- علمی
- سلامت
- گوناگون
- اجتماعی
- احکام اسلامی
- دین و مذهب
- اخلاق اهل بیت
- مباحث زناشوئی
- کودک و خانواده
- آشپزی و آشپزخانه
- گردشگری و تفریحی
- روانشناسی و مشاوره
- الگو سازی و سبک زندگی
- تکنولوژی و فناوری اطلاعات
10ربیع الاول
1- ازدواج پیامبر(صلی الله علیه وآله) با حضرت خدیجه (سلام الله علیها)
پیامبر 15 سال قبل ازبعثت با حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها)ازدواج نمودند.(1) ازاحادیث شیعه واخبارعامه معلوم می شود که حضرت خدیجه (سلام الله علیها)بنت خویلد بن اسد، درعلم واطلاع به کتب آن زمان معروف بوده است. اواززنان قریش، علاوه برکثرت اموال واملاک وتجاراتی که داشت، به عقل وکیاست نیزمزیت داشت ودرآن زمان اورا طاهره، مبارکه، سیده نسوان وملکه بطحاء می گفتند. اوازکسانی بود که انتظارقدوم پیامبر(صلی الله علیه وآله) را می کشید و همیشه ازعلما علائم نبوت آن حضرت را جویا می شد .
افراد زیادی مانند عقبه بن ابی معیط و ابن ابی شهاب که هریک چهارصد کنیزوغلام و خدمتکارداشتند، و ابو جهل وابوسفیان ودیگربزرگان عرب آن روزبه خواستگاری آن حضرت آمدند؛ ولی آن حضرت قبول نفرمودند وهیچ شوهری اختیار نکردند وباکره وعذراء تا سرانجام خودشان درسن 25 یا 28 سالگی پیشنهاد ازدواج به پیامبر(صلی الله علیه وآله) دادند و این ازدواج مبارک با آداب ومراسم خاصی انجام شد.
حضرت خدیجه (سلام الله علیها)24 سال ویک ماه با پیامبر(صلی الله علیه وآله) زندگی کرد، و تا آن حضرت زنده بود پیامبر(صلی الله علیه وآله) همسردیگری اختیار نفرمود. همچنین حضرت خدیجه (سلام الله علیها)جمیع اموال خود را به پیامبر(صلی الله علیه وآله) واگذارکرد.
2- مرگ داوود بن علی حاکم ظالم مدینه
داوود بن علی عموی سفاح درمدینه دردهم ربیع الاول سال 133 هجری به دعای امام صادق(علیه السلام) هلاک شد، چه اینکه داوود بن علی فرمان داد معلی بن خنیس را که از اصحاب امام صادق(علیه السلام) بود، شهید کردند.(2)
3- مرگ مالک بن انس
دراین روز درسال 179 هجری مالک بن انس اصبحی، رئیس فرقه مالکی ازمذاهب اربعه اهل سنت ازدنیا رفت و دربقیع دفن شد.(3)
4- اولین روز خلافت غاصبانه معاویه
دراین روزمعاویه درسال 41 هجری خود را به خلافت نشاند، وازمردم بیعت گرفت واواولین خلیفه بنی امیه بعد ازعثمان بود.
منابع:
1- بحارالانوار: ج 95 ص 357. فیض العلام: ص 211.
2- روضات الجنات: ج 7 ص 224. وقائع الایام: ج 1 ص 390.
3- روضات الجنات: ج 7 ص 224. تذکرة الحفاظ: ج 1 ص 212.
