شیعه نیوز | کنار گذاشتن سلاح از سوی گروه پ.ک.ک که از آن به‌عنوان نقطه عطفی در تاریخ سیاسی و امنیتی ترکیه یاد می‌شود، نتیجه مجموعه‌ای از تحولات داخلی و بین‌المللی است.
به گزارش «شیعه نیوز»، گروه تروریستی پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان) که طی دهه‌ها به‌عنوان یکی از بازیگران اصلی در درگیری‌های مسلحانه میان کردها و دولت مرکزی ترکیه شناخته می‌شد، روز دوشنبه با انتشار بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد که خود را منحل می‌کند و سلاح را کنار می‌گذارد. این تصمیم، که از آن به‌عنوان نقطه عطفی در تاریخ سیاسی و امنیتی ترکیه یاد می‌شود، نتیجه مجموعه‌ای از تحولات داخلی و بین‌المللی است.
چرا اکنون و چرا انحلال؟
در بررسی دلایل اتخاذ این تصمیم سرنوشت‌ساز، می‌توان به چند عامل کلیدی اشاره کرد:
۱. انزوای ژئوپولیتیک و کاهش حمایت‌های خارجی
پ.ک.ک در سال‌های اخیر با کاهش چشمگیر حمایت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مواجه شد. نزدیکی ترکیه با قدرت‌های جهانی مانند روسیه و ایالات متحده و توافقات امنیتی با کشورهای همسایه، عرصه را بر فعالیت‌های نظامی این گروه تنگ‌تر کرده است.
۲. پایان رؤیای استقلال از مسیر جنگ مسلحانه
با وجود دهه‌ها مبارزه، پ.ک.ک نه‌تنها نتوانست به تشکیل یک دولت مستقل کردی برسد، بلکه حتی موفق به تثبیت شکلی پایدار از خودمختاری نشد. این ناکامی‌ها باعث تضعیف باور به اثربخشی سلاح در دستیابی به مطالبات سیاسی شده است.
۳. تغییر ایدئولوژیک رهبری؛ از تجزیه‌طلبی تا دموکراسی مشارکتی
عبدالله اوجالان، رهبر تاریخی پ.ک.ک که از سال ۱۹۹۹ در زندان به سر می‌برد، در سال‌های اخیر مفهومی جدید با عنوان «کنفدرالیسم دموکراتیک» را ترویج کرده است؛ مدلی که به‌جای تجزیه، خواهان خودگردانی دموکراتیک درون مرزهای ملی موجود است.
۴. هزینه‌های انسانی و فرسودگی اجتماعی
جنگ چهار دهه‌ای، ده‌ها هزار کشته و آوارگی و فشارهای شدید اقتصادی و اجتماعی بر مناطق کردنشین بر جای گذاشته است. نسل جدید کردها خواهان پایان چرخه خشونت و آغاز دوره‌ای تازه بر پایه صلح هستند.
۵. گذار به مسیر سیاسی رسمی
پ.ک.ک با انحلال شاخه نظامی خود، شاید راه را برای فعالیت‌های کاملاً سیاسی و قانونی هموار می‌کند. همکاری با حزب‌هایی مانند حزب دموکراتیک خلق‌ها (HDP) یا شاخه‌های جانشین آن، می‌تواند بخشی از این استراتژی باشد.
۶. فشارهای داخلی و تغییر اولویت‌ها
تغییرات اجتماعی در جامعه کردهای ترکیه، سوریه و عراق، باعث شده فشارهایی از پایین به بالا برای ترک خشونت و یافتن راه‌حل‌های دموکراتیک افزایش یابد. این فشارها، به‌ویژه از سوی جوانان و نخبگان فرهنگی، نقشی کلیدی در تصمیم امروز داشته‌اند.
با این تصمیم، فصل تازه‌ای در پرونده پیچیده روابط دولت ترکیه و جامعه کردها آغاز می‌شود. آینده نشان خواهد داد که آیا این گذار از اسلحه به سیاست، موفق خواهد بود یا نه.
