صدای پای التقاط فرهنگی مذهبی با کارناوال رمضان + تصاویر

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

سرویس جهان اسلام «شیعه نیوز» به نقل از مشرق ، ماه مبارک رمضان از دیر باز در هر کشوری دارای رسوم و آداب خاص خودش بوده است بعضی از این رسوم به جنبه‌های ظاهری آن بازمی‌گشته و برخی باری مفهومی داشته‌اند.

در ایران دید و بازدیدهای افطار، آماده شدن برای ماه مبارک از لحاظ خرید مواد غذایی، طبخ و مصرف برخی مواد غذایی که بعضی از آنها مخصوص ماه مبارک است و برخی دیگر در این ماه بیشتر مصرف می‌شوند از این موارد هستند. در سال‌هایی کمی دورتر همه این سنت‌ها با استهلال ماه مبارک در ابتدای ماه شروع می‌شد ماجرا در همین حد و حدود بود. حال و هوای شهر با آغاز ماه مبارک عوض می‌شد و این یعنی تفاوت محتوایی زندگی مردم.


دیروز در خبرهای بخش‌های مختلف شبکه‌های تلویزیونی تصاویری با موضوع "کارناوال استقبال از ماه مبارک رمضان" به نمایش گذاشته شد.

عده‌ای زن مرد با لباس‌های سنتی در حالی که در خیابان راه می‌رفتند ساز می‌زدند و بعضی از آنها به مردم گل و شیرینی هدیه می‌داند؛ گزارشگر صدا و سیما هم در دفعات با تکرار کلمه کارناوال به توصیف و تمجید ضمنی این جشن خیابانی می‌پرداخت.

اگر همه فرهنگ ایرانی و اسلامی را زیر رو کنیم یک نمونه سنت شبیه به آنچه این روزها با عنوان کارناوال استقبال از رمضان اجرا شده پیدا نمی‌کنید با این همه کارناوال در فرهنگ غربی و مسیحی ریشه‌هایی عمیق دارد.

" کارناوال یا کارنوال، یک جشن یا به عبارتی رژه همگانی در خیابان است که همراه با آن عنصرهایی از سیرک‌بازی و رقص‌های خیابانی آمیزه شده است. کارنوال بیشتر متعلق به فرهنگ رومی ـ کاتولیک است و کمتر عنصرهای پروتستانی را در خود جا دارد. با این وجود، این جشن در بیشتر جهان غرب جای محکم خود را پیدا کرده است.

در اصلیت کلمه کارنوال، اختلاف نظر وجود دارد، عده‌ای آن را به زبان ایتالیایی و عده‌ای دیگر به زبان لاتین یا یونانی نسبت می‌دهند."

ماجرا زمانی جالب‌تر می‌شود که زمان اصلی و بهانه برگزاری این کارناوال‌ها را بدانیم "اوج جشن کارنوال در دو هفته قبل از زمان روزه مسیحیان است."


سؤال اینجاست سنت‌های انحرافی مسیحی از کجا و چگونه و توسط چه کسانی وارد فرهنگ اسلامی می‌شود؟ این نوع جشن‌هایی که به ضرب و زور چند دست لباس سنتی که بر تن خانم‌ها می‌شود رنگ و بوی آيینی و سنتی می‌گیرند از کجا و چگونه با فرهنگ اسلامی ارتباط برقرار می‌کنند و اساساً رابطه جشن‌های خیابانی با شادی نیایش در چیست.

آیا باید به زودی منتظر این باشیم که کم‌کم در روزهای عزای اهل بیت(س) مانند روز عید پاک ـ روزی که مسیحیان به زعم خودشان روز شهادت مسیح(ع) می‌دانند - جشن و پایکوبی برگزار شود؟ آیا اگر فردا روز برخی از دوستان به اصطلاح مدیر فرهنگی و هنری کشور به آداب شب شام آخر هم برخوردند باید منتظر حلال‌شدن خوردن شراب در برخی شب‌های خاص نیز بود؟

متأسفانه حرکت‌های لجام گسیخته برخی مدیران فرهنگی و هنری کشور که ناشی از بی‌اطلاعی و عدم وجود سواد فرهنگی دقیق و مستند است بارها و بارها به شجره طیبه فرهنگ اصیل اسلامی ضربات جبران‌ناپذیری زده است که بدعت اخیر راه‌انداختن کارناوال یکی از آنهاست.

ریشه‌های این تفکر التقاطی فرهنگی مذهبی را در برخی از شهرهای زیارتی ایران در حال تناور شدن است. درست در همان جایی که واژه‌های وارداتی دهان‌پر کن تبدیل به لقلقه زبان مدیران فرهنگی و شهری می‌شود؛ توریسم مذهبی که نگاهی کاپیتالیستی زائر را مطرح می‌کند و به زائر به عنوان یک فرصت تولید ثروت می‌نگرند از همین دست فرآیندهاست.

به هر روی، فرآیند التقاط در فرهنگ مذهبی پدیده‌ای است که اگر ریشه‌دار شود باورهای عمیق مذهبی را در حد مناسک ظاهری صرف تنزل داده و حتی ظاهر مناسک را با تهدید روبرو خواهد کرد. برنامه ی کارناوال استقبال از ماه مبارک رمضان را باید جدی گرفت چرا که صدای پای همین التقاط است.