حکم یوم‌الشک اول ماه چیست؟

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از مشرق، حجت‌الاسلام والمسلمین حسین فلاح‌زاده، مسؤول ستاد ترویج احکام شب گذشته در جمع زائران حرم کریمه اهل‌بیت(علیهم السلام) به بررسی وظیفه افراد در ماه مبارک رمضان پرداخت و گفت: مستحب است که انسان سه روز پایانی ماه شعبان را روزه بگیرد، در روایت آمده «هر کس سه روز پایانی ماه شعبان را روز بگیرد و آن را وصل ماه رمضان کند ثواب دو ماه روزه‌داری برای او داده می‌شود».

حجت‌الاسلام فلاح زاده به بررسی یوم الشک پرداخت و اظهار داشت: یوم شک به دو نوع نخست و آخر تقسیم می‌شود، یوم شک نخست به این معنی است که فرد شک کند که اول ماه رمضان است یا آخر ماه شعبان، افراد نسبت به این روز وظیفه شرعی ندارند و نمی‌تواند به نیت ماه رمضان روزه بگیرد، ولی اگر در طول روز مشخص شود که ماه رمضان است باید نیت روزه خود را به روزه رمضان تغییر دهند. اگر فردی یوم شک نخست را به نیت آخر شعبان روزه بگیرد و نیت روزه رمضان نکند و پس از چند روز معلوم شود که آن روز ماه رمضان بوده است، بر گردن او قضا و کفاره واجب نیست، چرا که روزه آن روز از ماه رمضان به شمار می‌آید.

مسؤول ستاد ترویج احکام با اشاره به این‌که یوم شک آخر به این معنا است که فرد شک کند آخر ماه رمضان است یا اول ماه شوال، اظهار داشت: در یوم شک آخر فرد وظیفه دارد روزه بگیرد، ولی اگر در طول روز مشخص شود که اول شوال است باید حتما افطار کند چرا که روزه در عید فطر حرام است، ولی اگر فردی یوم شک آخر را به سبب جهل روزه بگیرد و پس از چند روز مشخص شود که عید فطر بوده است، گناهی مرتکب نشده است و ثواب روزه آن روز هم به او نوشته می‌شود.

حجت‌الاسلام فلاح زاده درباره تأخیر انداختن روزه قضا، خاطرنشان کرد: افرادی که از سال‌های گذشته روزه قضا داشته و تا ماه رمضان سال آینده نگرفته باشند باید افزون‌بر گرفتن قضا به ازای هر روز یک مد که هفتصد و پنجاه گرم می‌شود طعام به فقیر بدهند.در ماه رمضان افراد دو دسته هستند، گروهی وظیفه روزه گرفتن و گروهی وظیفه روزه‌خواری دارند و در این ماه شناخت وظیفه شرعی بسیار مهم است، کسانی که مکلف هستند و توانایی دارند باید در ماه رمضان روزه بگیرند و فرقی ندارد که ماه رمضان در تابستان باشد یا زمستان و سخت بودن کار دلیل بر روزه خواری نیست.

مسؤول ستاد ترویج احکام با بیان این‌که ضعف دلیل بر روزه خواری نیست، گفت: انسان به محض ضعف کردن نمی‌تواند روزه خود را افطار کند، بلکه باید به قدری باشد که فرد واقعا تحمل روزه را نداشته باشد.همچنین بارداری، شیردهی به نوزاد و بیماری دلیل بر روزه خواری نیست، بلکه فرد زمانی می‌تواند روزه خود را افطار کند که روزه برای او ضرر داشته باشد.

انتهای پیام/ ز.ح