امام علی(ع) چگونه با «أرّه» قضاوت کرد؟

شیعه نیوز: محدّثين و مورّخين حكايت كرده اند:

در زمان حكومت عمر بن خطّاب، دو نفر زن بر سر كودك شيرخواره اى نزاع و اختلاف كردند؛ و هر يك مدّعى بود كه كودك فرزند اوست؛ بدون آن كه دليلى بر ادّعاى خود داشته باشند.

عمر در قضاوت اين مسأله و بيان حكم فرو ماند، كه آيا كودك را به كدام يك از آن دو زن بدهد.

به همين جهت از اميرالمؤمنين على عليه السلام درخواست كرد تا چاره اى بينديشد و براى رفع مشكل اقدامى نمايد.

حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام هر دو زن را دعوت به صبر و سكوت نمود و با موعظه از ايشان خواست تا حقيقت امر را بازگو نمايند، ليكن آن ها قانع نشدند و هركدام بر ادّعاى خود پافشارى نموده و متقاضى دريافت كودك بودند.

حضرت با توجّه به اهميّت قصّه ، دستور داد تا ارّه اى بياورند، زن ها تا چشمشان به ارّه افتاد اظهار داشتند: يا علىّ! مى خواهى چه كنى ؟

امام علىّ عليه السلام فرمود: مى خواهم كودك را با ارّه از وسط جدا نمايم و سهم هر يك را بدهم .

هنگامى كه كودك را آوردند، يكى از آن دو زن ساكت و آرام ماند و ديگرى گفت: خدايا! به تو پناه مى برم ، يا علىّ! من از حقّ خود گذشتم و كودكم را به آن زن بخشيدم .

در همين لحظه، حضرت امير عليه السلام اظهار نمود: ((اللّه اكبر!))؛ و خطاب به آن زن كرد و فرمود: اين كودك براى تو و فرزند توست .

و سپس افزود: چنانچه اين بچّه مال آن ديگرى مى بود، مى بايست دلش به حال كودك خود مى سوخت و اظهار ناراحتى مى كرد.

در اين هنگام زنى كه آرام و ساكت بود، به دروغ و بى محتوائى ادّعاى خود اعتراف كرد؛ و گفت: كه من حقّى در اين كودك ندارم .

و در نهايت عمر از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به جهت حلّ اين مشكل مهمّ، تشكّر و قدردانى كرد.

منبع: كتاب سلونى : ج 2، ص 253، فضائل قمّى : ص 95، إرشاد مفيد:110، س 5