امير المؤمنين (ع):
المحترس ملقى.
حراست كننده يعنى نگاهدارى كننده خود از تعب و مشقت فرمانبردارى و طاعت يا ترك جهاد از بيم آفات آن فرستاده شده است سوى او يعنى فرستاده مى‌شود بسوى او آفات و شرور دنيوى و اخروى و حسرت ابدى و ندامت سرمدى، اين بنا بر اين است كه «ملقى» بضم ميم و فتح لام و تشديد قاف خوانده شود، و ممكن است كه بسكون لام و تخفيف قاف خوانده شود و بنا بر اين معنى اين است كه انداخته شده است يعنى در هلاكت ازلى و ابدى يا از نظر شفقت و مرحمت و قرب درگاه إلهى مانند چيزى كه بيندازند آن را بسبب هوان و خوارى آن، و ممكن است مراد به «مستسلم» در فقره سابق تن دردهنده بقضاى حق تعالى باشد و راضى بآن در هر باب، و به «محترس» حراست كننده خود زياده از [حد] معروف و مراد اين باشد كه او نگاهداشته شده است از مهالك و آفات يعنى حق تعالى او را نگاهدارد از آنها، و اين فرستاده شده است بسوى او آنها يا انداخته شده است در آنها بر خلاف آن.
غرر الحکم 160
