سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

دیده بان شیعیان

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

معنای کلمه «نضرة» در آیه 11 سوره انسان چیست؟

در قرآن کریم می‌خوانیم: «فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً»؛ (به خاطر این عقیده و عمل) خدا ایشان را از شر آن روز نگه داشت و آنان را طراوت و شادمانى بخشید.در این آیه شریفه، به نتیجه اجمالى اعمال نیک و نیّت‌های پاکى که «ابرار» و نیکان دارند اشاره شده است.
کد خبر: ۲۰۱۴۷۵
۰۶:۳۶ - ۱۱ آبان ۱۳۹۸

شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی
در قرآن کریم می‌خوانیم: «فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً»؛[1] (به خاطر این عقیده و عمل) خدا ایشان را از شر آن روز نگه داشت و آنان را طراوت و شادمانى بخشید.
در این آیه شریفه، به نتیجه اجمالى اعمال نیک و نیّت‌های پاکى که «ابرار»[2] و نیکان دارند اشاره شده است.
«نضرة» از «نضر»؛ به معناى طراوت و زیبایی و شادابى خاصى است[3] که بر اثر فراوانی نعمت و رفاه به انسان دست می‌دهد. آرى رنگ رخسار آنها در آن روز از آرامش و نشاط درونى آنان خبر مى‏دهد.[4] بنابر این، اگر در دنیا به خاطر احساس مسئولیت از آن روز بیمناک بودند، خداوند در عوض آنها را در آن روز غرق شادمانى و سرور می‌کند.
تعبیر به «لقّاهم» از تعبیرهاى بسیار جالبى است که نشان می‌دهد خداوند بزرگ از این میهمانان گرانقدر با لطف خاصش استقبال می‌کند، و در سایه رحمتش به آنها طراوت و شادمانى و زیبایی عطا می‌کند.
امام باقر(ع) به نقل از پیامبر اکرم(ص) فرمود: «در روز قیامت مردى را می‌آورند و به او می‌گویند: حجت خود را بیان کن، پس او می‌گوید: پروردگارا! مرا آفریدى و راهنماییم کردى و نعمت خویش را بر من گستردى، و من نیز پیوسته از بخشش آن نعمت مایه گستردگى زندگى آفریدگانت می‌شدم و بر ایشان آسان می‌گرفتم تا در چنین روزى رحمت و آسان‌گیرى خویش را به من ارزانى دارى، و آن‌گاه پروردگار تعالى می‌فرماید: بنده‌ام راست گفت، او را به بهشت در آورید».[5]

[1]. انسان، 11.
[2]. اشاره به: انسان، 5: «إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً»؛ به یقین ابرار (و نیکان) از جامى می‌نوشند که با عطر خوشى آمیخته است.
[3]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق و مصحح: میر دامادی، جمال الدین،‏ ج ‏5، ص 212، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414ق؛ قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج ‏7، ص 77، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ ششم، 1371ش.
[4]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏25، ص 357، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.
[5]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏4، ص 40، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
آیات مرتبط

سوره القيامة (22) : وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ
سوره الإنسان (11) : فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا
سوره المطففين (24) : تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ

 

T

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: