ازدواج موقت را چه کسی ممنوع کرد؟

متعه:دو متعه داریم یکی متعه حج است که اصلا ربطی به صیغه زنان نداره.یکی هم متعه زنان است.اما سخنان عمر فاروق که می گه نهی می کنم دلایل رو می نویسم:

 حج:واقعيت امر اين است كه عمر متعه حج را حرام قرار نداده و نهي او از متعه ي حج، نهي تحريم نبوده است بلكه او قصد داشت تا مردم را به آنچه كه افضل است هدايت كند. اين نهي، نهي اولويت بود، منظورش اين بود، كه تمتع در ضمن حج انجام نگيرد بهتر است، زيرا در صورت انجام عمره، در ايام حج، خانه خدا در بقيه ي ايام سال از معتمرين و عمره كنندگان ممكن است خالي باشد. لذا مردم را به صورت اختياري از ضم كردن عمره با حج منع مي كرد، نه به صورت تحريم ـ در روايات صحيحه اباحت عمره از عمر ثابت است. ابن عباس از عمر روايت مي كند، فرمود: سوگند به الله، من شما را چگونه از تمتع منع مي كنم؟ حال آنكه تمتع در قرآن آمده و رسول الله صلي الله عليه وسلم آن را انجام داده است. يعني (عمره في الحج).(سنن نسايي مع شرح الحافظ و حاشيه سندي كتاب الحج باب القرآن (رقم 2719)).ضبي بن معبد مي گويد: از عمر پرسيدم: من براي حج و عمره احرام بسته ام؟ فرمود: به سنت رسول الله صلي الله عليه وسلم راه يافته و بدان عمل كرده اي،(سنن نسايي مع الشرح كتاب الحج باب تمتع برقم (2739). و بدون ترديد، عمره در غير ايام حج از تمتع، به اتفاق جمعي از فقهاء افضل است.

از روايات صحيح ثابت است كه ابوذر حج تمتع را مطلقاً حرام مي دانست. در صحيح مسلم عن ابراهيم التيمي عن ابيه عن ابي ذر، قال: ((كانت المتعه في الحج لأصحاب محمد خاصه)) يعني حج تمتع مخصوص اصحاب رسول الله صلي الله عليه وسلم بود و براي بعدها جايز نيست. ابوذر نزد شيعه از صحابه مقبولين و منتخبين است

اگر خطا در يك مساله مقتضي قدح و عيب است بايد شامل ابوذر نيز بشود، مگر در صورتي كه هدف مهم فقط و فقط عيب جويي از عمر باشد!؟

 اما متعه زنان:

 درباره متعه نساء بايد عرض شود كه عمر از جانب خود آن را حرام قرار نداده است بلكه شخص رسول الله صلي الله عليه وسلم حكم حرمت ان را صادر كرده است. امام مسلم در صحيح خود از ربيع ابن سبره جهني و او از پدرش روايت مي كند كه رسول اكرم صلي الله عليه وسلم فرمود: اي مردم من در گذشته متعه نساء را براي شما جايز مي دانستم و خداوند اكنون آن را براي هميشه حرام قرار داده است هر كس زني را به عنوان متعه همراه خود دارد، بايد او را رها كند، و آنچه كه در عوض متعه داده ايد، پس نگيريد.(صحيح مسلم مع الشرح كتاب النكاح باب نكاح المتعه رقم (1406)). بخاري و مسلم در صحيح خود، از زهري، از حسن بن محمد بن علي و از برادر زاده اش عبدالله و آن دو از پدر خود، چنين روايت مي كنند كه: علي به ابن عباس فرمود: إن النبي صلي الله عليه وسلم نهي عن المتعه و عن لحوم الحمر الأهليه، زمن خيبر.(بخاري كتاب نكاح رقم (4825). ). حضرت مي فرمايد: رسول اكرم صلي الله عليه وسلم در زمان غزوه خيبر از متعه نساء و از گوشت خر اهلي منع كرده است.اما روایتی که در آن می گوید ما در زمان پیامبر و ابوبکر زنان را متعه می کردیم تا اینکه عمر ما را از آن باز داشت.

 این روایت دلالت بر آن دارد که این افراد از حرام شدن صیغه مطلع نبودند و عمر آنها را آگاه کرد.همانطور که ابن عباس از آن آگاهی نداشت و علی او را آگاه کرد.

من که جوابتون رو دادم.اگه کسی با جواب مشکلی داره بسم الله و گر نه خواهشا دیگه به خلیفه دوم این بهتان رو نبندید.
 

سلام بر شما

جنابعالی برای اثبات این مطلب که تحریم متعه از ناحیه ی شخص رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم صورت گرفته است، به حدیثی استناد کرده اید که باید کاملا مورد تجزیه وتحلیل قرارگیرد. در گام اول باید عرض کنم، روشن است که براساس پذیرش کتب اهل سنت، آیه ی شریفه دلالت بر جواز نکاح منقطع دارد؛ و این مطلبی است مقبول از ناحیه فرق مسلمین.
آنچه باید در این مورد عرض کرد این است که با پذیرش وجود چنین آیه ای، نوبت به این پرسش می رسد که آیا در مورد این آیه نسخ اتفاق افتاده است یا خیر؟

اگر دلیلی در دست داشته باشیم که دلالت بر نسخ آیه ی متعه بکند، کار تمام است؛ اما یک گروه مدعی هستند که دلیلی که صلاحیت برای نسخ آیه ی متعه داشته باشد، وجود ندارد و گروه دیگر مدعی هستند چنین دلیلی موجود است، چنان که جنابعالی دلیل را ذکر کردید.

پس باید تحلیل شود که آیا دلیلی که شما آورده اید، صلاحیت لازم برای نسخ آیه ی متعه را دارد و شرایط دلیل ناسخ در آن متوفّر است یا خیر؟به این منظور به بررسی دلیل اقامه شده از ناحیه جنابعالی می نشینیم.

آنچه روشن است این است که بنابر نقل صحاح اهل سنت خلیفه ی دوم گفته است:

دو متعه در زمان رسول الله ( صلی الله علیه وآله وسلم ) حلال بود، من آن دو را حرام می کنم و بر ارتکاب آن دو عقوبت قرار می دهم.

آنچه براساس گفتار عمر در این منابع ثابت می شود آن است که متعه در زمان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم، جایز بوده است و گرنه خود عمر می گفت که ایشان از این عمل نهی کرده اند و نهی و تحریم را با کلمه " انا احرمهما " به خود نسبت نمی داد. این مطلب یک دلیل مهم است بر اینکه باید اندکی بیشتر بر حدیثی که نهی را به خود رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نسبت می دهد، تامل نمود.

روشن است که گفتار عمر ثابت کننده ی این مطلب است که جواز متعه تا پایان زمان رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم ادامه داشته است و اگر غیر از این بود، عمر نمی گفت " کانتا محللتان فی زمن رسول الله". پس در این مرحله، روشن شد که به شهادت خلیفه ی دوم، جواز متعه در زمان پیامبر علیه و آله السلام وجود داشته است.

بررسی منابع نشان دهنده ی این مطلب نیز هست که در زمان خلیفه ی اول هیچ گونه نهیی از ازدواج موقت از ناحیه ی وی ثبت نشده است.

پس از زمان رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم تا زمان ابوبکر و قسمتی از خلافت عمر این جواز ادامه داشته است.  از سوی دیگر به چنین روایات و احادیثی نیز برمی خوریم:

عمر بن خطاب بر منبر رسول الله ( صلی الله علیه وآله وسلم ) چنین گفت:

متعتان کانتا علی عهد رسول الله ( صلی الله علیه وآله وسلم ) عمل بهما علی عهد من بعده، انا انهی عنهما و اعاقب علیهما.

برای اطلا ع از این روایت که تصریح به این مطلب دارد که در عهد پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم، متعه جایز شمرده می شده و در زمان پس از ایشان نیز این گونه بوده است،بنگرید به؛

صحیح بخاری ج 3 ص 69 و ج 1 ص 180؛صحیح مسلم ج 4 ص 48؛ مسند احمد ج 4 ص 436 که در همین منبع آمده است: فلم تنزل آیة تنسخها و ینه عنها النبی ( صلی الله علیه و آله وسلم ) حتی مات. و سنن نسایی ج 5 ص 155
و بسیاری از منابع معتبر دیگر ....

همان گونه که روشن است، در مسند احمد نه تنها به نقل این مطلب اکتفا شده است، بلکه به وضوح ادعا شده که نه آیه ای بر نسخ آیه ی دال بر جواز متعه نازل شده است و نه خود پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در این مورد تا زمان وفات ایشان نهیی فرموده اند.

برای جمع بندی مطالب این کامنت باید گفت: جایز بودن متعه تا زمان وفات پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و حتی تا پایان زمان خلافت ابوبکر، مطلبی قطعی و انکار ناپذیر است، چنان که خود عمر بر این مطلب تاکید دارد و بزرگان از دانشمندان اهل سنت نیز بر این مطلب صحه نهاده اند.

تا کنون روشن شد که روایات وارده در مورد جواز متعه تا پایان زمان رسول گرامی اسلام علیه وآله الصلاة والسلام و تا آخر خلافت ابوبکر به صورت قطعی این مطلب را ثابت می کند. این از یک سوی؛

از طرف دیگر می رسیم به دلیلی که شما برای اثبات نسخ آیه ی دال بر جواز متعه به آن استدلال نمودید.

دوست من یکی از قواعد مهم علمی این است که آیه ی قرآن نمی تواند توسط خبر واحد نسخ شود، خبری که شما آوردید وراوی آن " سبرة " است، خبر واحد است که علاوه بر مردود بودن به واسطه تعارض با اخبار متواتر جواز و حلیت متعه، توانایی نسخ آیه ی قرآن را ندارد.

علاوه بر اینکه خبر "سبرة" به خودی خود و صرف نظر از اشکال تعارض و عدم توفر شرایط برای نسخ کتاب عزیز، دارای اشکالات عدیده ی دیگری نیز هست که اگر تمایل داشتید و این چند کامنت ناقابل بنده را به پاسخ خویش مزین فرمودید متعرض خواهم گردید.

جمع بندی کل مطالب اینکه:

براساس آیه ی شریفه،جواز نکاح موقت ( متعه ) ثابت است و تنها راهی که وجود دارد این است که نسخ آن ثابت شود. برای اثبات نسخ، تنها یک خبر واحد آورده شد که علاوه بر وجود اشکالات فراوان در خود آن، روایت مبتلی به تعارض با اخباری که براساس آن خود عمر معترف است تا پایان زمان رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم و حتی پس از ایشان در زمان خلافت ابوبکر متعه امری جایز بوده است، می باشد و از صلاحیت استناد و استدلال ساقط است. پس:

 یا ایها الذین آمنوا لاتحرموا ما احل الله لکم و لاتعتدوا ان الله لایحب المعتدین

ای کسانی که ایمان آوردید آنچه را خداوند برایتان حلال کردهاست حرام نکنید و از حد در نگذرید که خداوند از حد درگذرندگان را دوست ندارد .

مناسب است در این جا به داستانی اشاره کنم که علاوه بر استناد به آن کمی برای تنوع هم مفید باشد .

از پسر عمر ( عبدالله بن عمر ) در مورد متعه ی زنان سوال شد، پاسخ داد:

 حلال است؛ به او گفته شد: پدرت از آن نهی کرد. جواب داد: ارایت ان کان ابی نهی عنها و صنعها رسول الله ( صلی الله علیه و آله وسلم ) انترک السنة و نتبع قول ابی ؟      صحیح ترمذی ، کتاب النکاح

به وضوح روشن است که هم سوال کننده و هم پاسخ دهنده که فرزند عمر بوده است، می دانسته اند و گفته اند که این کار در زمان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم حلال بوده و سنت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بوده است و کسی که از آن نهی کرده عمر بوده است نه پیامبر علیه و آله الصلاة و السلام . جالب است که فرزند عمر می گوید آیا شما می خواهید من کاری را که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم به عنوان سنت خویش دانسته اند، رها کنم و از کلام پدرم تبعیت کنم ؟

این سوال فرزند عمر را از شما نیز می پرسیم، شما و دیگر مخالفین متعه از اهل سنت پاسخ دهید اگر شما اهل سنت هستید چرا با این سنت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم مخالف هستید؛ سنتی که بر اساس کتاب خداوند شکل گرفته است و دلیل معتبری بر رد آن در دست ندارید ؟