پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از دیدگاه امام صادق (علیه السلام)

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش سرویس جهان اسلام «شیعه نیوز» به نقل از ایرنا، در این نوشتار برآنیم تا گوشه هایی از زندگی و شخصیت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) را از نگاه امام صادق (علیه السلام) به رشته تحریر در آوریم.

* تولد نور

امام صادق (علیه السلام) به نقل از سلمان فارسی فرمود: پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند متعال مرا از درخشندگی نور خودش آفرید.

همچنین امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند متعال خطاب به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: ˈای محمد! قبل از این که آسمان ها، زمین، عرش و دریا را خلق کنم. نور تو و علی را آفریدم…ˈ

ثقه الاسلام کلینی (ره) می نویسد: امام صادق (علیه السلام) فرمود: ˈهنگام ولادت حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فاطمه بنت اسد نزد آمنه (مادر گرامی پیامبر) بود. یکی از آن دو به دیگری گفت: آیا می بینی آنچه را من می بینم؟ دیگری گفت: چه می بینی؟ او گفت: این نور ساطع که ما بین مشرق و مغرب را فرا گرفته است! در همین حال ابوطالب (علیه السلام) وارد شد و به آن ها گفت: چرا در شگفتید؟ فاطمه بنت اسد ماجرا را به او گفت. ابوطالب به او گفت: می خواهی بشارتی به تو بدهم؟ او گفت: آری. ابو طالب گفت: از تو فرزندی به وجود خواهد آمد که وصی این نوزاد خواهد بود.

* نام های پیامبر

کلبی از نسب شناسان بزرگ عرب می گوید: امام صادق (علیه السلام) از من پرسید: در قرآن چند نام از نام های پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله) ذکر شده است؟ گفتم: دو یا سه نام. امام صادق (علیه السلام) فرمود: ده نام از نام های پیامبر اکرم در قرآن آمده است: محمد، احمد، عبدالله، طه، یس، نون، مزمل، مدثر، رسول و ذکر.

سپس آن حضرت برای هر اسمی آیه ای تلاوت فرمود. نیز فرمود: (ذکر) یکی از نام های محمد (صلی الله علیه و آله) است و ما (اهل بیت) (اهل ذکر) هستیم. کلبی! هر چه می خواهی از ما سوال کن.

کلبی می گوید: از ابهت صادق آل محمد (صلی الله علیه و آله) به خدا سوگند! تمام قرآن را فراموش کردم و یک حرف به یادم نیامد تا سوال کنم. برخی چهارصد نام و لقب پیامبر (صلی الله علیه و آله) که در قرآن آمده است را بر شمرده اند.

* عظمت نام محمد (صلی الله علیه و آله)

جلوه نام محمد (صلی الله علیه و آله) برای امام صادق (علیه السلام) به گونه ای بود که هر گاه نام مبارک حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) به میان می آمد، عظمت و کمال رسول خدا (صلی الله علیه و آله) چنان در وی تإثیر می گذاشت که رنگ چهره اش گاهی سبز و گاهی زرد می شد به طوری که آن حضرت در آن حال برای دوستان نیز نا آشنا می کرد. امام صادق (علیه السلام) گاهی بعد از شنیدن نام پیامبر(صلی الله علیه و آله) می فرمود: جانم به فدایش. اباهارون می گوید: روزی به حضور امام صادق (علیه السلام) شرفیاب شدم. آن حضرت فرمود: اباهارون! چند روزی است که تو را ندیده ام. عرض کردم: خداوند متعال به من پسری عطا فرمود. آن حضرت فرمود: خدا او را برای تو مبارک گرداند چه نامی برای او انتخاب کرده ای؟ گفتم: او را محمد نامیده ام. امام صادق (علیه السلام) تا نام محمد را شنید( به احترام آن حضرت) صورت مبارکش را به طرف زمین خم کرد، نزدیک بود گونه های مبارکش به زمین بخورد. آن حضرت زیرلب گفت: محمد، محمد، محمد. سپس فرمود: جان خودم، فرزندانم، پدرم و جمیع اهل زمین فدای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) باد! و باز فرمود او را (پسرش) دشنام مده! کتک نزن! بدی به او نرسان! بدان! در روی زمین خانه ای نیست که در آن نام محمد وجود داشته باشد، مگر این که آن خانه در تمام ایام مبارک خواهد بود.

* سیمای محمد (صلی الله علیه و آله)

امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمود: امام حسن (علیه السلام) از دایی اش (هند بن ابی هاله) که در توصیف چهره پیامبر (صلی الله علیه و آله) مهارت داشت در خواست کرد تا سیمای دل آرای خاتم پیامبران (صلی الله علیه و آله) را برای وی توصیف کند.

هند بن ابی هاله در پاسخ گفت: آن حضرت هنگام راه رفتن با وقار حرکت می کرد. وقتی به چیزی توجه می کرد به طور عمیق به آن می نگریست. به مردم خیره نمی شد، به هر کس می رسید سلام می کرد، همواره هادی و راهنمای مردم بود. برای از دست دادن امور دنیایی خشمگین نمی شد. برای خدا چنان غضب می کرد که کسی او را نمی شناخت. اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود. برترین مردم نزد وی کسی بود که بیشتر مواسات و احسان و یاری مردم کند…

* اوصاف پیامبر در تورات و انجیل

خداوند متعال در وصف پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: کسانی که کتاب آسمانی به آنان دادیم او را همچون فرزندان خود می شناسند (ولی) جمعی از آنان حق را آگاهانه کتمان می کنند.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: ˈیعرفونه کما یعرفون ابنائهمˈ زیرا خداوند متعال در تورات و انجیل و زبور، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله)، مبعث، مهاجرت و اصحابش را چنین توصیف کرد: ˈمحمد (صلی الله علیه و آله) فرستاده خداست و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند. پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود می بینی در حالی که همواره فضل خدا و رضای او را طلبند. نشانه آن ها در صورتشان از اثر سجده نمایان است. این توصیف آنان در تورات و توصیف آنان در انجیل است… ˈ

امام صادق (علیه السلام) فرمود: این صفت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و اصحابش در تورات و انجیل است. زمانی که خداوند پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله) را به رسالت مبعوث کرد اهل کتاب (یهود و نصاری) او را شناختند اما نسبت به او کفر ورزیدند همان گونه که خداوند متعال فرمود: ˈهنگامی که این پیامبر نزد آن ها آمد که (از قبل) او را شناخته بودند، به او کافر شدند.ˈ

خداوند متعال در قرآن کریم در وصف پیامبر(صلی الله علیه و آله) می فرماید: ˈما تو را جز برای رحمت جهانیان نفرستادیم.ˈ و در جای دیگر نیز می فرماید: ˈدر برابر کفار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند.ˈ

حال شاید این سوال مطرح شود که این دو چگونه با هم جمع می شوند؟ در پاسخ باید گفت که توجه به این آیه برای طرفداری اندیشه تسامح و تساهل ضروری است. آیا ممکن است کامل ترین انسان که با کامل ترین کتاب آسمانی برای هدایت تمام جهانیان مبعوث شده است در مقابل دشمنان دین هیچ عکس العملی جز مهربانی نداشته باشد؟! برای اداره جامعه دینی و بقای آن باید در مقابل دشمنان دین ایستاد شدت عمل نسبت به کافران و مبارزه با آن ها برای از بین بردن موانع هدایت عین رحمت است.

* برترین مخلوق

حسین بن عبدالله می گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: آیا رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سرور فرزندان آدم بود؟

آن حضرت فرمود: قسم به خدا او سرور همه مخلوقات خداوند بود. خدا هیچ مخلوقی را بهتر از محمد (صلی الله علیه و آله) نیافرید.

امام صادق (علیه السلام) در حدیث دیگری فرمود: چون رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را به معراج بردند جبرئیل تا مکانی با وی همراه بود و از آن به بعد او را همراهی نمی کرد. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: جبرییل در چنین حالی مرا تنها می گذاری؟! جبرییل گفت: تو برو . سوگند به خدا در جایی قدم گذاشته ای که هیچ بشری قدم نگذاشته و بیش از تو بشری به آن جا راه نیافته است.

معمر بن راشد می گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که فرمود: یک نفر یهودی خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) رسید و به دقت او را نگریست. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: ای یهودی! چه حاجتی داری؟ یهودی گفت: آیا تو برتری یا موسی بن عمران، آن پیامبری که خدا با او تکلم کرد و تورات و انجیل را بر او نازل کرد و به وسیله عصایش دریا را برای او شکافت و به وسیله ابر بر او سایه افکند؟

پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: خوشایند نیست که بنده خود ستایی کند ولکن (در جوابت) می گویم که حضرت آدم (علیه السلام) وقتی خواست از خطای خود توبه کند، گفت: ˈخدایا! به حق محمد و آل محمد از تو می خواهم که مرا عفو نمایی. خداوند نیز توبه اش را پذیرفت. حضرت نوح (علیه السلام) وقتی از غرق شدن در دریا ترسید گفت: ˈخدایا به حق محمد و آل محمد از تو در خواست می کنم. مرا از غرق شدن نجات بدهی. خداوند نیز او را نجات داد.

حضرت ابراهیم (علیه السلام) در داخل آتش گفت: ˈخدایا! به حق محمد و آل محمد از تو می خواهم که مرا از آتش نجات دهی. خداوند نیز آتش را برای او سرد و گوارا کرد.

حضرت موسی (علیه السلام) وقتی عصایش را به زمین انداخت و در خود احساس ترس کرد گفت: ˈخدایا! به حق محمد و آل محمد از تو در خواست می کنم که مرا ایمن گردانی. خداوند متعال به او فرمود: ˈنترس. مسلما تو برتری.ˈ

ای یهودی اگر موسی (علیه السلام) امروز حضور داشت و مرا درک می کرد و به من و نبوت من ایمان نمی آورد. ایمان و نبوتش هیچ نفعی به حال او نداشت. ای یهودی! از ذریه من شخصی ظهور خواهد کرد به نام مهدی (علیه السلام) که زمان خروجش عیسی بن مریم برای یاری او فرود می آید و پشت سر او نماز می خواند.

* سیاستمداری پیامبر (صلی الله علیه و آله)

در عرف جهانی امروز (سیاست) را به معنای نیرنگ و دروغ برای کسب قدرت و سلطه بر مردم تعریف می کنند، اما (سیاست) در لغت به معنای اداره کردن امور مملکت و حکومت کردن است.

خداوند متعال پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله) جانشینان بر حق او ائمه معصومین (علیهم السلام) را از بهترین سیاستمداران شمرده است در زیارت جامعه در وصف ائمه (علیهم السلام) که پرورش یافتگان مکتب نبوتند، آمده است: (وساسه العباد).

فضیل بن یسار می گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که به بعضی از اصحاب قیس ماصر فرمود: خداوند ـ عزوجل ـ پیغمبرش را تربیت کرد و نیکو تربیت فرمود. چون تربیت او را تکمیل کرد، فرمود: ( انک لعلی خلق عظیم) تو بر اخلاق عظیمی استواری. سپس امر دین و امت را به او واگذار کرد تا سیاست و اداره بندگانش را به عهده بگیرد سپس فرمود: ˈآنچه را رسول خدا برای شما آورد بگیرید (و اجرا کنید) و از آنچه نهی کرد خود داری کنید.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) استوار، موفق و موید به روح القدس بود و نسبت به سیاست و تدبیر خلق هیچ گونه لغزش و خطایی نداشت و به آداب خدا تربیت شده بود.

* زهد و وارستگی

حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) هرگز نسبت به دنیا و لذایذ زودگذر آن میلی نشان نداد و به آن توجهی نکرد. آن حضرت برای هدایت مردم و رساندن آن ها به سعادت دنیا و آخرت وارد عرصه سیاست شد.

ابن سنان می گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: مردی نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد در حالی که آن حضرت روی حصیری نشسته بود که زبری آن بر بدن آن حضرت اثر گذاشته بود و بر بالشی از لیف خرما تکیه کرده بود که برگونه های گلگونه اش نفوذ کرده بود. آن مرد در حالی که جاهای اثر کرده را مسح می کرد، گفت: کسری و قیصر (پادشاهان ایران و روم) هرگز چنین راضی نمی شوند و بر حریر و دیبا می خوابند و تو ( که سرور مخلوقات خدایی) بر این حصیر!

پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: به خدا من از آن ها برتر و گرامی تر هستم. من کجا و دنیا کجا! مثال زودگذر بودن دنیا مثال شخصی است که بر درختی سایه دار عبور می کند لحظه هایی از سایه درخت استفاده می کند و وقتی سایه تمام شد از آن جا کوچ می کند و درخت را رها می کند.