ماجراي رفته بر سايت موعود !

موعود : چند ماه پيش وقتي قرار شد مجموعه مستند ظهور (the Arrivals) براي دانلود و استفاده مخاطبان در وبگاه قرار داده شود با فاصله يك ساعت و نيم موعود مسدود شد. تا آنجا كه به دليل هشدار مركز ارائه دهنده سرور مجبور به حذف اين مستند شديم، ليكن با تمهيدات تيم فنّي، سريال براي دانلود دوباره در دسترس قرار گرفت.  
از اوّلين سال‌هاي تأسيس وبگاه «موعود» بر شبكه جهاني اينترنت، حملات پي در پي مهاجمان، مشكلات بسياري را به بار آورد. از چهار منطقه آمريكا، انگليس، تركيه و رژيم اشغالگر، «موعود» همواره در معرض هك و آسيب هكرها بود. در اين سال‌ها بخش عمده‌اي از فرصت و امكانات «موعود» متوجّه دفع حملات بوده است.

چند ماه پيش وقتي قرار شد مجموعه مستند ظهور (the Arrivals) براي دانلود و استفاده مخاطبان در وبگاه قرار داده شود با فاصله يك ساعت و نيم موعود مسدود شد. تا آنجا كه به دليل هشدار مركز ارائه دهنده سرور مجبور به حذف اين مستند شديم، ليكن با تمهيدات تيم فنّي، سريال براي دانلود دوباره در دسترس قرار گرفت.

به فاصله يك ماه، ديگر بار وبگاه «موعود» را به بهانه بالا بودن حجم مراجعات مسدود ساختند. اين بهانه را هم به نوعي بر طرف كرديم تا آنكه به صراحت اعلام كردند، ديگر امكان ارائه خدمات به «موعود» نيستند و از اينجا وبگاه موعود مسدود شد. بر اهل فن پوشيده نيست كه تغيير سرور و جابه‌جايي آن در نقاط مختلف جهان مشكلات زيادي را در پي دارد، خصوصا اينكه به علت حجم مراجعات سايت موعود، سروري با امكانات خاص ميبايست تدارك ديده شود و فشار سياسي صهيونيست‌ها، محدوديّت‌هاي زيادي را براي ايرانيان فراهم آورده است.

شايد پرسيده شود چرا از سرورهاي مستقر در كشور استفاده نكرده‌ايم؟
پوشيده نيست كه از عمر راه اندازي سرورهاي داخلي مدّت زيادي نمي‌گذرد و عموم دارندگان وبگاه در ايران از سال‌ها قبل ناگزير به اجاره سرور از كشورهاي اروپايي و آمريكايي بوده‌اند.

پس از تأسيس مراكزي در «ايران»، كه امروزه به دو گروه خصوصي و شبه دولتي تقسيم مي‌شوند، اين مراكز با اتّخاذ مشي تجاري، خدمات نازل خود را با قيمت گزاف (تا ده برابر نرخ كشورهاي مجاور) عرضه داشتند در حالي كه همواره سرعت بسيار پايين اينترنت و خدمات ارائه شده و محدوديّت باند، مشكلات بسياري را براي عموم مراجعه كنندگان به اينترنت فراهم آورده است.

چند سال قبل با استفاده از بودجه عمومي كشور چند سازمان مذهبي دولتي اقدام به تأسيس مراكز ويژه‌اي براي تمركز سرورها و ارائه خدمات اينترنتي كردند، ليكن از همان ابتدا آن عزيز كرده‌ها، مؤسّسات مذهبي، غير انتفاعي و پيش قراول همچون «موعود» را ناديده گرفتند و به رغم آنكه اين سازمان‌ها، همچون سازمان تبليغات اسلامي، همه ساله مبلغ كلاني را از رديف بودجه عمومي كشور (چند ميليارد تومان) براي حمايت و پشتيباني از فعّاليت‌هاي مذهبي اشخاص حقوقي (همچون موعود) و حتّي حقيقي دريافت مي‌كنند، ليكن تا به امروز، اينان نه تنها مساعدتي در اين باره نداشتند، بلكه براي ارائه خدمت ساده اينترنتي از طريق مؤسّسات وابسته نيز مبالغي ما بين 4 تا 9 ميليون تومان در سال (مطابق جداول نرخ‌هاي منتشر شده) را مطالبه مي‌نمايند. اين همه در حالي است كه مراكز تبليغي و تبشيري غير اسلامي و ضدّ شيعي همه همّت خود را صرف ارائه خدمات تبليغي رايگان ساخته‌اند.

پوشيده نيست كه «موعود» با داشتن مرتبه چهارم در ميان عموم وبگاه‌هاي مذهبي و فرهنگي كشور، بدون استفاده از رديف بودجه رسمي و مساعدت و كمك مراكزي همچون سازمان تبليغات اسلامي، سالانه بيش از بيست ميليون تومان صرف روي پا نگه داشتن سايت خود مي‌كند. هزينه‌هاي مربوط به كشف اخبار، ترجمه مطالب، حقّ التحرير، ابزار مصرفي، تلفن، اجاره دفتر، پاسخ‌گويي به سؤالات و... را در حساب وارد نساخته‌ايم.

•    در حالي كه امروزه بيش از يك ميليون مطلب، خبر، عكس در وبگاه موعود موجود است؛
•    تمام شماره‌هاي مجلّه موعود به طور رايگان در سايت قرار داده شده است؛
•    همه روزه «موعود»‌ با توليد خبر و مقاله، خدمات فراواني را به جهان اسلام و مسلمانان ارائه مي‌كند؛
•    به طور مرتّب بيش از 150 وبگاه و وبلاگ را تغذيه مي‌نمايد. در حالي كه همواره در معرض حملات خارجي و آزار آنها قرار دارد و از حدّاقل امكانات نيز بي‌بهره است.

آيا اگر موعود، به رغم همه خدمات بلند مدّت خود به جامعه اسلامي ايران و در طريق امام عصر(ع) نادانسته يك خبر كوتاه يا يك مقاله شبهه‌ناك را منتشر كند، در طرفه العيني از سوي مراكز مميزي داخلي مسدود نمي‌شود؟

آيا مدّعي العموم و آن مراكز رسمي، حاضر به گذشت و چشم‌پوشي از اشتباهات (و نه خطاها) هستند؟

آيا سازمان‌هاي مذهبي و دارنده رديف بودجه دولتي مثل حوزه‌هاي علميه، سازمان‌هاي تبليغاتي و سايرين، از خود پرسيده‌اند وظيفه ذاتي‌شان در برابر مؤسّساتي كه با خطرپذيري تمام طلايه‌دار ارائه خدمات فرهنگي ـ مذهبي شدند، چيست؟ آيا اساساً، فهرست دقيقي از مؤسّسات ارائه دهنده خدمات فرهنگي ـ مذهبي را در اختيار دارند؟

مگر جز اين است كه مؤسّساتي مانند «موعود» كه اوّلين نشريّه مهدوي مسلسل كشور را منتشر ساختند، اوّلين دايره المعارف مهدوي را تأليف و منتشر كردند. وبگاه‌هاي پر قدرتي همچون «موعود» و «مستور» را تأسيس و طيّ بيش از هفت سال آن را به روز و پُر بنيه نگه داشتند، در مقايسه با سازمان‌هاي دولتي همسو، امّا سنگين، تنبّل و مبتلابه اخلاق كارمندي همواره پيشرو، شجاع، به روز و كم توقّع بوده‌اند، تكليفي بيشتر داشته‌اند.

آيا احساس وظيفه براي دفاع از كيان امامت و ولايت و انقلاب شيعي ايران اسلامي در وقت مشاهده آن همه سستي سازمان‌هاي دولتي كه تنها خود را «سنگ معيار و قلم مميّز» مي‌شناسند جرمي است نابخشودني؟

آيا قرار گرفتن در حريم امن سياسي، اجتماعي و امنيّتي و استفاده از رديف‌هاي بودجه رسمي تكليف آنهاست و خطرپذيري، سرمايه‌گزاري بي‌دريغ و حركت بر لبه تيز شمشير تا سر حدّ ترور فيزيكي وظيفه ما؟
ترديدي ندارم كه اين همه را كه برشمردم در تكليف شرعي، ملّي و سياسي ما مي‌شناسند، چنان كه كسب مناصب نو به نو، دريافت مقرّري‌هاي كلان، انجام سفرهاي خارجي و صرف بودجه‌هاي ميلياردي را در مسير برنامه‌هاي گاه سليقه‌اي وظيفه خويش مي‌دانند، البتّه بخش اوّل را در حدّ ميسور و به شرط وجود امكانات وظيفه خود مي‌دانيم، امّا بخش دوم را هرگز در دايره تكليف آنها وارد نمي‌دانيم ... .
مگر جز اين است كه شبكه‌هاي صدا و سيما حتّي از تبليغ آثار فرهنگي اين گونه مؤسّسات هم دريغ مي‌ورزند؟ تا چه رسد به خريد چند نسخه نشريه. آيا متوليّان امور مذهبي و تبليغي هيچ گاه آمادگي خود را براي خريد آثار اين مؤسّسات حدّاقل براي آرشيو در كتابخانه‌هاي خود اعلام كرده‌اند؟ تا شايد از اين مسير جلوي انجام كارهاي موازي سد شود؟ امروزه، تعداد پروژه‌هاي فرهنگي تكراري و گاه بي‌خاصيّت در ميان سازمان‌هاي فرهنگي كم نيستند. سخن دراز است!

ما را چه نيازي كه برايمان هفته خبرنگار و نويسنده و پاسداشت حريم اهل قلم بگيرند و با چاپ چند پوستر و تراكت و برگزاري چند مجلس ترحيم آن همه را هم وسيله اظهار وجود و خودنمايي و تثبيت موقعيّت‌ها بسازند.

اين حق را از كجا كسب كرده و براي خود قائلند كه به دليل تصاحب ميز و امضا، تمام شايستگي لازم براي تصميم‌گيري درباره امور فرهنگي در سطح ملّي و منطقه‌اي را هم حاصل آمده مي‌شناسند؟

به فرض كه چنين امري صحّت داشته باشد؟!
چه كسي اين اجازه را مي‌دهد كه همه مرداني را كه فاقد ميز و عنوان رسمي و سازماني‌اند، به رغم حضور و خدمات بلند مدّت سي ساله، فاقد صلاحيّت و تشخيص ثواب از خطا فرض كنيم و كارمندان حقوق بگير خود را كه عموماً از طريق واسطه‌گري و خطّ و خط‌بازي‌هاي سياسي صاحب جاه و نان شده‌اند در تشخيص و مميّزي صالح‌تر و در تعيين صلاحيّت استفاده از حقّ مسلّم حمايت‌هاي قانوني و رسمي كشور محق بشناسيم؟

به هر روي، «موعود» تحت عنايات و توجّهات حضرت صاحب الأمر(ع) پيش رفته است، حتّي اگر برخي مايل به ناديده انگاشتنش باشند.

«موعود» خدمات خود را به نام حضرت و براي حضرت صاحب الزّمان(ع) ارائه مي‌كند. حتّي اگر جماعتي، در حالي كه از همه آثار و خدماتش بهره برده و آراء و نظراتش را مصادره به مطلوب مي‌كنند و گاه به نام خود قالب مي‌زنند. چشم خود را در وقت ديدارش ببندند.
«موعود» با اتّكاء به عنايت و توجّه حضرت وليّ عصر(ع) حراست از كيان ولايت و امامت و جغرافياي فرهنگ شيعي ايران عزيز را در تكليف خود وارد ساخته و آن را تداوم مي‌بخشد و بدان نيز مي‌بالد، حتّي اگر تا ابدالآباد از هيچ كس روي خوش نبيند يا آنكه همگان از اين جغرافياي فرهنگي روي برگردانند.

«موعود» روي تقاضا ندارد و دست تكدّي دراز نمي‌كند، چنان كه از انتشار آگهي تبليغاتي نيز در آثار خود خودداري كرده است، امّا مسير پر خطر و طولاني است. مرگ نزديك است و حجّت حيّ خداوند ناظر و مترصد. آيا براي پاسخگويي به ايشان خود را مهيّا كرده‌ايد؟ والسّلام
موعود