چرا به اسلام رای می‌دهند؟

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شبستان، سال 2011 آبستن رویدادهای سلسله واری بود که نام «بهار عرب» را به خود گرفت. همه جای منطقه، دانشگاهی ها، خبرنگاران و تحلیل گران تمایل دارند وجه های مختلف این رخداد را بررسی کنند.

در این میان سایت اپن دموکراسی کشور آمریکا در بررسی بیداری اسلامی به جایگاه انقلاب اسلامی ایران و الگوی اسلام در انقلابهای مردم عرب اشاره می کند.

این سایت در مقاله خود آورده است: جناح ایران در برابر انقلاب های عربی و دیدی که این کشور نسبت به این خیزش یکباره اتخاذ کرده است کاملاً متفاوت از سایر تفاسیر است.

جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشوری در منطقه که سالها پیش این حوادث را تجربه کرده است به حتم می تواند تفسیر ملموس تری از این واقعیت داشته باشد.

در این باره مقایسه انقلاب ایران با انقلاب های عربی در این کشور نظر رسانه های غربی را به خود جلب کرده است آنچه که حائز اهمیت است این مطلب می باشد که هر دولتی با توجه به ارزشهای خود این انقلابها را تفسیر کرده است.

نیل به دموکراسی و آزادی تعبیری است که اکثر کشورهای غربی در مورد انقلابهای عربی ارایه می دهند و کشور ایران با این تفسیر که نوعی «بیداری اسلامی» در منطقه رخ داده است گرچه دیدی کاملاً متفاوت از سایرین دارد اما این تعبیر به حقیقت انقلابهای عربی و ذات آنها بسیار نزدیک تر است.

در حالیکه تشکیل دولت های اسلامی از جمله در تونس مصداق این باور و تعبیر است.

از سویی تحلیلگران غربی تعبیر بیداری اسلامی را نوعی حس مذهب گرایی از سوی مقامات ایران می دانند در حالیکه ذات جنبش های پیروز در کشورهای درگیر انقلاب از اسلامی بودن آنها خبر داده و واقعیت را آشکار می کند.

از این منظر، بیداری بزرگ اسلامی از ایده های بی مثال ایران اسلامی و انقلاب 1979 تغذیه می شود. به این معنی که ضداسراییل، ضدامپریالیسم، ضد آمریکا، اصول سازنده انقلابهای عربی است.

بنابراین گزارش، ملت ها نه تنها به دلیل دیکتاتوری علیه حسنی مبارک، بن علی و قذافی ایستاده اند، بلکه ارتباط دوستانه و چاکرانه آنها با غرب این نفرت را در میان مردم کلید زده است.
ارتباط خوب و نزدیک با اسراییل و حمایت از غرب به واقع بزرگترین عامل سقوط دیکتاتوری ها بوده است.

این ها درست اصول هایی هستند که انقلاب بزرگ جمهوری اسلامی ایران آنها را متولد کرد و در استمرار و زنده نگه داشتن آنها کوشید.

تاکید ایران بر اسلامی گرایی ملت ها در منطقه، غرب را به قدری درمانده کرده است که در تبلیغاتی منفی علیه ایران نوشتند: اگر مخاطب در مورد انقلابهای عربی تنها به رسانه های ایرانی رجوع می کرد در می یافت که مردم عرب به دنبال اسلام هستند و دموکراسی نمی خواهند.

در این جا شاید مشمول شدن واژه اسلام از دموکراسی آزادی و برابری اجتماعی هنوز برای غربی ها روشن نشده باشد.

اگر مردم درگیر انقلاب فقط خواهان دموکراسی و یا آزادی هستند چرا به اسلام رای می دهند؟
بنابراین تبلیغات منفی علیه ایران می تواند به دو دلیل شکل بگیرد یکی از روی جهالت درباره اسلام و ارزشهایش و دیگری از سر قصد و سوءنیاتی که این اخبار را سبب می شود.

در حالیکه رسانه های کشور ایران به مراتب از تشکیل احزاب سیاسی، آزادی زندانی های سیاسی و سانسور خبری در دولت های دیکتاتوری سخن گفته است غرب وانمود می کند که ایران تنها با برجسته سازی اسلام در نظر دارد از خود مدلی برای دولت های آتی کشورهای عربی بسازد.

در همین راستا، حمله مردم به سفارت اسراییل درمصر که به خوبی گواه خواسته های مردم نسبت به قطع ارتباط با آمریکا و اسراییل است از چشم رسانه های غرب جا می ماند!

نکته حائز اهمیت فروش مدلی با عنوان اسلام مدرن به انقلابهای عربی است که به خیال غرب برای این منطقه مشکل ساز نخواهد بود.

یعنی بر روی کار آمدن دولت لائیک و جدایی احزاب اسلامی از سیاست. یعنی شکل جدیدی از همان واقعیتی که در دوره های قبل در این کشورها رایج بود.

از منظر ایران، اسلام بزرگترین و موثرترین حربه ای است که هر دولتی می تواند با اتکاء به آن ارتباطات غلط با غرب را از بین ببرد در حین اینکه بر ماندگاری خود در منطقه و جلب رضایت ملتش استوار باشد.

از همین رو است که مردم عرب سعی می کنند در رقابتی اجتماعی تغییرات سیاسی و دموکراتیکی را براساس ارزش های اسلامی بنا نهند.

ایدئولوژی مبارزه با غرب برای مردم عرب به شدت حیاتی شده است همانگونه که خیزش های مردم غرب علیه اشتباهات دولت هایشان این سیاست را تقویت می کند.

در همین جاست که تفاوت ماهیت مساله سوریه با انقلابهای عبی مشهود می شود دولت اسلامی غیروابسته بشار اسد نمی تواند بستر فراهم شدن فضایی برای تولد یک انقلاب اسلامی شود.

بنابراین مخالفت های دولتی در سوریه از جنسی کاملاً متفاوت است که تقارن آن با انقلابهای عربی تحلیلگران کلی نگر را به سمت طبقه بندی کردن همه تغییرات منطقه در یک آرشیو کشانده است.