چه بلایی سر انسان موبایلی می‌آید؟

به گزارش «شیعه نیوز»، در عصر حاضر که فناوری و اطلاعات روزبه‌روز گسترده‌تر می‌شود، افرادی وجود دارند که به تناسبِ پیوند با تکنولوژی و وابستگی به آن، حتماً می‌بایست زمان زیادی را در شبکه‌های اجتماعی و اینترنت بگذرانند تا احساس رضایت داشته باشند. این گروه معمولاً اگر به هر دلیلی نتوانند آنلاین شوند، دچار مشکلاتی مثل اضطراب، بدخلقی، بی‌حوصلگی و بهانه‌گیری می‌شوند و به محض استفاده از اینترنت، این علائم در آنها کاهش یافته یا کنترل می‌شود. بروز این حالات ناشی از اعتیاد به اینترنت و موبایل است. افرادی که به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی وابستگی دارند، به منظور مقابله با احساسات منفی مانند گناه، اضطراب یا افسردگی در اینترنت وقت می‌گذرانند و عموماً از دیگر ابعاد زندگی غافل شده و با اختلال در روابط، کار، تحصیل و اوقات فراغت مواجه می‌شوند.

انسان موبایلی، برده شبکه‌های اجتماعی

مهدی اسماعیل‌تبار، نویسنده و روانشناس، در گفت‌وگو با خبرآنلاین، عمده مشکلات امروز جامعه و تغییرات مربوط به آن را ناشی از وابستگی به شبکه‌های اجتماعی و اطاعت بی‌قید و شرط از آنها می‌داند و می‌گوید: «اکثر مشکلاتی که جامعه ما امروزه با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، در وهله نخست به «ورودی اطلاعات» شهروندان و خانواده‌ها برمی‌گردد. انسان امروز به واسطه شبکه‌های اجتماعی، ورودی اطلاعات زیادی دارد. همین تعدد در ورودی اطلاعات شاکله یک برآورد و شناخت ناقص است که باعث می‌شود افراد به‌جای کسب شناخت و یافتن راه‌حل برای رفع مشکلات، از آنها بگریزند. این فرار ناشی از ترس است و علت ترس هم به ورودی غلط اطلاعات ما برمی‌گردد.»

او معتقد است: «بخش دیگری از این مصائب و مشکلات هم مربوط به موبایلی شدن شخصیت افراد است؛ «انسان موبایلی» تحرک کمتری دارد و قاعدتاً برای دستیابی به هرچیزی، اعم از دریافت اخبار و اطلاعات، کمتر درجا می‌زند. این مفهوم بر گروهی اطلاق می‌شود که ورودی تمام دیتا و اطلاعاتشان از شبکه‌های اجتماعی است، این شبکه‌ها به افکار و اعمال انسان جهت می‌دهند و به نوعی او را برده خود می‌کنند.»

این روانشناس، ضمن ارائه راهکار برای تأمین امنیت روانی در مقابله با سیطره موبایل و اینترنت، خطاب به عامه مردم می‌گوید: «در شرایط اجتماعی کنونی که نه به کسی اعتماد داریم و نه کسی با ما صادق است، ما باید به فکر خودمان باشیم، به فکر اینکه برنامه‌ریزی کنیم؛ مثلاً ساعت استفاده از موبایل را کنترل کنیم. موبایل واقعیتی است که بر تمام ابعاد زندگی تأثیر می‌گذارد و ما این مفهوم را نتوانستیم به فرزندان خود منتقل کنیم. فرزندان امروز ما با دیدن فیلم‌های موجود در شبکه‌های اجتماعی اصطلاحاً بازیچه و فیلم شده‌اند.»