ايراني ها از مصر چيزي نمي دانند !

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

دهه ها از قطع روابط سياسي ايران و مصر مي گذرد. در اين زمينه بسياري قلم زده و ارائه طريق داده اند، اما كمتر اين سخنان شنيده شده است. در ايران شوراي امنيت ملي و در مصر دستگاه امنيتي آن كشور عهده دار اين مهم هستند.

با اين وجود گاهي از سوي برخي مسوولان غيرشوراي امنيت ملي يا دستگاه امنيتي مصر در اين مورد اظهارنظرهايي مي شود كه نبايد آنها را جدي گرفت، زيرا اين اشخاص غيرمسوول به حساب مي آيند!رسانه هاي دو كشور نيز فقط به رويه هاي آشكار مسائل بين دو كشور مي پردازند، زيرا از پشت پرده سياست بي خبرند و از اين رو نوشته هاي ايشان بيشتر خبرهاي عمومي يا انعكاس سخنان يا تحليل افراد است كه خيلي قريب به واقع نيستند. در اين نوشتار قصد نداريم به علل قطعي روابط سياسي دو كشور بپردازيم يا راه حلي براي برقراري روابط ياد شده ارائه كنيم، زيرا مسوولان خود را بي نياز مي پندارند، لذا اين اقدام نوعي آب در هاون كوبيدن به حساب مي آيد! بلكه برآنيم تا شيوه موجود را مورد ارزيابي قرار بدهيم.

فعلادو كشور ايران و مصر در پايتخت هاي دو كشور داراي دفتر حفاظت منافع هستند كه تعدادي نيرو در آنها مشغول به كار هستند. به طور طبيعي اين افراد علاوه بر انجام كارهاي جاري، كشورهاي خود را از آنچه در كشور ديگر مي گذرد، مطلع مي كنند. لذا تا اين سطح معلومات مسوولان دو كشور تقريبا با هم برابر است. اما مسائل ديگري وجود دارند كه بر سير فرآيند اطلاعاتي و فكري مسوولان دو كشور تاثير بسزايي مي گذارد كه بايد اين مسائل مورد توجه قرار گيرد.

حدود 16 سال است كه در كشور مصر، در موسسه الاهرام، واحد ايران شناسي براي رصد كردن مسائل كشور ايران به شيوه علمي تشكيل شده كه حدود 40 نفر از اساتيد ايران شناس مصر عضو آن هستند و تمام روزنامه ها و نشريات تخصصي ايران و كتاب هاي مهمي كه در اين كشور منتشر مي شود را بررسي مي كنند. اين گروه ماهنامه يي تحت عنوان «مختارات ايرانيه» دارند و در اين ماهنامه وزين در هر شماره علاوه بر ترجمه برخي سرمقاله هاي نشريات ايراني و پيگيري اخبار مهم ايران، معرفي يكي از شخصيت هاي تاثيرگذار ايراني در حوزه سياست، فرهنگ و نيز مقالاتي در حوزه فرهنگ ايران وجود دارد كه براي خواننده غيرايراني منبع مهمي تلقي مي شود.

اين ماهنامه همزمان در كشورهاي عربي منتشر مي شود و در سال 1385 فقط تعداد 2500 نسخه از آن در كشور بحرين به فروش مي رسيد. در كشور مصر بيش از 14 دپارتمان زبان و ادبيات فارسي با بيش از 250 استاد و حدود چهار هزار دانشجو وجود دارد. تاكنون مصري ها بيش از هزار پايان نامه درباره ايران نوشته اند كه اينجانب اطلاعات450 مورد از اين پايان نامه ها را در مقاله يي تحت عنوان «پژوهش هاي ايراني در دانشگاه هاي مصر» در مجله چشم انداز شماره 29 معرفي كرده است.

اساتيد زبان و ادبيات فارسي مرتب كتاب هاي ايراني را ترجمه و منتشر مي كنند يا در مطبوعات مصر و كشورهاي عربي درباره ايران مطلب مي نويسند. همچنين ايشان در همه كشورهاي عربي به عنوان استاد ميهمان به تدريس زبان و ادبيات فارسي يا كار در روزنامه ها يا حوزه هاي ديگر مشغول هستند كه به زبان فارسي نيازمند هستند.در مصر گروه هاي ديگري نيز در زمينه ايران شناسي فعالند و به صورت فصلنامه يا سالنامه نتيجه تحقيقات خود را منتشر مي كنند كه درخور توجه هستند.همچنين فعلادو كشور در قطب بندي جهاني در دو موضع متضاد قرار دارند و قطعا از مشاوره هاي دوستان خود در اين دو قطب سياسي استفاده مي كنند.

در كشور ايران اينجانب مركز تحقيقاتي خاصي را درباره مصر سراغ ندارد كه در اين وسعت براي شناخت طرف مقابل خود فعاليت كند. اگر اين گزينه صحيح باشد، آنگاه مي توان نتيجه گرفت كه مسوولان دو كشور كه پرونده روابط سياسي طرفين را در دست دارند، از اطلاعات برابري برخوردار نيستند. به عبارت ديگر مسوولان مصري علاوه بر دريافت معلومات از دفتر حفاظت منافع خود در ايران، از دستاورد هاي تحقيقاتي مراكز مصري در شناخت ايران استفاده مي برند.

در حالي كه مسوولان ايراني فقط متكي به معلومات موجود از دفتر حفاظت منافع خود در قاهره هستند. اينجانب احتمال مي دهد برخي اظهارنظرهاي بعضي از مسوولان ايراني ناشي از اين ضعف اطلاعاتي باشد. به عنوان مثال سال گذشته جناب آقاي بقايي، مشاور محترم رييس جمهور بعد از بازگشت از سفر مصر اعلان كردند كه به زودي هر هفته 28 پرواز بين دو كشور ايران و مصر برقرار مي شود! همان موقع اينجانب در يادداشتي خاطرنشان كرد اين سخنان غيركارشناسانه نشانگر ضعف اطلاعاتي طرف ايراني است كه هنوز نمي داند ميان دو كشور روابط سياسي برقرار نيست و طرف مصري به ايراني ها ويزاي ورود نمي دهد، قطعا اگر اين پروازها برقرار شوند آن وقت بايد بروند به جاي مسافر، پرتقال وارد كنند.

 اين مسوول بزرگوار هرگز نينديشيده و از ديگران هم نپرسيده، ايران و تركيه كه لغو رواديد هستند، هفته يي چند پرواز بين آنها وجود دارد؟ به هر حال اين سوال در اذهان باقي است كه طرف ايراني چه موقع تصميم خواهد گرفت كه اين نقص مهم را بر طرف كند؟ البته اگر ايشان به اين نقص و كمبود مهم اعتراف كنند، بايد آن را به فال نيك گرفت. زيرا اين اعتراف مقدمه حركت علمي و خداپسندانه است.

زيرا خداوند از بندگانش هيچ عملي را كه پشتوانه علمي نداشته باشد، نمي پذيرد (ولاتقْفُ ما ليْس لك بِهِ عِلْمٌ. اسراء/ 36): لذا توصيه كرده كه از ظن و گمان هم پيروي نكنيد. (يا ايُّها الّذِين آمنُوا اجْتنِبُوا كثيرًا مِّن الظّنِّ إِنّ بعْض الظّنِّ إِثْمٌ .حجرات/ 12). ممكن است دوستان ادعا كنند درباره مصر كارشناس هستند و از علم و دانش پيروي مي كنند، اما اين دانش را فقط در انحصار خود دارند! البته اين سخنان عقل پسند نيست و عملكرد آنها نتيجه همين ادعاست. اميدوارم دوستان در پاسخ اين نقد فهرستي از پايان نامه هاي ايراني كه درباره مصر نوشته شده به همراه كتاب هايي كه درباره مصر هستند يا مراكز تحقيقات علمي ايران در اين مورد را جهت اطلاع ديگران به ويژه امثال بنده كه دايما اين نقيصه را به رخ مي كشند، منتشر كرده و راه صحيح را نشان دهند تا از آن غفلت نشود.