اردوغان "باید" در سوریه دخالت نظامی کند

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

در آخرین نوع از این "آشکارسازی" ها، عبدالرحمن راشد مدیر "العربیه"، بنگاه خبرپراکنی آل سعود، عنان از کف داد و آنچه از کینه و خشم نسبت به مردم مظلوم سوریه و جریان مقاومت ضدصهیونیستی و مخالف با خواسته های اربابان خود در دل داشت، آشکار کرد و در رویکردی متناقض، به تمجید از اردوغان پرداخت و نیز زبان به انتقاد از وی گشود، چرا که به عقیدۀ وی نخست وزیر ترکیه، هنوز آنچنان که باید و شاید، برای نابودی سوریه به پا نخاسته و "نقش خود را به درستی ایفا نکرده است".

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از العالم، روزنامۀ عربستانی "الشرق الاوسط" امروز یکشنبه در مقاله ای به قلم عبدالرحمن راشد، با تشویق اردوغان به اقدام جدی و دخالت نظامی در سوریه، نوشت:

---

نمي دانم مسئولان تركيه تا چه اندازه به بزرگی خسارتي كه درجهان عرب در ارتباط با قضيه سوريه متوجه آنان شده است، پی برده اند؛ اين قضيه و مواضع تركيه، افزون بر آن چیزی است كه پيش از اين اتفاق افتاده است؛ اما از اين مساله مطمئنم كه مسئولان تركيه، بيشتر از ديگران حساب منافع خود را دارند و مي دانند كه نقش مهمي بر عهده دارند كه هنوز آن را ايفا نكرده اند، ولي ما هنوز به علت اين كه چرا آنان به ايفاي نقش مهم خود نپرداخته اند، پي نبرده ايم.

مسأله تركيه به چند سال قبل از روبرو شدن سوريه با اين وضعيت باز مي گردد، زمانی كه رجب طيب اردوغان نخست وزير اين كشور توجه ويژه اي به اوضاع جهان عرب داشت و آمادگي خود را براي ايفاي نقش مثبت در مسائل جهان عرب اعلام كرد. تركيه ابتدا با گامي اشتباه دراين زمينه وارد عمل شد و آن زماني بود كه به بشار اسد رئيس جمهوري سوريه در نبردهاي خارجي خود كمك كرد و از حل و فصل برنامه هسته اي ايران نيز حمايت كرد. اما پس از مدتي كه واقعيت برايش روشن شد، مواضع خود را دراين زمينه تصحيح كرد (!)

اشتباه اردوغان اين بود كه توقع عرب ها را بالا برد، اما هيچ كار مهمي انجام نداد. تنها كار مهم وي متوقف كردن مانورهاي نظامي مشترك با اسرائيل بود. موضع تركيه در قبال سوريه، بسيار نااميد كننده تر بود، چرا كه آنكارا مواضع شديدي عليه نظام بشار اسد رئيس جمهوري سوريه اتخاذ كرد و به طور مداوم تهديد كرد كه در برابر كشتارهايي كه در سوريه اتفاق مي افتد، سكوت نخواهد كرد، اما بيش از يك سال از شروع كشتار در سوريه مي گذرد و دولت تركيه در آن سوي مرزها هيچ اقدامي انجام نداده است.

پس از آن، شاهد بودیم كه نخست وزير تركيه به همراه وزير امور خارجه اين كشور به میانمار سفر كردند و عكس هاي زيادي با مسلمانان طرد شده دراين كشور انداختند و به آنان نیز همان وعده هايي را دادند كه به سوري ها و فلسطيني ها داده بودند. اين سفر دو روز پيش از برگزاري نشست سران اسلامي درمكه مكرمه اتفاق افتاد، اما تركيه اين بار نيز هيچ اقدامي انجام نداد و برخي ها ضمن انتقاد از اين موضع تركيه، اين سفر را اقدامي ديگر در زمينه تبلیغات و "روابط عمومي" تلقي كردند.

از اسرائيل گرفته تا سوريه و میانمار، تركيه اميدهاي بسياري را نااميد كرد و حال اين سوال مطرح است كه  آيا مسئولان ترك بيش از آنچه كه بايد مسئولند، يا اين كه طبق معمول هميشه ما قرباني اين مساله ساده هستيم كه عرب ها را مي توان به آساني با سخنراني هاي پرشور و تبليغاتي فریب داد؟! سخنراني هايي كه پيشتر نمونه آن را از سوي آيت الله خميني، بشار اسد و سيد حسن نصرالله شاهد بوديم؟

به اعتقاد من، ما با تركيبي از اين دو وضعيت روبرو هستيم، اردوغان شخصيت سياسي مردمي است كه مي داند چگونه افکار را جلب كند و افراد را به تشويق وادار كند؛ از اين رو، در رقابت هاي حزبي و انتخاباتي پيروز شد و درعين حال، توقعاتي كه ما از او داريم، بيش از توانايي هاي تركيه است و يا با شرايط اين كشور همخواني ندارد.

همچنان اميد زيادي وجود دارد كه تركيه در سايه حكومت اردوغان، نقش مهمي در سوريه  و به معناي واقعي كلمه در تعجيل و تحرك در زمينه نجات مردم اين كشور ايفا كند.

تركيه از لحاظ نظامي از همه كشورهاي عربي قويتر است و بر خلاف عربستان و مصر، با سوريه مرزهاي مشترك دارد، درنتيجه منافع اين كشور بيش از تغيير نظام سوريه در جهت جلب رضايت اكثريت مردم سوريه است تا ثبات منطقه را تضمين كند.

اين اميد وجود دارد كه دولت اردوغان به فعاليت هاي خود در حمايت از مخالفان سوريه ادامه دهد و ما مي دانيم كه اردوغان از همان ابتداي شروع بحران در سوريه، حامي معارضین بود و اگر دخالت هاي اين كشور نبود، قیام سوريه ادامه پيدا نمي كرد، اما اين را نيز مي دانيم كه گفته هایی مبنی بر این که تركيه تحت فشارهاي كشورهاي غربي از حمايت انقلابيون منع مي شود، دروغي بيش نيست و عكس اين مساله درست است. طبعا" اين مساله درست است که كشورهاي منطقه و دولت هاي غربي از گروه هاي سوري و نيز گروه هاي افراطي جهادي حمايت مي كنند، اين موضع قابل درك و موجه است، اين ها تنها نماينده بخش كوچكي از مجموع معارضین سوريه هستند. همچنين گفته مي شود كه تركيه حساب و كتاب هاي پيچيده اي در رابطه با موضوع سوريه دارد كه اگر با اقتدار وارد شود، تاثير منفي بر آن خواهد گذاشت، از جمله اين كه ممکن است ايران مشكلاتي را در داخل تركيه به وجود بياورد و از مخالفان مسلح كرد در تركيه كه سوريه پيش از اين ميزبان آنان بود، حمايت کند.

چنين حساب و كتاب هايي بايد تركيه را نگران كند، ما مي دانيم كه منافع مهم تركيه به سرنگوني نظام بشار اسد رئيس جمهوري سوريه و روي كار آمدن نظامي دموكراتيك دراين كشور با مسئولاني ميانه رو مرتبط است تا ثبات و تماميت ارضي سوريه تضمين شود و دولت هاي كوچك علوي يا كرد به طور جداگانه تشكيل نشوند. اين به نفع ترك هاست، همچنان كه به نفع سوري هاست و دراين صورت ايران و روسیه (هم پيمانان فعلي نظام بشار اسد) هم با نظام جديد سوريه تعامل خواهند كرد و هم به تركيه كه قويتر خواهد شد و نقش مثبت تري ايفا خواهد كرد، احترام خواهند گذاشت.