«اگر یک روز تا پایان دنیا باقی نمانده باشد، خدا آن‌روز را چنان طولانی خواهد کرد تا حضرت مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) ظهور کند». مراد از این روایت چیست و با طولانی بودن حکومت آن‌حضرت، چگونه سازگار است؟

شیعه نیوز:
پرسش
رابطه بین طولانی بودن حکومت امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) با روایتی که بیان می‌کند «اگر یک روز مانده به ظهور امام مهدی( علیه السلام ) باقی مانده باشد، خدا آن‌روز را آن‌قدر طولانی می‌کند تا حضرت ظهور کند»، چگونه قابل جمع است؟
پاسخ اجمالی
روایات متعددی در مورد قطعی بودن ظهور امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) و لو در آخرین روز از عمر دنیا حکایت دارد؛[1] مانند:
1. پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ): «اگر از عمر دنیا یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن‌روز را طولانی می‌کند تا مردی از فرزندان مرا مبعوث کند که اسم او مانند اسم من است و زمین را پر از عدل و قسط می‌کند، همان‌گونه که پر از ظلم شده بود».[2]
2. پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ): «... قسم به کسی که مرا برای بشارت به حق برانگیخت، اگر از دنیا یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن‌روز را چنان طولانی می‌کند تا فرزندم مهدى در آن روز خروج کند. سپس حضرت عیسی( علیه السلام ) نازل می‌شود و پشت سر ایشان نماز می‌خواند و زمین با نور خداوند روشن می‌شود ...».[3]
3. پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ): «... اگر از عمر دنیا یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن روز را طولانی می‌کند تا کسی قیام کند که زمین را پر از عدل و قسط کند، همان‌گونه که پر از ظلم شده است».[4]
4. امام صادق( علیه السلام ):«...‏ به خدا سوگند اگر از دنیا به جز یک روز باقى نماند، خداوند آن‌روز را طولانى کند تا قائم ما اهل‌بیت( علیه السلام ) را بیرون آورد ...».[5]
هدف این روایات، نوعی مبالغه در قطعی بودن ظهور است، نه آن‌که ظهور تنها در یک روز رخ خواهد داد. به عبارتی شاید این توهم در میان افراد به وجود آید که دنیا رو به پایان می‌رود، اما از ظهور خبری نیست! که در پاسخ به آنان گفته می‌شود که نگران نباشند؛ زیرا حتی اگر یک روز هم به پایان دنیا باقی مانده باشد، ظهور رخ خواهد داد و این سخن در عرف بدان معنا نیست که لزوماً ظهور تنها در یک روز طولانی قبل از پایان دنیا شکل خواهد گرفت، بلکه همگان همان معنای مبالغه در قطعیت را از چنین عبارتی برداشت خواهند کرد.
این عبارت، مانند فرازی از قرآن است که می‌گوید: «بگو: اگر تمام درختان زمین تبدیل به قلم شده و تمام دریاهای زمین و هفت برابر آنها مرکب شوند، کلمات خدا پایان نخواهند یافت».[6]، [7]
و می‌دانیم که بسنده نبودن دریاهای موجود و هفت برابر آن برای نگارش کلمات خدا بدان معنا نیست که اگر هشت برابر این دریاها وجود داشته باشند، کلمات خدا پایان خواهد یافت، بلکه همگان از این فراز قرآنی، مبالغه را درک خواهند کرد.

[1]. ر. ک: «ناگهانی بودن قیامت و ناگهانی بودن ظهور»، 28202؛ «علایم ظهور حضرت مهدى( عجه الله تعالی فرجهم الشریف )»، 49؛ «علایم ظهور امام زمان ( عجه الله تعالی فرجهم الشریف )»، 219؛ «تعیین وقت برای ظهور امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف )»، 1856.
[2]. فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج 2، ص 261، قم، رضی، چاپ اول، 1375ش.
[3]. طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص 391، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ سوم، 1390ق.
[4]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 4، ص 177، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
[5]. خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الاثر فی النصّ علی الأئمة الإثنی عشر، محقق، مصحح، حسینی کوهکمری، عبد اللطیف،‏ ص 266، قم، بیدار، 1401ق.
[6]. لقمان، 27 که مشابه آن نیز در آیه 109 سوره کهف تکرار شده است.
[7]. ر. ک: «تفسیر کلمات در سوره کهف»، 31734؛ « علم انسان در مقابل علم خداوند»، 16962.

T