نامه آيت ‌الله سبحانی به دانشجو

در ادامه اين نامه با اشاره به نمونه‌هايي از اين اهانت‌ها آمده است:
1ـ فقه سياسي يا اصلا فقه در فضاي كنوني در اين جريان شكست خورده است، چون با اجبار و فشار اعمال مي‌شود، امكان نقد خودش را هم از دست مي‌دهد.

2ـ نظر شخصي خود من اين است كه پيامبر، در نهايت به تعبير امروز اراده سياسي را اعمال نكرد و اين مسئله را كه بگويد، جانشين من كيست مبهم گذاشت چون نمي‌شد آن را حل كرد.

3ـ ايران امروز همان ويران ديروز است كه كمي بزك شده است.
4ـ تمام اين جملات، با تعبيرهاي بيشتر در گفتگوي دكتر حاتم قادري و سيدصادق حقيقت آمده است«صفحات 21 تا 26 نشريه، سال دوم، شماره سوم، چهارم، زمستان 88 و بهار 89».

در بخش ديگري از اين نامه تاكيد شده است: در مقالات ديگر نيز از اين اهانت‌ها فراوان است، مثلا در صفحه پنج دارد: هنوز هم اگر رعيت مدرن امروز بخواهد از حقش بگويد و آن را طلب كند، بايد در انتظار تيغ آغامحمدخان و چكمه رضاخان بنشيند، اما اين بار در هيئتي مردم دارانه و متشرعانه.

در ادامه نامه آيت‌ الله سبحاني آمده است: تصور مي‌كنم در اثر غفلت چند ساله سكولاريسم در اين دانشگاه لانه كرده و ذهن جوانان پاك ما را كه با ايمان وارد دانشگاه مي‌شوند و به صورت ديگر تحويل جامعه مي‌شوند، آشفته كرده است.
نوع نويسندگان اين مجله انسان‌هاي مسئله داري هستند مثلاً در صفحه 55 و 56 مقاله‌اي با عنوان «تغيير براي برابري يا اعتراض عليه يك نابرابري ابدي» مقاله‌اي از «شهرزاد همتي، روزنامه‌نگار و عضو كمپين يك ميليون اعضا» آورده است كه سراسر بر ضد قوانين اسلام در مورد زنان است، و همه آنها را تبعيض آميز بر ضد زنان مي‌شمارد.

در بخش ديگري از اين نامه يادآور شده است: در صفحه 57، در مقاله‌اي با عنوان «يادي از نهضت نسوان» به دفاع از فمينيسم، با تمايلات سوسيال دموكرسي مطرح شده است. از صفحه 59 به بعد با عنوان ادبيات آوانگارد، به تجليل از شعراي چپ‌گرا و داستان نويسان و ادبيان اين‌گونه مي‌پردازد. البته، همه اين بحث‌ها زيرپوشش «مدرنيته» توجيه شده و همه حملات خود را به اسلام و نظام اسلامي در جاي جاي مجله، زير اين سرپوش مخفي كرده‌اند. از صفحه 9 تا 12 در مقاله‌اي با عنوان «جايگاه مذهب در انديشه ماكياولي» دين را در خدمت سياستمداران فاسد بر مي‌شمارد و مي‌گويد: «فايده بزرگ مذهب در اين است كه مردان خوب و... كه سرانجام به نفع دولت تمام مي‌شود.(ص 12 مجله).

در بخش ديگري از نامه اين مرجع تقليد آمده است: در نظام پيشين هيچگاه در نشريات دانشگاهي به اين صراحت بر دين و مذهب نمي‌تاختند و فقط در نشريه‌هاي توده‌اي، آن هم به صورت غير قانوني چاپ مي‌شد و عجيب اين است كه رئيس دانشگاه و حراست و ديگر نهادهاي نظارتي،‌ در مقابل اين هتاكي‌ها، مهر خاموشي بر لب زده و كاري صورت نمي‌دهند.