تبلیغ زندگی با حیوانات در یک مجله داخلی

 
به گزارش«شیعه نیوز»به نقل از البرز ،ماهنامه "ف" دارای مجوز رسمی نشر از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مطلبی با عنوان «زندگي مسالمت‌آميز با حيوان و گياه» در تبليغ و ترويج آثار مثبت حيوان خانگي به معرفي یک كتاب غربی پرداخت.
 
در بخشی از نقل قول این مجله از کتاب مذکور نگارنده با تاكيد بر اينكه پيوند و دلبستگي به حيوان، به خوبي جايگزين رابطه از دست رفته و رابطه‌‌هاي عاطفي مي‌شود، مي‌نويسد:
«نخستين مراجعاتي كه به گونه‌اي تجربي و شخصي از سوي من تحت «درمان با حيوان دست‌آموز» قرار گرفتند، دختران جوان تنهايي بودند كه به تازگي از يك رابطه‌ي عاطفي نزديك رانده و رنجور شده بودند. همه آنان از افسردگي شديد تا متوسط و اضطراب همراه آن رنج مي‌بردند و به گونه‌اي سوگوار رابطه‌ي پرشور از دست رفته‌ي سرگردان و دردمند خود بودند، برآمد افزون اين رويكرد تجربي و آزمايش به دارودرماني و روان‌درماني معمول شگفت‌انگيز بود.»
نویسنده سپس درباره وفاداری سگ هم نوشته است: 
«وفاداري سگ و علاقه‌مندي اسب به صاحبش در كمتر موجود هستي ديده مي‌شود.» او سپس این رفتار سگ را مرهمی بر درد بشر امروز در دنیای ماشینی برشمرده است.
 
نگهداری حیوان اموزش مسائل جنسی را هم آسان می کند!
در بخش دیگری از مطالب منتشره در این مجله و برای معرفی بیشتر این کتاب پرمحتوا ! به مشکلات موجود در آموزش مباحث جنسي توسط پدران و مادران به فرزندان اشاره شده و آمده است:
«اغلب پدران و مادران در آموزش واقعيت‌هاي ناگريز جنسي ـ آميزشي به كودكان و نوجوانان خود مشكل دارند و در اين زمينه سردرگم و درمانده مي‌شوند. نگهداري از حيوانات خانگي اين مشكل را به آساني غيرقابل تصوري حل مي‌كند و كودك مي‌تواند با نگاهي همچون والد به حيوان خود، بردباري و شكيبايي جنسي را از گذر آميزش همين امر به حيوان غريزه‌مندش، فرا گيرد و از درگير شدن در روابط جسورانه و گاه ويران‌گر ـ به ويژه در سنين آغاز نوجواني و جواني ـ پرهيز نمايد. مفهوم نگاه و نوازش خوب و بد را به كامل‌ترين صورت مي‌توان در زمينه‌ي نگهداري از حيوانات خانگي دست‌آموز به كودك آموزش داد.»
گزارش البرز حاکی است برخی گروههای شبه عرفانی نیز چند سالی است به این موضوع توجه دارند و فارغ از اینکه در منازل آپارتمانی جای نگهداری هرگونه حیوان نیست به تبلیغ و ترویج این مسئله اصرار دارند.
تبليغ داشتن حيوانات خانگي به منظور درمان و حتي رفع تنهايي‌ها چند وقتی است در گوشه و کنار محیط های فرهنگی هم شنیده می شود و حتی به شبه ارزش نیز در میان برخی خانواده های متمول بدل گشته است. ای کاش مسئولان به جای صرف هزینه های تکراری و غیرموثر تمهیدی برای درمان این رویداد ناخوشایند در جامعه دینی و اسلامی ایران بیندیشند