چهار فضیلتی که باعث رضایت خداوند از بندگانش می‌شود

اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

امام سجاد (علیه السلام):

أرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فیهِ کَمُلَ إسْلامُهُ، وَ مَحَصَتْ ذُنُوبُهُ، وَ لَقِیَ رَبَّهُ وَ هُوَ عَنْهُ راضٍ: وِقاءُ لِلّهِ بِما یَجْعَلُ عَلى نَفْسِهِ لِلنّاس، وَ صِدْقُ لِسانِه مَعَ النّاسِ، وَ الاْ سْتحْیاء مِنْ کُلِّ قَبِیحٍ عِنْدَ اللّهِ وَ عِنْدَ النّاسِ، وَ حُسْنِ خُلْقِهِ مَعَ أهْلِهِ».

هرکس داراى چهار خصلت باشد، ایمانش کامل و گناهانش بخشوده خواهد بود و در حالتى خداوند را ملاقات مى‌کند که از او راضى و خشنود است:

۱- خودنگهدارى و تقواى الهى به طورى که بتواند بدون توقّع و چشمداشت، نسبت به مردم خدمت نماید.
۲-راستگویى و صداقت نسبت به مردم در تمام موارد زندگى.
۳-حیا و پاکدامنى نسبت به تمام زشتى‌ها نزد خدا و نزد مردم.
۴-خوش اخلاقى و خوش برخوردى با اهل خانواده خود.

مشکاة الانوار، ص ۱۷۲