چه زمانی به فكر معاد مى ‏افتيد؟

هست اين دنيا چَه و عمرت رسن             روز و شب هستند موشان بى‏سخن‏

رشته عمر تو را ليل و نهار             پاره سازد لحظه لحظه تار تار

اژدها قبر است بُگشوده دهان             منتظر تا پاره گردد ريسمان‏

مرگ باشد شير مست پر غرور             تا كشد جان تو را از تن به زور

مال دنيا انگبين و اهل آن             جمله زنبورند نى بل برغمان‏

از پى اين شهد زهرآلوده چند             در جدل با ريش مالان اى لوند

شهد نبود زهر جانفرساست اين             نوش نبود نيش درد افزاست اين‏

مهر تابان نيستند اين دوستان             دشمنانند اى برادر دشمنان‏

زاهل دنيا تا توانى اى عزيز             مى‏ گريز و مى‏ گريز و  مى‏ گريز