از تسنیم، وهابیت قیام امام حسین (علیه السلام) را نامشروع می دانند. این تفکر بنی امیه است که در میان مردم مطرح کرد و اتباع آنها روی آن مانور می دهند یعنی اصل تفکر عدم خروج علیه سلطان جائر از تفکرات اموی است نه اسلامی! به گزارش ادیان نیوز؛ وهابیت این زائده سرطانی که در فرصت های مختلف می کوشد آموزه های شیعه را زیر سوال برده و با شبهه افکنی حقانیت این مذهب را به چالش بکشد از محرم حسینی و واقعه تاریخی کربلا نیز چشم نپوشیده و همواره سعی می کند پیرامون آن شبهاتی را مطرح کند. از این رو در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین محمدمحسن مروجی طبسی، محقق حوزوی و مولف درسنامه نقد وهابیت به پاره‌ای از این شبهات پرداخته ایم که مشروح آن در ذیل می آید:

*اصلی ترین شبهاتی که وهابیت درباره واقعه عاشورا مطرح می کند به چه حوزه هایی اختصاص دارد؟
شبهات عاشورایی وهابیت چند محور دارد، نخست گریه و عزاداری بر سالار شهیدان (علیه السلام) است یعنی می گویند گریه بر اموات صحیح نیست و نیز عزاداری بر آنها بدعت است و با این نوع مباحث می کوشند عزاداری امام (علیه السلام) را به لحاظ مشروعیت زیر سوال ببرند و بگویند این عزاداری ها بدعت آمیز است.

محور دیگر شبهات آنها درباره قیام حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) است که می گویند قیام ایشان قیام نبود بلکه شورش بود و ایشان را به عنوان کسی که علیه سلطان زمان خود شوریده معرفی می کنند یعنی فردی طاغی و خارجی که وحدت اسلام را زیر سوال برده است.محور مهم دیگر این شبهات آن است که وهابیت شیعه را قاتل اصلی امام حسین (علیه السلام) معرفی می کند.

*وهابیت از چه منظری گریه بر امام حسین (علیه السلام) را زیر سوال می برد و چه پاسخی می توان به این شبهه ارائه کرد؟
وهابیت در دو حوزه نسبت به گریه و عزداری بحث می کند نخست حرمت گریه بر هر شخصی و در مرحله بعد گریه بر امام را بدعت می داند که هر دوی این شبهات رد شدنی است.چراکه در منابع اهل سنت می بینیم پیامبر (صلی الله علیه واله) در رحلت مادرشان گریسته اند، همچنین در رحلت فرزندشان ابراهیم و نیز عمویشان ابوطالب و نیز فاطمه بنت اسد (سلام الله علیها) مادر امیرالمومنین (علیه السلام) گریسته اند که در کتب تاریخی و روایی اهل سنت موجود است.اما نسبت به اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در مقاتل مشهور همچون مستدرک حاکم نیشابوری که شافعی مذهب است و دیگر منابع آمده که نخستین کسی که در اسلام بر امام حسین (علیه السلام) روضه خواند و گریست پیامبر (صلی الله علیه واله) بوده اند.

هنگام ولادت امام حسین (علیه السلام) پیامبر (صلی الله علیه واله) مغموم شدند وقتی علت را پرسیدند ایشان فرمودند که جبرئیل به من خبر دادند که فرزندت حسین (علیه السلام) به شکل فجیعی همراه با خانواده و یاران به شهادت می رسد و این نخستین روضه خوانی بر امام حسین (علیه السلام) بوده است.علاوه بر این، امت اسلام چه شیعه و سنی در طول تاریخ بر امام حسین (علیه السلام) و مصائب آن حضرت (علیه السلام) گریسته اند و با این گریه هم اعلام برائت می کردند نسبت به بنی امیه و هم اعلام دوستی و مودت نسبت به اهل بیت (علیه السلام) پیامبر (صلی الله علیه واله).

در اینجا می توان این سوال یا شبهه را خطاب به وهابیت مطرح کرد که چرا بجای اینکه جنایات یزید و معاویه و قاتلین اباعبدالله (علیه السلام) را محکوم کنند و آنها مورد سوال و مواخذه قرار دهند چرا بر سر مظلوم می کوبند چرا ظالم را محاکمه نمی کنند؟!مگر امام (علیه السلام) با فرزند و اصحابشان چه کرده بودند که آن جنایات بر سرشان آمد و بجای آنکه وهابیت از مظلوم دفاع کند همیشه از ظالم دفاع کرده است؟ آیا تا کنون یک بار مسببین حادثه کربلا را محکوم کرده اند؟

چرا ما باید برای اشک ریختن بر امام حسین (علیه السلام) و مصائب آن حضرت (علیه السلام) دلیل بیاوریم؟! آنها باید دلیل بیاورند که چرا این رسم ما را بدعت می نامند در حالی که خودشان خلاف جریان اسلامی حرکت کرده اند.این ما هستیم که باید بپرسیم چرا وهابیت از دشمنان اهل بیت (علیه السلام) اعلام برائت نمی کند و بجای آن در دفاع از یزید و معاویه سریال قبیح "حسن، حسین و معاویه” را ساخته و جنایات بنی امیه را توجیه می کنند.

*وهابیت شبهه ای مطرح کرده و می گویند امام حسین (علیه السلام) علیه خلیفه وقت خروج کرد و شورید و او فردی خارجی است، چه پاسخی می توان به این شبهه ارائه کرد؟این مسئله از دیدگاه شیعه حل شده چراکه شیعه معتقد است امام (علیه السلام) حق است و اگر زمانی صلح کرد و زمانی قیام و جهاد و قول و فعلشان حجت است و هر کاری انجام دهند طبق دستور الهی بوده است چراکه امام (علیه السلام) برای اصلاح امت پیامبر (صلی الله علیه واله) و امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند چراکه در آن زمام جز پیکری از اسلام باقی نمانده بود.

اما از دیدگاه اهل سنت و وهابیت خروج نسبت به خلیفه حتی اگر ظالم و جائر باشد، جایز نیست، اما علی رغم وجود چنین دیدگاهی در میان اهل سنت، اکثریت آنها جریان معاویه و یزید را محکوم کرده و امام حسین (علیه السلام) را برای قیام علیه خلیفه وقت محق دانسته اند. حتی برخی از علمای اهل سنت معاویه و یزید را لعن می کردند.اما در این میان، سلفی ها و وهابیت چنین حقی را به امام حسین (علیه السلام) نمی دهند و این قیام را نامشروع می دانند. این تفکر بنی امیه است گه در میان مردم مطرح کرد و اتباع آنها روی آن مانور می دهند یعنی اصل این تفکر عدم خروج علیه سلطان ظالم و جائر از تفکرات اموی است نه اسلامی!

در این میان سوال ما از سلفی ها این است که شما که خروج علیه سلطان را جایز نمی دانید پس چرا عایشه و طلحه و زبیر که در زمان امیرالمومنین (علیه السلام) دست به شورش زدند را تایید می کنید؟ اگر قرار باشد به اطاعت و تمکین، امیرالمومنین (علیه السلام) خلیفه چهارم بودند پس چرا چرا طلحه و زبیر جنگ جمل و معاویه جنگ نهروان را علیه ایشان به راه انداختند، اگر امام حسین (علیه السلام) خارجی است و علیه خلیفه خروج کرده پس باید نسبت به این مسئله هم موضع گرفت؛ چطور گفته می شود معاویه و طلحه و زیبر در جهاد اجتهاد کردند اما امام حسین (علیه السلام) نه. بنابراین، تفکر وهابیت تفکر اموی و سفیانی است و حافظ منافع آنها هستند. در واقع، اینها احیاگر تفکرات اموی و حافظ منافع آنها و توجیه گر جنایات بنی امیه هستند و کاری جز این ندارند و لذا نسبت به قیام امام حسین (علیه السلام) بدترین تعابیر را بکار می برند در حالی که امام حسین (علیه السلام) سید جوانان بهشت و سبط پیامبر (صلی الله علیه واله) هستند.

*یکی از شبهات وهابیت این است که چرا در زیارت عاشورا به همه بنی امیه لعن فرستاده می شود آیا در بین آنها هیچ مومنی نبوده است؟
باید توجه داشت که این شبهه حکم غالبی است، مگر نه آنکه در قرآن بنی امیه به عنوان شجره خبیثه و ملعونه یاد شده اند که جنس آنها و عمومشان را دربر می گیرد، بنابراین اگر اشکال وارد باشد ابتدا باید به قرآن شبهه گرفت. اگرچه در هر جریان استثنائاتی وجود دارد اما تفکر غالبی بنی امیه ضدیت با ائمه (علیه السلام) و پیامبر (صلی الله علیه واله) است.

*فلسفه سیاه پوشی برای امام حسین (علیه السلام) به ویژه در دهه نخست یعنی قبل از رسیدن سالروز شهادت چیست؟رنگ مشکی در اسلام کراهت دارد و پوشیدن آن مکروه است و مومن باید لباس هایی با رنگ روشن و شاد بپوشد، اما استثناء دارد اگر برای احیای شعائر دینی و عزای اهل بیت (علیه السلام) به ویژه امام حسین (علیه السلام) باشد مستحب و مورد تاکید است.

این شبهه ای که درباره سیاهپوشی محرم مطرح می کنند به حقیقت پیام عاشورا باز می گردد، باید توجه داشت که انقلاب امام حسین (علیه السلام) آبروی بنی امیه را برد، آنها با هر کاری که تفکر امام (علیه السلام) را بیدار کرده و اذهان را متوجه قیام ایشان کند و به اذهان تلنگره زده که به قیام ایشان بنگرند و تفکر کنند، مخالفند.پوشیدن لباس مشکلی نیز از جمله مواردی است که سوال ایجاد می کند و وقتی در پاسخ به آن واقعیت بازگو شود مسببان آن واقعه و جنایت تاریخی مورد لعن قرار می گیرند از این رو با هر وجهه ای که یادآور واقعیت کربلا است مخالفت می کنند.حرف سر رنگ نیست حرف سر فکر است آنها با هر نماد و مظهری از عاشورا و هر کاری که یادآور عشورا و برائت مومنین از قاتلان حقیقی امام حسین (علیه السلام) است، مشکل دارند

انتهای پیام/ ز.ح