سه اتفاقی که قبل از کرونا باعث تعطیلی مسجدالحرام و طواف شد

به گزارش «شیعه نیوز»، بیماری فراگیر شده است؛ حتی برخی مراسم مذهبی را هم به تعطیلی کشانده. اماکن مذهبی در ایران، کمتر تن به تعطیلی دادند؛ اما در تازه‌ترین اقدام، دولت عربستان، مسجدالحرام را ابتدا تعطیل و بعد از چند روز، محدودیت‌های جدی برای زائران ایجاد کرده است. تصویر عجیب و استثنایی خانه امن الهی این بار بدون هیچ طواف‌کننده‌ای به نمایش کشیده شد. همین امر کافی بود تا برخی در پسِ این امر، واقعه‌ای عظیم‌تر را انتظار داشته باشند. علی‌اکبر رائفی‌پور که به شناخت فراماسونری و ایده‌های آخرالزمانی شهره است در توییتی عنوان کرد که «از حجاز بوی آخرالزمان می‌آید.»

سیلی که ام نهشیل را برد

طواف بر گرد خانه خدا نخستین بار نیست که متوقف می‌شود. وقایع مختلفی در این مکان رخ داده و طواف را به چالش کشانده است. گاهی سیل سبب‌ساز این تعطیلی بوده است. یکی از این سیل‌ها در زمان خلیفه دوم رخ داد. از جانب شمال مکه، سیلی عظیم داخل مسجدالحرام شد. سیل به‌گونه‌ای بود که مقام ابراهیم را از جا کند و با خود برد. حتی جای آن نیز به‌کلی از بین رفت. بعدها در اطراف مکه آن را یافتند و خلیفه دوم این مقام را در جای خود قرار داد. این سیل، دختر یکی از بزرگان مکه را نیز با خود برد و جسد او در پایین مکه یافت شد. او اُم نهشیل نام داشت. این سیل نیز به نام او نام‌گذاری شده و در تاریخ مکه ثبت شد. در همان سال، آب بندی ساخته شد تا مانع از این‌گونه سیل‌ها شود و طواف در خانه خدا را به تعویق نیندازد.

این آخرین سیل نبود. در سال ۱۰۳۹ سیلی عظیم آمد و سه دیوار کعبه را ویران کرد. حدود چهار ۴۰۰۰ نفر در این واقعه کشته شدند. سلطان مراد چهارم عثمانی اقدام به بازسازی کعبه کرد. در زمانه‌ جنگ جهانی دوم هم سیل دیگری رخ داد و طواف را به تعطیلی کشاند.

جنگ و خشونت

اما تنها سیل نبود که طواف بر گرد خانه خدا را دستخوش توقف کرد. بعضی خشونت‌ها نیز رخ داد و طواف را به تعطیلی کشاند. یکی از این سخت‌ترین خشونت‌ها توسط حجاج بن یوسف ثقفی رخ داد. ماجرا از این قرار بود که پنجمین خلیفه بنی‌امیه عبدالملک‌بن مروان وقتی که دید عبدالله ‌بن زبیر حاضر به بیعت با او نیست، فرمان به قتل او داد. اما عبدالله بن زبیر برای نجات جان خود به خانه کعبه پناه برد. خلیفه‌ بنی‌امیه حرمت خانه خدا را نگه نداشت و والی خود در بصره را برای قتل ابن زبیر مأمور کرد. حجاج بن یوسف، والی او در بصره بود و به خون‌ریزی و سفاکی نیز شهره. با دریافت این فرمان، حجاج مردم بصره را برای برگزاری نماز جمعه به مسجد بزرگ شهر فراخواند و در خطبه نماز به آنان گفت دانسته باشید که خلیفه، سفاک‌ترین والی خودش را برای انجام مأموریتی بزرگ برگزیده است و این برگزیده او منم. او گفت هر کس که او را در این اقدام همراهی نکند، سرش بریده خواهد شد. چند روز بعد وی به همراه لشکری عازم مکه شد و بی‌درنگ خانه کعبه را به محاصره گرفت و آن را به منجنیق بست. چند روز تمام این اقدام به انجام رسید تا اینکه راه ورود به خانه کعبه باز شد و حجاج به همراه سپاهیانش وارد آن شده و عبدالله‌ بن زبیر را یافتند و سر بریدند. آنها جنایت بسیاری کردند و خادمان مسجدالحرام را نیز به قتل رساندند. غارتگری‌های بسیاری کردند و تا مدت‌ها فضای ناامنی در شهر به‌وجود آوردند.

گروگان‌گیری حجاج

این‌گونه جنایت‌ها نیز در خانه امن الهی رخ داده و طواف را به تعطیلی کشانده بود. این پایان ناامنی‌ها نبود. در دوران معاصر نیز از این‌گونه تعطیلی‌ها در طواف رخ داده است. در سال ۱۳۵۸ بود که گروهی به مسجدالحرام حمله کرده و حجاج را به گروگان گرفتند. این گروه از بنیادگرایان اسلامی و مخالف دولت عربستان بودند. این گروه، داعیه‌ مهدویت و سودای آخرالزمانی داشتند. آن‌ها معتقد بودند که محمد عبدالله القحطانی، منجی اسلام یا همان مهدی موعود است و همه باید از او اطاعت کنند. این اقدام به رهبری جهیمان العتیبی انجام گرفت. محمد عبدالله القحطانی که از او به‌عنوان مهدی موعود نام برده می‌شد، شوهر خواهر جهیمان بود. جهیمان العتیبی می‌گفت که القحطانی همان مهدی است که بازگشته است تا اسلام را نجات دهد. آن‌ها به برخی از احادیث نیز استناد می‌کردند. حتی روزی را برای این اقدام خود انتخاب کردند که با برخی از احادیثی که نزد خود داشتند، منطبق بیاید.

در صبح ۲۰ نوامبر ۱۹۷۹ زمانی که امام جماعت مسجدالحرام قصد اقامه نماز با حضور نزدیک به ۵۰ هزار نفر را در آخرین روز حج داشت، شورشیان که نزدیک به پانصد نفر بودند، اسلحه‌های خود را بیرون آورده و دروازه‌ها را بستند و به مأموران حمله کرده و چند نفر از آنان را کشتند. نیروهای امنیتی عربستان از این اتفاق اطلاع پیدا کردند، اما برای حضور در مسجدالحرام و حمله به شورشیان، نیاز به اجازه علمای مذهبی داشتند؛ چرا که اعمال خشونت در مسجدالحرام روا نبود. علما اجازه را صادر کردند. نیروهای امنیتی سعی در ورود به مسجدالحرام داشتند، ولی ناموفق بودند. چاره را در رجوع به نیروهای خارجی یافتند. سه نفر از کماندوهای فرانسوی برای این مأموریت در نظر گرفته شدند. اما باز هم ورود به بیت‌الله الحرام با مشکل مواجه بود، چرا که ورود غیر مسلمانان به مسجدالحرام ممنوع است. چاره را در این یافتند که نیروهای فرانسوی در مراسمی تشریفاتی به دین اسلام گرایش پیدا کنند. مقاومت و درگیری سختی رخ داد. نیروهای سعودی در نهایت اقدام به حفر سوراخ در حیاط مسجدالحرام کردند و به درون اتاق‌های زیر زمینی نارنجک انداختند. این امر باعث کشته شدن شمار زیادی از گروگان‌ها شد، اما در نهایت، توانستند برخی شورشیان را با گلوله از پا در آورند. پس از دو هفته نیز شورشیان باقی مانده تسلیم شدند. در این واقعه، ۱۲۷ نفر از نیروهای امنیتی و ۲۵۰ تن از شورشیان کشته شدند.

این روزها نیز خانه کعبه در سکوت و خالی از طواف کننده‌ است. واقعه‌ای که با تدبیر و درایت به انجام رسیده است. خانه امن الهی نباید مکان ناامنی برای بشر تلقی شود. این روزها، امن بودن حرم الهی، در سکوت و خلوت آن نهفته است. سکوت حرم امن الهی، این روزها نمایانگر درایت بشر است و امن بودن خود را بار دیگر به رخ می‌کشد.