به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از واحد مرکزی خبر ،افزایش گازهای گلخانه ای ساکنان بسیاری از نقاط کره زمین را با مشکلاتی روبرو کرده است که دانشمندان پیش تر در باره انها هشدار داده بودند.
روزنامه اینترنتی روسی وره میا ناواستی در گفتگو با یکی از کارشناسان برجسته المانی یعنی پروفسور مجیب لطیف استاد دانشگاه کیل و دارای مدرک دکترای اقیانوس شناسی نظر وی را در خصوص تلاشهایی که باید به منظور جلوگیری از گرم شدن هوای زمین در اینده توسط کشورها به کار گرفته شود جویا شده است.
خبرنگار روزنامه با اشاره به این که المان و خیلی کشورهای دیگر اروپایی اواسط تابستان امسال گرمای چهل درجه بالای صفر را تجربه کرده اند و مناطق مختلف روسیه هم یک ماه و نیم است که با چنین مشکلی مواجه هستند این پرسش را مطرح کرده که ایا این مساله اتفاقی است یا به منزله هجوم گرمایش زمین مربوط می شود؟ به گفته پروفسور مجیب لطیف همه تغییراتی که در این اواخر رخ می دهند به روند تغییرات اب و هوایی مربوط می شوند که دانشمندان مدتهاست درمورد ان هشدارمی دهند.
زمستان فوق العاده سرد سال گذشته حادثه بی سابقه ای است که هر ازگاهی در برخی نقاط کره زمین رخ میدهد ولی تمام زمین در حال گرم شدن است و دمای هوا دائما بالا می رود.
در نتیجه تابستانهای گرم نظیر امسال دیگر حادثه نادری نخواهد بود و مردم المان درسالهای اینده هم باید منتظر پدیده هایی از قبیل خشکسالی و گرمای شدید و تغییرات جدید در میزان بارشها باشند.
دانشمند المانی درپاسخ به این سوال که چه اقداماتی باید به کار گرفت؟ تاکید کرده اند پیش از هر چیز نباید وقت ارزشمند را از دست داد چون تا همین حالا هم فرصت زیادی از دست رفته است. جامعه جهانی باید تلاشهای مشترکی به منظور جلوگیری از گرمایش زمین به کار گیرد.
گرما و خشکسالی بی سابقه در نوار مرکزی روسیه هشدار جدی محسوب می شود.
از سوی دیگر میزان بارشها هم دستخوش تغییرات عجیبی شده که اوضاع پاکستان ان را تایید می کند.
خبرنگار روزنامه در ادامه یاداورمی شود سیاستمداران و کارشناسان روسی به تازگی به مردم اطمینان داده اند که گرمایش زمین درنهایت به نفع روسیه خواهد بود چون با از بین رفتن یخبندان کشنده دائمی می توان کشاورزی را گسترش داد ولی درحال حاضر نه تنها زمینهای بایر محصول خوبی نداده اند بلکه اتش سوزیهای جنگلی هم مشکلات فراوانی ایجاد کرده اند.
به گفته پروفسور مجیب لطیف اوضاع از این که هست بدتر هم خواهد شد چون انچه که درحال حاضر رخ می دهد تنها بخشی از تغییرات بسیار گسترده اتی است و اگر هیچ تدبیری اندیشیده نشود طی یکصد سال اینده دمای کره زمین به طرز قابل توجهی تغییر می کند و به طور متوسط بین پنج تا شش درجه افزایش می یابد در نتیجه در کشورهایی مانند روسیه یا المان مردم دمای پنجاه درجه را تحمل خواهند کرد.
به همین دلیل انتظار مفید بودن گرمایش زمین برای کشورها خیال خامی بیش نیست چون این پدیده هیچ برنده ای در بر نخواهد داشت و همه کشورهای جهان از جمله روسیه بازندگان ان خواهند بود چون گرمایش زمین تاثیر فوق العاده منفی بر اقتصاد جهانی خواهد گذاشت و موجب رکود بیش از پیش ان خواهد شد.
خبرنگار وره میا ناواستی در بخش دیگری این پرسش را مطرح کرده که ایا می توان تصورکرد درهر صورت مکانهایی روی کره زمین باقی بمانند که شرایط زندگی کردن در انها هنوز مناسب باشد یا به عبارت دیگر بتوان از گرما و سایر خطرات ناشی از تغییرات اب وهوایی به انجا گریخت؟ پروفسور مجیب لطیف در پاسخ اظهار داشت تمایلی به دادن جواب به این سوال ندارد چون نمی توان وقتی میلیونها نفر در سراسر جهان درحال عذاب کشیدن هستند به فکر راحتی خود بود.
به عنوان نمونه با بالا امدن سطح دریاها میلیونها انسان از جمله در بنگلادش کاشانه خود را از دست خواهند داد.
انسانها باید نه فقط به خاطر خود و بلکه به خاطر دیگران و کل بشریت هم حس مسولیت داشته باشند و به انهایی که دفاعی ندارند فکر کنند.
به این منظور باید تلاشهای جهانی به منظور کاهش گازهای گلخانه ای به کار گرفته شود.
ولی متاسفانه امروز دورنماهای دستیابی به چنین توافقی خیلی ناراحت کننده است و با کمال بدبینی باید گفت بخت واقعی برای دستیابی به توافقنامه حفاظت از اب و هوا که باید جایگزین پیمان کیوتو شود وجود ندارد.
این درحالی است که موعد این قرارداد سال دو هزارو دوازده به پایان می رسد.
دانشمند المانی در خصوص این که چه چیزهایی مانع امضای این توافقنامه شده است؟ اظهار داشت کشورها به طور خواسته روند گفتگوها را مسدود می کنند.
هیچ کس نمی خواهد گام نخست را بردارد، هیچ کس مایل نیست نخستین کشوری باشد که کوتاه می اید.
امریکایی ها نمی خواهند تا زمانی که چینیها کوتاه نیامده اند این کار را انجام دهند و هیچ کدام از انها حاضر نیست بدون تعهدهای حقوقی از سوی اروپا این کار را بکند.
این درحالی است که امریکا و چین امروز بزرگترین تولید کنندگان گازهای گلخانه ای در جهان هستند.
نمایندگان چین در کنفرانس اب و هوای کپنهاگ در سال دو هزار و نه حاضر به مصالحه نشدند و با این کارشان جلو دستیابی به توافق را گرفتند.
این درحالی است که چین در حال تبدیل شدن به موتور اقتصاد جهانی است ولی این هدف بهایی دارد.
در حالی که میزان انتشار گازهای گلخانه ای در کشورهای توسعه یافته صنعتی جهان در نتیجه بحران اقتصادی جهانی کاهش یافته در چین عکس این روند رخ داده و میزان انتشار این گازها نه درصد بیشتر هم شده است.
پروفسور مجیب لطیف در خاتمه در این خصوص که ایا راه خروجی از این بازی خطرناک وجود دارد؟ تاکید کرد هنوز راه حل واقعی وجود ندارد و برای رسیدن به توافق به کشوری نیاز است که نقش لوکوموتیو را ایفا کند و بقیه جهان را هم به راه اندازد.
این نقش را امریکا می تواند برعهده بگیرد ولی متاسفانه یک سوم گازکربنیک موجود در جو را این کشور تولید کرده است.
