دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان + تفسیر

شیعه نیوز: دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان را در زیر می خوانیم:
دعای روز شانزدهم ماه رمضان

اللّٰهُمَّ وَفِّقْنِى فِيهِ لِمُوافَقَةِ الْأَبْرارِ، وَجَنِّبْنِى فِيهِ مُرافَقَةَ الْأَشْرارِ، وَآوِنِى فِيهِ بِرَحْمَتِكَ إِلىٰ دارِ الْقَرارِ، بِإِلٰهِيَّتِكَ يَا إِلٰهَ الْعالَمِينَ.

خدایا، مرا در این ماه به همراهی و همسویی با نیکان توفیق ده و از هم‌نشینی با بدان دور بدار و به‌حق رحمتت به خانه آرامش جایم ده، به پرستیدگی‌ات ای پرستیده‌ی جهانیان.در روز شانزدهم، دست به دعا بر می داریم که:

خدایا! در این روز مرا به موافقت نیکان موفق بدار.

یکی از واجبات دینی اسلام، «تولی» و «رهبری» است. «تولی» یعنی دوستی با دوستداران دین و «تبری» یعنی دشمنی با دشمنان دین. دعای امروز نیز به همین امر مهم اشاره دارد. باید با خوبان و نیکان همراهی داشت و در این راه ثابت قدم بود؛ زیرا عشق ورزی به اسوه های اخلاق و آزادگی، یعنی اهل بیت عصمت و طهارت _ علیهم السلام _ رمز رستگاری و نیک بختی در دو جهان است.

در بخشی از زیارت «جامعه ی کبیره» چنین آمده است: «هرکس، شما اهل بیت _ علیهم السلام _ را تصدیق کند، نجات می یابد و هرکس، شما را تکذیب کند، زیان کار خواهد بود.»

همنشینی با مردم بدنام نیز از گناهانی است که موجب دریدن پرده ها می گردد. اهل بدعت و تهمت و کسانی که به ارتکاب گناه عادت دارند، از این گروه اند. امام صادق علیه السلام در همین باره می فرمایند:

مسلمان نباید با فاجر (یعنی کسی که هرزه، تبهکار، نافرمان) و احمق و دروغگو است رفاقت و همنشینی کند

خداوند متعال، «ابرار» را چنین معرفی کند:

همان ها که ایمان آوردند و تقوا پیشه کردند و مطیع خدا بودند و در آخرت به نعمت های الهی می رسند. در نعمت ها جاودان اند و بر تخت هایی نشسته و می نگرند و در بهشت از جام هایی که آمیزه ای از کافور دارد، می نوشند.

امّا اشرار، کسانی هستند که به لعنت و خشم خدا گرفتار شده اند. انسان های کر و لالی که نمی اندیشند و کافرانی که ایمان نمی آورند و با صورت به دوزخ افکنده می شوند. در این زمینه روایت زیبایی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است. ایشان می فرمایند:

آیا اشرار را به شما معرفی کنم؟! گفتند: بله یا رسول اللّه! حضرت فرمود: سخن چینانی که بین دوستان تفرقه می اندازند و از نیکان عیب جویی می کنند.

در فراز دوم از دعای امروز، چنین می خوانیم:

خدایا! در این روز مرا با رحمت خویش، در سرای ماندگار منزل وپناه بده، به حق خداست،ای خدای جهانیان!

آری، آخرت، قرارگاه ابدی و همیشگی آدمیان است. خداوند در آیه ی ۳۹ سوره ی غافر از آن چنین یاد می کند:

ای قوم من! به این دنیا دل نبندید که زندگی این دنیا، متاع زودگذری است و آخرت، سرای همیشگی و ابدی است گیرم که با هزار مکر و افسون، حق را پشت سر اندازیم، به ستم های گوناگون دست زنیم و دامان به خون های بی گناهان بیالاییم، امّا آیا عُمر ما در این جهان چه اندازه خواهد بود؟ این چند روز عمر با شتاب می گذرد ولی سرانجام چنگال مرگ گریبان همه را می گیرد و از فراز قصرهای باشکوه به زیر خاک می کشاند. البته پروردگار متعال با بندگانش بسیار مهربان و بخشنده است و اوست که به بنده اش پناه می دهد.

امام باقر علیه السلام به جابر چنین می فرماید:

آخرت، خانه ی ثبات است و دنیا خانه ی نابودی و زوال