نفرت مذهبی با کشور ۷۲ ملت چه خواهد کرد؟

به گزارش «شیعه نیوز»، نارندرا مودی، نخست وزیر هند در مراسم جشن مسیحیت، بیانیه ای شبیه به دولتمردان ارائه کرد و آموزه های عیسی مسیح را یادآور شد و در عین حال خواستار هماهنگی میان مردم با همه ادیان مذهبی شد!

با این حال، انبوهی از متعصبان راستگرای هندو که هسته اصلی پایگاه حمایتی حزب ملی گرای بهاراتیا جاناتا مودی را تشکیل می دهنددر همان روز از هیچ تلاشی برای گسترش ترس و اختلاف دریغ نکردند.

از شهر آگرا در شمال تا ماندیا در جنوب کشور، متعصبان هندو دسته دسته در به خیابان ها آمدند تا جشن های کریسمس را مختل کنند و وحشت ایجاد کنند. آنها وارد کلیساها و نمازخانه ها شدند و با سروصدا جماعت را متوقف کردند. در بعضی جاها به کشیشان و افرادی که برای دعا و نیایش آمده بودند حمله کردند.

همه می دانند که این تنها بخشی از نفرت مذهبی هندوها در کشور هند است و پیش از این کل جهان شاهد آزار و اذیت مسلمامان از سوی هندوها بوده است.

نفرتی که در آن روز در سراسر هند به نمایش گذاشته شد، تکان دهنده بود، اما تعجب آور نبود.

داستان این است که نخست وزیر هند به اکثریت‌گرایی هندو اعتقاد دارد و می‌خواهد هند را به کشوری تبدیل کند که در آن هندوها بر سایر ادیان برتری داشته باشند.

از زمانی که مودی در ابتدای سال 2014 و سپس دوباره در سال 2019 حزب بهاراتیا جاناتا را به قدردت رساند، تهاجم این حزب برای وادار کردن هندوها به اعتراض در کشوری که قانون اساسی آن به سکولاریسم سوگند خورده است، بلندتر شده است.

جسارت دادن به متعصبان هندو بدیهی است چرا که سخنان دوگانه رهبران بهاراتیا جاناتا از جمله مودی به این مسئله دامن می زند.

انتخابات ایالتی در سال آینده در چندین ایالت برگزار می شود، و حزب مودی امیدوار است با سوء استفاده از گسل های مذهبی که همیشه وجود داشته و دوقطبی کردن بیشتر رأی دهندگان، انتخابات را به نفع خود تمام کند.

یک محاسبه ساده این است که هندوها به حزب بهاراتیا جاناتا که خود را یک حزب ملی گرای هندو می سازد، رای می دهند.

همین دو هفته پیش بود که چندین سازمان هندو گرد هم آمدند تا میزبان یک نشست مذهبی در شهر زیارتی هاریدوار در ایالت اوتاراکند باشند که در آن سخنرانان یکی پس از دیگری علیه سایر اقلیت ها سم پاشی کردند.

در حالی که یکی از هندوها خواست تا برای دفاع از دین خود سلاح به دست بگیرند، دیگری برای پاکسازی سایر ادیان به سبک میانماری بحث کرد. به گفته وی، آزار و شکنجه خشونت آمیز روهینگیاها الگویی بود که ارزش تقلید را داشت.

نفرتی که آزادانه در هاردوار ابراز شده است در جاهای دیگر نیز منعکس شده است. در جلسه دیگری در دهلی پایتخت، یک مجری تلویزیونی بدنام که به تعصب شهرت داشت به شرکت کنندگان دستور دارد که برای دفاع از ایمان خود آماده کشتن مسلمانان باشند.

با تغذیه از چنین سخنرانی های سمی، بسیاری در حال حاضر به آنها عمل می کنند و اقلیت ها اعم از مسیحیان و مسلمانان به طور فزاینده ای مورد حمله قرار می گیرند.

بر اساس برآوردها، حدود 300 کلیسا در سراسر هند بین ژانویه تا سپتامبر امسال هدف قرار گرفته اند.

اینطور نیست که چنین خشونت هایی ناشی از باورهای نابجا پدیده‌ای تازه در هند باشد. قبل از مودی هم صدها نفر به عنوان مثال در ایالت شرقی بنگال غربی به دلایل مختلف در دهه 1980 مورد حمله قرار می گرفتندمسیحیان نیز به طور دوره ای مورد حمله قرار می گرفتند.

اما آنچه دور کنونی را متمایز می کند، شاید همدستی حاکمیت در چشم پوشی از آنها باشد.

برای اولین بار، پلیس کمتر از چهار روز طول کشید تا شکایتی را علیه سخنان نفرت پراکنده در هریدوار ثبت کند و تا به امروز هیچ بازداشتی صورت نگرفته است.

این الگوی «حمایت» دولت به طور منظم با عواقب بسیار بدی برای اقلیت ها منجر می شود.

یک کشیش مسیحی که مورد تعرض قرار گرفته بود، خودش به اتهامات متعددی از برهم زدن آرامش گرفته تا تشویق به تغییر مذهب دستگیر شد.

در گوروگرام در مجاورت دهلی، اوباش متعصبان هندو هفته به هفته نماز جمعه مسلمانان را در فضاهای باز تعیین‌شده بدون عواقب مختل می‌کنند.

این نفرت مذهبی که با فعالیت های اوباش و خراربکاران هندو در حال افزایش روزفازون است در حال سوق دادن هند بر لبه پرتگاه موبوکراسی است و می تواند موجب سقوط دولت و حزب مودی و در نتیجه کشور هند شود.

موبوکراسی به شکلی از حکومت گفته می‌شود که سیاست‌مدارانش صرفا با تکیه بر احساساتی کردن و شور و انگیزه دادن رأی مردم را گرفته و بر حکومت و قدرت تکیه می‌زنند.

زمام امور در موبوکراسی‌ها در سطوح مختلف در دست افراد بی‌کفایت، قانون‌شکن و حتی اراذل و اوباش است.

این نوع حکومت‌ها معمولا در میان بحران‌ها، تحولات و شورش‌ها به وجود آمده و بیشتر مبتنی بر ترس، هیجان و احساسات عامه مردم و قدرت افراد سودجو هستند.

در نظام موبوکراسی از عامه مردم که فاقد آگاهی لازم سیاسی هستند، سوءاستفاده می‌شود.

سیاست‌مداران موبوکرات نیازهای مقطعی‌ که هر فرد و یا هر گروهی از مردم دارند را برجسته می‌سازند و فرد یا گروه مذکور را در همان مقطع خاص تحریک می‌کنند.

این هیجانات از سوی هندوهایی که با سکوت دولت هند حمایت می شوند علیه مسلمانان و همچنین مسیحیان کاملا مشهود است.

بسیاری از اعضای جامعه اسلامی هند می گویند از زمانی که مودی، یکی از اعضای مادام العمر یک گروه تندرو هندو به قدرت رسید،مسلمانان به طور فزاینده ای در معرض حملات و تهدیدها قرار گرفته اند.

رئیس جمعیت علمای هند، بزرگترین سازمان اجتماعی-مذهبی مسلمان هند، دولت را متهم کرده است که چشمان خود را بر سخنان نفرت انگیز علیه جامعه مسلمانان بسته و سکوت کر کننده ای را پیشه کرده است.

مولانا محمود مدنی در نامه ای به مقامات مختلف خواستار «اقدامات قاطعانه» با متخلفان شد و گفت که آنها صلح و هماهنگی مشترک کشور را به خطر انداخته اند.

مایکل کوگلمن از مرکز ویلسون نیز دولت هند را به دلیل سکوتش مورد انتقاد قرار داد.

هندوها 966 میلیون یا 80 درصد کل جمعیت 1.2 میلیاردی هند را تشکیل می دهند.

این در حالی است که مسلمانان 172 میلیون یا 14 درصد و مسیحیان 29 میلیون یا 2.3 درصد از کل جمعیت هند را تشکیل می دهند.

انتهای پیام