مفهوم انتظار در اندیشه علمای شیعه

به گزارش «شیعه نیوز»، انسانِ اجتماعی به حکومتی هماهنگ با شرایط و روابط جامعه نیاز دارد؛ شیعه انسان را در وسعتی دیگر مطرح می‌کند و ناچار شکل اداره جامعه متناسب با این وسعت مطرح می‌شود.

سیدمحمود علیزاده ‌طباطبایی-حقوق‌‌دان در روزنامه شرق نوشت؛ از دیدگاه علمای شیعه، انسان در کل نظام هستی مطرح است و این انسان استمرار دارد و زندگی‌اش به زندگی ٧٠، ٨٠‌ساله این دنیا محدود نمی‌شود. انسان در این استمرار، با جامعه و با کل نظام هستی پیوند و ارتباط دارد و با این پیوند و گستردگیِ ارتباط با کل نظام هستی، به حکومتی نیاز دارد که هماهنگ با نظام هستی باشد و به قانونی نیاز دارد منبعث از این واقعیت، در این دیدگاه ما با واقعیت‌هایی مواجه هستیم که جلوتر از علم هستند و حتی جلوتر از زمانی که علم در آن شکل می‌گیرد و در این دیدگاه است که با این بینش وسیع و مترقی، امامت مطرح می‌شود و حکومت در این بینش، امامت است و حاکم، امام و قانون؛ قانونی هماهنگ با کل این نظام. جمع این آگاهی و آزادی می‌شود عصمت که ملاک انتخاب حاکم در دیدگاه تشیع است و طرح حکومتی شیعه چنین طرح گسترده‌ای و هماهنگ با نظام هستی است. وقتی حکومت جایگاهی داشته باشد و حاکم را در رابطه خود با کل نظام هستی انتخاب کند، دیگر باید حاکمی انتخاب کرد که از طریق وحی، به تمام هستی آگاه شده باشد و اینکه شیعه هزارو ٢٠٠ سال است تلاش می‌کند زمینه را برای ظهور و حضور چنین حکومت و چنین حاکمی فراهم کند. وجود امامی که بشریت را از توحش مدرن برهاند ضرورت دارد، بنابراین چنین امامی متولد می‌شود. او متولد می‌شود و رشد می‌کند و در میان توده مردم رفت‌وآمد می‌کند و به آنها می‌گوید و از آنها می‌شنود، همان‌طوری‌که یوسف به برادرانش می‌گفت و می‌شنید و نیازشان را تأمین می‌کرد؛ اما او را نمی‌شناختند. ما تولد چنین امامی را جشن می‌گیریم به امید آنکه در این تولد، به تولدی دیگر برسیم…

…و از دل عادت‌ها، تقلیدها، محدوده‌ها و غریزه‌ها بیرون بیاییم و با تفکر و تعقل و تدبر به آزادی انسانی برسیم. تولد چنین امامی اگر با جشنی همراه باشد، باید با جشن تولد دوباره ما باشد و این امام را جز با این دید وسیع و مترقی نمی‌توانیم شیعه باشیم و دنبال کنیم که در حدیث است: ان امرنا صعب مستصعب، لایحتمله الا ملک المقرب او نبی مرسل او عبد مؤمن امتحن ‌الله قبله للایمان. اگر این دید حاکم نشود مردم، علی (ع) را هم نمی‌توانند تحمل کنند و به دیگران روی می‌آورند.

پی‌نوشت:
١- برگرفته از اندیشه‌های عالم ربانی مرحوم آیت‌الله علی صفائی‌حائری

انتهای پیام/ 852