عيد غدير در سيره اهل ‏بيت (ع)

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از ایکنا، «محمد خردمندی»، مسئول واحد پژوهش اداره كل تبليغات اسلامی استان مازندران با گردآوری مقاله‌ای درباره عيد غدير آورده است: عيد غدير، عيد الله‌اكبر و عيد آل محمد و ارزشمندترين و والاترين عيد اسلامی‏ است.

امام صادق(‏ع) می‏فرمايد: «ان يوم غدير خم بين الفطر و الاضحی و الجمعه كالقمر بين الكواكب...»، روز عيد غدير خم ميان سه عيد فطر و قربان و جمعه، مانند درخشندگی ماه ميان ‏ستارگان است و چه تعبير ظريفی امام دارد كه عيد غدير را تشبيه به ماه كرده است و ديگر اعياد را به ستاره؛ زيرا در اين روز بزرگ بود كه خداوند اعلام كرد، امروز دين را بر شما تكميل كردم و نعمتم را بر شما به اتمام رساندم، «اءليوم اكملت‏لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتی و رضيت لكم الاسلام دينا»، نعمت‏بزرگ اسلام كه از هر نعمتی ارزنده‏تر و گران‏بهاتر است، كامل و محقق نمی‌شود جز با ولايت علی‏(ع)، «و مانودی بشی‏ء مثل ما نودی بالولايه‏».

«محب‌الدين طبری»، از علمای بزرگ اهل سنت نقل می‏كند كه رسول خدا(ص) فرمود: «اذاجمع الله الاولين و الاخرين يوم القيامه و نصب الصراط علی جسر جهنم، لم‏يجزها احدالا من كانت له براءه بولايه علی بن ابی طالب‏»، در روز قيامت كه خداوند تمام مردم را جمع می‏كند و صراط بر پل دوزخ زده می‏شود، هيچ كس از آن نمی‏گذرد جز كسی كه با ولايت علی‌ابن ابيطالب، گذرنامه بی‏زاری و برائت از جهنم را داشته باشد.

ولايت علی(ع) همان دين حنيف است كه فرمود: «فاقم وجهك للدين حنيفا فطرت الله التی فطر الناس عليها»، پس ای پيامبر (همراه با پيروانت) به سوی آيين پاك اسلام روی‏ آور كه فطرتت الهی‏ است و مردم بر آن مفطور شده‏اند و ولايت علی همان طريقه و روش صحيح زندگی است كه اگر مردم، آن روش را برگزينند، خداوند در روز رستاخيز، از آب گوارای حوض كوثر به دست علی (ع) ‏سيرابشان می‏كند، «و ان لو استقاموا علی الطريقه لاسقيناهم ماء غدقا» و ولايت همان نعمتی است كه حتماً از آن سؤال می‏شود كه با آن چگونه رفتار كرديد، «ثم لتساءلن يومئذ عن النعيم‏»، آلوسی، مفسر بزرگ اهل سنت در تفسير كبير روح‌المعانی پس از ذكر آيه شريفه ‏«وقفوهم انهم مسئولون‏» و آنان را متوقف كنيد و ايست‏ بدهيد كه مسئوليت دارند و بايد پاسخگو باشند، در ذيل تفسير اين آيه، اقوال گوناگونی را نقل می‏كند و سپس‏نتيجه می‏گيرد و می‏گويد: «سزاوارترين و صحيح‌ترين سخن اين است كه در آن روز از عقايد و اعمال انسان‏ سؤال می‏شود و از همه مهم‏تر و عظيم‏تر، قطعاً ولايت علی كرم الله وجهه است‏» و در اين روز بزرگ كه يادآور نصب و تعيين اميرالمؤمنين به دست رسول‏اكرم (ص) و به امر پروردگارش است، بايد اين فطرت الهی‏ را در دل‏ها زنده كرد و پرده‏های ظلمت و جهالت و تارهای نادانی و غفلت ‏را از ديدگان غافلان برداشت تا بر طريقه حق پايدار شوند و به صراط مستقيم الهی روی‏آورند و دينشان كامل شود.

مفضل از امام صادق (ع) می‏پرسد كه مولای من! آيا به ما دستور می‏دهيد كه ‏اين روز را روزه بداريم؟ حضرت پاسخ می‏دهد: «ای و الله ای و الله انه اليوم الذی نجی فيه ابراهيم‏من النار فصام لله شكرا لله عزوجل ذلك اليوم، و انه اليوم الذی اقام رسول الله‏اءميرالمؤمنين علما و ابان فضله و وصيته، فصام ذلك اليوم، و ذلك يوم صيام وقيام و اطعام الطعام و صله الاخوان و فيه مرضاه الرحمن و مرغمه الشيطان‏»، آری، به خدا قسم آری، به خدا قسم! اين همان روزی است كه خداوند، حضرت‏ ابراهيم را از آتش رها كرد، پس او به شكرانه اين لطف الهی، اين روز را روزه ‏گرفت و همانا اين روز، روزی است كه رسول گرامی اسلام (ص)، اميرالمؤمنين (ع) را به مردم معرفی كرد و بزرگواری و فضلش را نمايان كرد و او را وصی و جانشين خود قرار داد، پس او هم در اين روز، روزه‏ گرفت و اين روز، روز روزه گرفتن و دعا كردن و مسلمانان را اطعام دادن و به‏ ديدار برادران دينی رفتن است و در اين روز، رضايت‏خدای رحمان به دست می‏آيد و شيطان مأيوس می‌شود.

امام صادق (ع) اعمال اين روز مهم را در چهار چيز خلاصه می‏كند: اولين آن صيام است و در برخی روايات وارد شده كه روزه اين روز برابر است‏ با صد بار حج ‏و صد بار عمره و در روايت ديگری، كفاره شصت‏سال گناه است، دوم قيام است و اصطلاحاً قيام بر عبادت و زنده نگه داشتن اين يوم‌الله با مناجات و دعا و استغفار، اطلاق می‏شود، ولی ممكن است قيام، كنايه از استقامت و پايداری در راه حق و قيام در برابر دشمنان اسلام و مسلمانان و مبارزه با طاغوت‏ها و ستم‏پيشگان‏ باشد، به هر حال قيام عليه باطل و جهاد در راه خدا نيز يك عبادت بزرگ است، ‏بلكه ‏از اهم فرائض و واجبات است.

اطعام‌الطعام، مهمانی كردن و اطعام دادن برادران با ايمان، سومين ويژگی‏ اين عيد است كه بر آن تأكيد شده است و قطعاً خرسند كردن مؤمنان، از برترين عباداتی است كه رضايت پروردگار را به دنبال دارد و چهارم، صلة‌الاخوان، احسان و نيكی به برادران مؤمن و ديد و بازديد و زيارت آنان ‏است كه پيوسته از اعمال بسيار پسنديده و نيكوست، ولی در اين روز، تأكيد فراوان بر آن شده ‏است و در روايت دارد كه هر وقت‏ با برادر مؤمنی ديدار كرديد، برای تهنيت ‏به او بگوييد: «اءلحمد لله الذی جعلنا من المتمسكين بولايه اميرالمؤمنين والائمه‏عليهم السلام‏»، سپاس و حمد خدای را كه ما را جزء تمسك‌‏جويان به ولايت امير مؤمنان و ديگر امامان قرار داد.