- علمی
- سلامت
- گوناگون
- اجتماعی
- احکام اسلامی
- دین و مذهب
- اخلاق اهل بیت
- مباحث زناشوئی
- کودک و خانواده
- آشپزی و آشپزخانه
- گردشگری و تفریحی
- روانشناسی و مشاوره
- الگو سازی و سبک زندگی
- تکنولوژی و فناوری اطلاعات
شیعه نیوز:
پرسش
مفهوم این روایت چیست: رسول اعظم( صلی الله علیه و آله و سلم ) می‌فرماید: «إنّ الله لیؤیّد هذا الدّین بالرّجل الفاجر»؟
پاسخ اجمالی
در روایتی به نقل از پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) چنین آمده است: «إِنَّ اللهَ یُؤَیِّدُ هَذَا الدِّینَ بِالرَّجُلِ الْفَاجِر»؛[1] خداوند این دین را به مرد بدکار یارى می‌کند.
این روایت که در منابع شیعه و اهل‌سنت آمده، از نظر محتوا ایرادی ندارد و معنایش آن است که گاهی شخصی به جهت اعمال زشتی که دارد گنه‌کار و فاسق است با این حال، ممکن است نفعی هم به دین برساند و دین به سبب او یاری شود، چنانچه فیض کاشانی(ره) این موضوع را این‌گونه به تصویر کشیده است:
«علما سه طایفه‌اند: یکى آنان که علم ظاهر دانند و بس، ایشان مانند چراغ‌اند که خود را سوزند، و دیگران را افروزند و در این گروه کم افرادی در میان آنان پیدا می‌شود که دنیادوست و محب دنیا نباشند، بلکه دین را به دنیا بفروشند؛ زیرا ایشان نه دنیا را شناخته‌اند، و نه آخرت را؛ چون حقیقت دنیا و آخرت به علوم ظاهری شناخته نمی‌شود، پس چنین دانشمندانی صلاحیت رهبری مردم را ندارند! البته ممکن است در میان عموم مردم کسانی باشند که از علم آنان منتفع شوند و حدیث "ان الله یؤید هذا الدین بالرجل الفاجر" بدین مطلب اشاره دارد...».[2]
برای این روایت می‌توان مصادیق بسیار دیگری نیز ذکر نمود: مانند زمام‌دار ظالمی که در مقطعی به جهت اغراض دنیوی، به یاری افراد متدین همت می‌گمارد، مسجدی بنا می‌کند که مردم در آن نماز بگزارند، در گردآوری کتاب‌هایی همت می‌ورزد و .... که اگر چه این شخص به جهت اعمال زشت، فاجر است، اما در مواردی عملکردش به گونه‌ای است که به نفع و مصلحت دین و دین‌داران تمام می‌شود.
[1]. شهید ثانى، زین الدین بن على، منیة المرید، قم، مکتب الإعلام الإسلامی، چاپ اول، 1409ق؛ ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، ج 2، ص 309، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اول، 1404ق؛ قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج، المسند الصحیح(صحیح مسلم)، کتاب الایمان، «بابُ غِلَظِ تَحْرِیمِ قَتْلِ الْإِنْسانِ نَفْسَهُ»، ص 75، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1424ق.
[2]. فیض کاشانی، ملا محسن، ده رساله، ص 55 (با اندکی ویرایش)، اصفهان، کتابخانه امیرالمؤمنین( علیه السلام )، چاپ اول، 1371ش.
T
