امام ما یا مهدی ، تویی مولا یا مهدی بگو پس کی میایی ، گل زهرا یا مهدی شب نیمه ی شعبان ، گرفتم با تو اِحیا گدایت را دعا کن ، تو ای مهدی زهرا دعا کن یابن الزهرا ، منی که غرق دردم دگر پیشت ز عصیان ، سر افکنده نگردم منم مُحرم به عشقت ، تو هستی بیت و میقات دعا کن یابن الزهرا ، شوم اهل مناجات شدم ننگ شریعت ، نبودم زینت دین دعا کن یابن الزهرا ، نگردم بد تر از این دعا کن ای شمیمِ ، غمت در شامه ی من نماز اوّل وقت ، شود برنامه ی من از اعمال بد ِ من ، شده محزون دل تو به هر عُصیان یا مهدی ، نمودم خون ، دل ِ تو همیشه در همه جا ، اُمید من تو بودی بدی کردم ولی تو ، خطا پوشی نمودی بُوَد صد همچو یوسف ، اسیر چاه عشقت بیا و کن مرا هم ، فدای راه عشقت به صحرای ولای ِ ، تو آواره شَوَم من نگاهت را مگردان ، که بیچاره شَوَم من تو نور هل اتایی ، تو مصباحُ الهُدایی تو را حقّ ابالفضل ، مرا کن کربلایی مرا کن کربلایی ، به دستان بریده به حقّ آن برادر ، که شد قدّش خمیده عمویت غرق خون و ، حسین اشکش روان بود چه آتش زین مصیبت ، به قلب کودکان بود به خیمه سوز و آه و ، نوای آب آب است علی با کام تشنه ، به دامان رباب است در این گرمای سوزان ، لب اصغر بسوزد عمو غرقه به خون ، دل مادر بسوزد