براء بن عازب کیست؟ آیا محب اهل بیت ( علیه السلام ) است؟ آیا وی امامت حضرت علی ( علیه السلام ) را قبول کرد؟

شیعه نیوز: براء بن عازب انصاری (از قبیله اوس) یکی از یاران با وفای پیامبر اسلام ( صلی الله علیه و آله و سلم ) است که در اکثر جنگ ها ملازم رکاب رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) بوده است. وی می گوید در چهارده غزوه در خدمت پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) جنگیدم. اولین جنگی که شرکت کرد غزوه خندق بوده است، در جنگ بدر به جهت کمی سن پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) او را به همراه چند نفر دیگر از میانه راه برگرداند. می گویند فتح ری در سال بیست و چهارم هجری به دست وی واقع شد.[1]

براء بن عازب از خواص اصحاب امیرمؤمنان علی ( علیه السلام ) است که اکثر اوقات در خدمت آن حضرت بود. یک روز حضرت علی ( علیه السلام ) به وی فرمود این دین را چگونه یافتی؟ عرضه داشت قبل از آن که از شما پیروی کنم مانند یهود بودیم و از دین چیزی نمی فهمیدیم و به همین دلیل عبادت را سبک و خوار می شمردیم، اما از وقتی که از شما تبعیت و پیروی می کنیم حقیقت ایمان در دل ما جایگزین شد و سنگینی و ارزش عبادت را در خود احساس می کنیم.[2]

او در جنگ های امیرالمؤمنین شرکت داشته است.[3] براء بن عازب درباره خلافت پس از پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) می گوید، هنگامی که در جریان نتیجه جلسه سقیفه قرار گرفتم، مثل این که دنیا بر سر من خراب شد و دنیا در جلو چشمم تیره گردید؛ در غم و اندوه به سر می بردم تا شب فرا رسید، رفتم مسجد دیدم مقداد، ابوذر، سلمان، حذیفه، عمار یاسر، عبادة بن صامت و زبیر بن عوام در گوشه مسجد اجتماع کردند و در مورد حادثه خلافت گفتگو می کنند، به آنها ملحق شدم.[4]

در روایات می خوانیم: براء بن عازب در ایامی که امام حسین ( علیه السلام ) کشته شد در کوفه منزل داشت ولی از یاری امام خودداری کرد، و بعدها تأسف می خورد و متأثر بود که چرا امام را یاری نکرد.[5] وی در همان کوفه در ایام مصعب بن زبیر وفات کرد.[6]

به هر حال روایات مختلفی در مدح و ذم او وارد شده است.

مرحوم سید محسن امین صاحب اعیان الشیعه بعد از بیان زندگی نامه ایشان و سخنانی در مدح و ذم شان می فرمایند: خلاصه این که امر ایشان مشتبه است و سخن صحیح تر آن است که ایشان درستکار بوده و از سلامت برخوردار است. و الله اعلم.

[1] عالمی دامغانی، محمد علی، پیغمبر و یاران، ج 2، ص 22، انتشارات بصیرتی، 1386 هـ ق؛ ابن عبدالبر، ابوعمر یوسف (م 436)، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، ج 1، ص 155؛ تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، ط اولی، 1412 / 1992.

[2] مجلسی، بحارالانوار، ج 7، ص 192، مؤسسه الوفاء بیروت، 1404؛ پیغمبر و یاران، ج 2، ص 23.

[3] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی (م 852)، الاصابة فی تمییز الصحابه، ج 1، ص 410؛ تحقیق، عادل احمد و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، ط اولی، 1415 / 1995.

[4] بحارالانوار، ج 8، ص 55.

[5] همان، ج 41، ص 315.

[6] الاستیعاب، ج ، ص 155.

T