بر اساس قرآن روابط بین مسلمانان و غیر مسلمانان باید صلح آمیز باشد

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شفقنا، دکتر سعید اسماعیل سینی، استاد دانشگاه مدینه منوره معتقد است، رابطه بین مسلمانان و غیر مسلمانان هیچ گونه استثنایی ندارد. در قرآن نیز در سوره انبیا آیه 107 به این امر اشاره شده است که پیامبر را رحمتی برای جهانیان فرستاده اند.

این آیه به وضوح نشان می دهد که اسلام رحمتی برای همه افراد اعم از جن و انس است. اسلام دین رحمت است زیرا مسلمانان را به سوی سعادت و خوشبختی در این دنیا و در آخرت رهنمون می کند. اما سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا دین اسلام فقط برای کسانی که این دین را به عنوان دین خود انتخاب می کنند دین رحمت است یا باید مسلمانان دیگر مردم را به زور وادار کنند به دین اسلام روی بیاورند؟

در آیات متعدد قرآن، به روشنی مشخص است که مسلمانان نباید دیگران را مجبور به پذیرش دین اسلام کنند. به علاوه، خدای متعال مسلمانان را از خرید و فروش عادلانه با کسانی که با اسلام نمی جنگند یا کسانی که به مسلمانان ظلم و ستم روا نمی دارند، منع نکرده است. آیات قرآن تاکید می کنند که تنها ارتباط با کسانی ممنوع است که نسبت به مسلمانان دشمنی نشان دهند. در این زمینه، کسانی که به ستمگران کمک می کنند گروه بهتری از خود ستمگران نیستند.

هدف نهایی اسلام ایجاد صلح و فراهم آوردن شادی برای همه افراد در در هر دو جهان است اما در این مورد برخی افراد حاضر به همکاری در دستیابی به صلح و شادی در آخرت نیستند. مسلمانان باید به این گونه افراد کمک کنند تا به صلح و خوشبختی در این دنیا برسند.

دین اسلام برای از بین بردن روابط بین انسان ها و گسترش نفرت یا تشویق به خونریزی و نیز برای از بین بردن آزادی انتخاب در زندگی نیامده است. در حقیقت، حتی شیطان نیز آزادی انتخاب بین اطاعت خداوند و تمرد از پروردگار را دارا بود و او از این هدیه به اشتباه استفاده کرد و نافرمانی را انتخاب کرد.

بر اساس گزارش سایت اسلام آنلاین، قواعد فوق بر مبنای این واقعیت است که خداوند برای انتخاب های انس و جن در زندگی پاداش یا مجازات در نظر گرفته است که بسته به نوع انتخابشان پاداش یا مجازات خود را در آخرت دریافت خواهند کرد.

بررسی کامل سفرها و جنگ های زندگی حضرت محمد(صلی الله علیه واله) نشان می دهد که ایشان هیچ گاه آغاز کننده دشمنی و کدورتی نبوده اند. بلکه ایشان در جنگ ها وقتی حاضر می شدند که در دفاع از خود و مقابله با دشمن بوده است. به طور کلی علل این جنگ ها به صورت زیر دسته بندی می شود :

1- دفاع از خود مانند جنگ احد و خندق

2-انتقام از ظلم و ستم و دشمنی مستمر، این موضوع در مورد اکثر جنگ ها صدق می کند. از جمله این جنگ ها می توان به جنگ با قبیله قریش و جنگ بدر اشاره کرد.

3- جنگ با دشمنانی که به مدینه یورش بردند. مانند جنگ های سویق و ذی قرد

4- غافلگیر کردن دشمنانی که خود را برای حمله به مسلمانان آماده می کردند. مانند جنگ های بنی المصطلق و دومه الجندل

5- مجازات خائنان مانند جنگ بنی نضیر و بنی قریظه و نیز فتح مکه

بنابراین، قواعد اصلی درباره رابطه بین مسلمانان و غیر مسلمانان برای همزیستی و صلح می بایست وجود داشته باشد. روابط باید حفظ شود حتی اگر غیر مسلمانان حاضر به پذیرش اسلام نباشند. مادامی این روابط ادامه می یابد که غیر مسلمانان به صورت خصمانه با مسلمانان برخورد نداشته باشند.

انتهای خبر/ ز.ح