فضیلت مرثیه‌سرایی برای امام حسین (علیه السلام)

به گزارش«شیعه نیوز»، مرثیه‌سرایی و سرودن اشعار حزین و سوزناک در رثای سید و سالار شهیدان، از دیرباز در بین علاقه‌مندان حضرتش ساری و جاری بوده و حربه‌ای سنگین در تبیین مظلومیت اهل‌بیت (علیه السلام) و رسوا کردن دستگاه ظلم و جور اموی بود.
سرویس علمی و فرهنگی خبرگزاری حوزه نمونه روایتی  از امام صادق(علیه السلام) در تشویق و تحریض شعرا برای شعرسرایی در سوز شهادت سید الشهدا علیه السلام  را منعکس می‌کند.

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: يَا أَبَا هَارُونَ أَنْشِدْنِي فِي الْحُسَيْنِ ع قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ فَبَكَى فَقَالَ أَنْشِدْنِي كَمَا تُنْشِدُونَ يَعْنِي بِالرَّقَّةِ قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ‏
          امْرُرْ عَلَى جَدَثِ الْحُسَيْنِ             فَقُلْ لِأَعْظُمِهِ الزَّكِيَّةِ
فَبَكَى ثُمَّ قَالَ ع زِدْنِي ،فَأَنْشَدْتُهُ الْقَصِيدَةَ الْأُخْرَى ، فَبَكَى وَ سَمِعْتُ الْبُكَاءَ مِنْ خَلْفِ السِّتْرِ- فَلَمَّا فَرَغْتُ قَالَ ع لِي يَا بَا هَارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِي الْحُسَيْنِ ع شِعْراً فَبَكَى وَ أَبْكَى عَشْراً كُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِي الْحُسَيْنِ شِعْراً فَبَكَى وَ أَبْكَى خَمْسَةً كُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِي الْحُسَيْنِ شِعْراً فَبَكَى وَ أَبْكَى وَاحِداً كُتِبَتْ لَهُمَا الْجَنَّةُ وَ مَنْ ذُكِرَ الْحُسَيْنُ ع عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ [عَيْنَيْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ وَ لَمْ يَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّه .
ابى هارون مكفوف نقل می کند که حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام به من فرمودند:
اى ابا هارون آيا شعرى در مصيبت امام حسين عليه السّلام برايم مى‏خوانى؟
ابا هارون مى‏گويد: براى آن حضرت شعرى خواندم و آن جناب گريست.
سپس فرمودند: همان طورى كه برای خودتان  شعر و مرثيه مى‏خوانيد برايم بخوان يعنى با رقّت و لطافت، ابا هارون مى‏گويد:
پس اين بيت را براى آن جناب با رقّت و لطافت خواندم:
         امرر على جدث الحسين             فقل لاعظمه الزّكية(1[1])
 يعنى: گذر كن بر قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام، پس به استخوانهاى پاك و مطهّرش بگو.
ابا هارون مى‏گويد: امام عليه السّلام گريست، سپس فرمود: بيشتر برايم بخوان.
پس قصيده ديگر براى حضرتش خواندم.
ابا هارون مى‏گويد: امام عليه السّلام گريستند و صداى گريه اهل منزل را از پشت پرده شنيدم.
سپس ابا هارون مى‏گويد: وقتى از خواندن شعر فارغ شدم حضرت به من فرمودند: اى ابا هارون كسى كه در مرثيه حسين بن على عليهما السّلام شعرى بخواند و خود گريه کند و ده نفر ديگر را بگرياند بهشت بر آنها واجب مى‏گردد.
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السّلام شعرى بخواند و خود گريه کند و يك نفر ديگر را بگرياند بهشت براى هر دو واجب مى‏شود.
و كسى که در نزدش امام حسين (علیه السلام) را ياد كنند و از چشمش به مقدار بال مگسی اشك بيايد ثواب و اجر او به عهده خداست و خداوند براى وى به كمتر از بهشت اجر و ثواب نمى‏دهد.

 

انتهای خبر/ ز.ح