خطبه عید فطر امیرالمومنین علی(ع)

«شیعه نیوز»: شیخ صدوق در کتاب (من لا یحضره الفقیه) خطبه عید فطر حضرت علی(علیه السلام) را چنین نقل کرده است:

(الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَالْاَرْضَ، وَجَعَلَ الظُّلُماتِ وَالنُّورَ، ثُمَّ الَّذِینَ کفَرُوا بِرَبِّهِمْ یعْدِلُونَ)، لَانُشْرِک بِاللّهِ شَییاً وَلَا نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِیاً، وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّماواتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الْاخِرَهِ وَهُوَ الْحَکیمُ الْخَبِیرُ، (یعْلَمُ مَا یلِجُ فِی الْاَرْضِ وَمَا یخْرُجُ مِنْها وَمَا ینْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَمَا یعْرُجُ فِیها وَهُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ)، کذَلِک اللّهُ لَااِلهَ اِلّا هُوَ اِلَیهِ الْمَصِیرُ،

(همه ستایش ها ویژه خداوندی است که آسمان ها و زمین را افرید و تاریکی ها و روشنی را پدید اورد. [با این نشانه ها که شاهد بر یکتایی و ربوبیت اوست] باز کافران برای پروردگارشان [معبودهای باطل و بُت های بی هویت را] شریک و همتا قرار می دهند)؛ ما چیزی را با خدا شریک قرار نمی دهیم و جز او برای خود سرپرستی برنمی گیریم و ستایش خدای را که فرمانروایی انچه در اسمان ها و زمین است از اوست و ستایش در اخرت ویژه اوست و او حکیم و اگاه است، ( انچه در زمین فرومی رود و انچه از ان بیرون می اید و انچه از اسمان فرود می اید و انچه در ان بالا می رود [همه و همه] در احاطه دانش اوست و او بسیار مهربان و امرزنده است)، این چنین است خدا، معبودی جز او نیست، بازگشت همه به سوی اوست.

وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی یمْسِک السَّماءَ اَنْ تَقَعَ عَلَی الْاَرْضِ اِلّا بِاِذْنِهِ اِنَّ اللّهَ بِالنَّاسِ لَرَوُوفٌ رَحِیمٌ؛ اللّهُمَّ ارْحَمْنا بِرَحْمَتِک، وَاعْمُمْنا بِمَغْفِرَتِک اِنَّک اَنْتَ الْعَلِی الْکبِیرُ، وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لَامَقْنُوطٌ مِنْ رَحْمَتِهِ، وَلَا مَخْلُوٌّ مِنْ نِعْمَتِهِ وَلَا مُوْیسٌ مِنْ رَوْحِهِ، وَلَا مُسْتَنْکفٌ عَنْ عِبادَتِهِ، بِکلِمَتِهِ قامَتِ السَّموَاتُ السَّبْعُ، وَاسْتَقَرَّتِ الْاَرْضُ الْمِهادُ، وَثَبَتَتِ الْجِبالُ الرَّواسِی، وَجَرَتِ الرِّیاحُ اللَّواقِحُ، وَسارَ فِی جَوِّ السَّماءِ السَّحابُ، وَقامَتْ عَلَی حُدُودِهَا الْبِحارُ، وَهُوَ اِلهٌ لَها وَقاهِرٌ یذِلُّ لَهُ الْمُتَعَزِّزُونَ، وَیتَضاءَلُ لَهُ الْمُتَکبِّرُونَ، وَیدِینُ لَهُ طَوْعاً وَکرْهاً الْعالَمُونَ؛

ستایش خدای را که اسمان را از اینکه بر زمین فرو افتد نگاه می دارد جز به اجازه اش، خدا بر مردم ریوف و مهربان است؛ خدایا به ما رحم کن به رحمتت و فراگیر ما را به امرزشت، به درستی که تو برتر و بزرگی، ستایش خدای را که ناامید شده ای از رحمتش و تهیدستی از نعمتش و مایوسی از بخشایشش و بازداشته ای از بندگی اش وجود ندارد، اسمان های هفتگانه به فرمانش بر پا شد و زمین گسترده استقرار یافت و کوه های بلند بر پا گشت و بادهای بارور کننده روان شد و ابرها در فضای اسمان حرکت کردند و دریاها بر کرانه های خود ایستادند و او معبود ان هاست و چیره ای است که توانمندان در برابرش خوار می شوند و بزرگ منشان در برابرش ناچیز می گردند و جهانیان با اختیار و بی اختیار در پیشگاهش تسلیم می شوند.

نَحْمَدُهُ کمَا حَمِدَ نَفْسَهُ وَکما هُوَ اَهْلُهُ وَنَسْتَعِینُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ وَنَسْتَهْدِیهِ وَنَشْهَدُ اَنْ لَااِلهَ اِلّا اللّهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیک لَهُ، یعْلَمُ مَا تُخْفِی النُّفُوسُ، وَمَا تُجِنُّ الْبِحارُ، وَمَا تَواری مِنْهُ ظُلْمَهٌ، وَلَا تَغِیبُ عَنْهُ غایِبَهٌ، وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَهٍ مِنْ شَجَرَهٍ وَلَا حَبَّهٍ فِی ظُلْمَهٍ اِلّا یعْلَمُها لَااِلهَ اِلّا هُوَ وَلَا رَطْبٍ وَلَا یابِسٍ اِلّا فِی کتابٍ مُبِینٍ؛ وَیعْلَمُ مَا یعْمَلُ الْعامِلُونَ وَاَی مَجْرَی یجْرُونَ، وَ اِلَی اَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ، وَنَسْتَهْدِی اللّهَ بِالْهُدَی؛

و او را می ستاییم، چنان که او خود را ستود و چنان که او شایسته ان است و از او یاری می خواهیم و امرزش می جوییم و راهنمایی می طلبیم و گواهی می دهیم که معبودی جز خدا نیست، یگانه است و شریکی برای او نیست، می داند انچه را نفوس پنهان می کنند و انچه را دریاها می پوشانند و تاریکی چیزی را از او در پرده نبرد و غایبی از او غایب نگردد و نیفتد برگی از درخت و نه دانه ای در تاریکی، جز انکه ان را می داند، معبودی جز او نیست و تروخشکی نیست، جز اینکه در کتابی روشن است؛ و می داند انچه را عمل کنندگان انجام می دهند و از کدام گذرگاه می گذرند و به کدام بازگشتگاه باز می گردند، از خدا راهنمایی به سوی هدایت را می خواهیم.

وَنَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَنَبِیهُ وَرَسُولُهُ اِلَی خَلْقِهِ، وَاَمِینُهُ عَلَی وَحْیهِ، وَاَنَّهُ قَدْ بَلَّغَ رِسالاتِ رَبِّهِ وَجاهَدَ فِی اللّهِ الْحایِدِینَ عَنْهُ الْعادِلِینَ بِهِ، وَعَبَدَ اللّهَ حَتَّی اَتاهُ الْیقِینُ صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَالِهِ وَسَلَّمَ، اُوصِیکمْ بِتَقْوَی اللّهِ الَّذِی لَاتَبْرَحُ مِنْهُ نِعْمَهٌ، وَلَا تَنْفَدُ مِنْهُ رَحْمَهٌ، وَلَا یسْتَغْنِی الْعِبادُ عَنْهُ، وَلَا یجْزِی اَنْعُمَهُ الْاَعْمالُ، الَّذِی رَغَّبَ فِی التَّقْوَی، وَزَهَّدَ فِی الدُّنْیا، وَحَذَّرَ الْمَعاصِی، وَتَعَزَّزَ بِالْبَقاءِ، وَذَلَّلَ خَلْقَهُ بِالْمَوْتِ وَالْفَناءِ، وَالْمَوْتُ غایهُ الْمَخْلُوقِینَ وَسَبِیلُ الْعالَمِینَ، وَمَعْقُودٌ بِنَواصِی الْباقِینَ؛

و گواهی می دهیم که محمّد بنده و پیامبر و فرستاده او به سوی افریدگانش و امینش بر وحی اوست و اینکه او پیام های پروردگارش را رسانید و در مورد خدا جهاد کرد، با کسانی که از حق کناره گرفتند و برای حضرتش شریک قرار دادند و خدا را پرستید تا انکه مرگ به سویش امد، درود و سلام خدا بر او و خاندان او باد، شما را به تقوای خدا سفارش می کنم که همواره از سوی او نعمت بوده و رحمت از سوی او پایان نمی پذیرد و بندگان از او بی نیاز نمی شوند و اعمال بندگان هرگز پاداش نعمت های او نمی گردد. خدایی که مردم را به پرهیزگاری تشویق نمود و به بی میلی نسبت به دنیا واداشت و از گناهان برحذر کرد و با پایندگی عزیز شد و افریدگانش را با مرگ و نیستی رام ساخت و مرگ سرانجام افریدگان و راه جهانیان و نوشته شده بر پیشانی بازماندگان است؛

لَایعْجِزُهُ اِباقُ الْهارِبِینَ، وَعِنْدَ حُلُولِهِ یاْسِرُ اَهْلَ الْهَوَی، یهْدِمُ کلَّ لَذَّهٍ، وَیزِیلُ کلَّ نِعْمَهٍ، وَیقْطَعُ کلَّ بَهْجَهٍ، وَالدُّنْیا دارٌ کتَبَ اللّهُ لَهَا الْفَناءَ، وَلِاَهْلِها مِنْهَا الْجَلاءَ، فَاَکثَرُهُمْ ینْوِی بَقاءَها، وَیعَظِّمُ بَناءَها، وَهِی حُلْوَهٌ خَضِرَهٌ قَدْ عُجِّلَتْ لِلطَّالِبِ وَالْتَبَسَتْ بِقَلْبِ النَّاظِرِ، وَتُضْنِی ذو الثَّرْوَهِ الضَّعِیفَ وَیجْتَوِیهَا الْخایِفُ الْوَجِلُ،

او را درمانده نمی کند فرار فراریان و به هنگام رسیدنش [یعنی مرگ] اهل هوا را گرفتار می نماید، بنای هر لذّتی را فرو می ریزد و هر نعمتی را تباه می نماید و هر نشاطی را قطع می کند، دنیا خانه ای است که خدا فنا را برای ان و کوچ کردن اهلش را از ان مقرّر نموده است، پس اکثر مردم ماندنش را نیّت می کنند و بنایش را بزرگ می شمارند، به ظاهر شیرین و سبز و خرم است، به شتاب گذشته، هراینه برای جوینده و بر دل بیننده مشتبه گشته، صاحب ثروت ناتوان را به نداری اندازد و هراسان اندیشناک را در بر می گیرد؛

فَارْتَحِلُوا مِنْها یرْحَمُکمُ اللّهُ بِاَحْسَنِ مَا بِحَضْرَتِکمْ، وَلَا تَطْلُبُوا مِنْها اَکثَرَ مِنَ الْقَلِیلِ، وَلَا تَسْاَلُوا مِنْها فَوْقَ الْکفافِ، وَارْضَوْا مِنْها بِالْیسِیرِ، وَلَا تَمُدُّنَّ اَعْینَکمْ مِنْها اِلی مَا مُتِّعَ الْمُتْرَفُونَ بِهِ، وَاسْتَهِینُوا بِها وَلَا تُوَطِّنُوها، وَاَضِرُّوا بِاَنْفُسِکمْ فِیها، وَ اِیاکمْ وَالتَّنَعُّمَ وَالتَّلَهِّی وَالْفاکهاتِ؛ فَاِنَّ فِی ذلِک غَفْلَهً وَاغْتِراراً؛

پس کوچ کنید از ان، خدا شما را رحمت کند، به بهترین چیزی که نزد شما است [عمل صالح]، بیش از اندک از ان را نجویید و بیشتر از نیاز از ان مخواهید، به اندک ان راضی شوید و دیدگان خود را به انچه خوش گذران ها از ان بهره می گیرند ندوزید، دنیا را سبک شمارید و ان را وطن خود قرار ندهید و نسبت به ان خود را به رنج و زیان نیندازید، شما را برحذر می دارم از رفاه طلبی و بازیگری و خوش گذرانی؛ به درستی که در این ها غفلت و غرور است.

اَلا اِنَّ الدُّنْیا قَدْ تَنَکرَتْ وَاَدْبَرَتْ وَاحْلَوْلَتْ وَاذَنَتْ بِوَداعٍ، اَلا وَ اِنَّ الْاخِرَهَ قَدْ رَحَلَتْ فَاَقْبَلَتْ وَاَشْرَفَتْ وَاذَنَتْ بِاطِّلاعٍ، اَلا وَ اِنَّ الْمِضْمارَ الْیوْمَ وَالسِّباقَ غَداً، اَلا وَ اِنَّ السُّبْقَهَ الْجَنَّهُ وَالْغایهَ النَّارُ، اَلا اَفَلا تایِبٌ مِنْ خَطِییَتِهِ قَبْلَ یوْمِ مَنِیتِهِ، اَلا عامِلٌ لِنَفْسِهِ قَبْلَ یوْمِ بُوْسِهِ وَفَقْرِهِ، جَعَلَنَا اللّهُ وَ اِیاکمْ مِمَّنْ یخافُهُ وَیرْجُو ثَوابَهُ؛

و بدانید دنیا خود را به بیگانگی زده و پشت کرده و شیرین شده و اعلام نموده است وداع را، بدانید اخرت حرکت کرده پس به شما روی اورده و نمایان شده و خبر به در امدن کرده است، بدانید به درستی که میدان تمرین امروز است و گاه مسابقه فردا و جایزه مسابقه بهشت، جایگاه بازنده دوزخ است، ایا کسی نیست که از خطایش، پیش از رسیدن روز مرگ توبه کند؟ ایا کسی نیست تا برای خویش، پیش از رسیدن روز فلاکت و تهیدستی اش کار کند؟ خدا ما و شما را از کسانی قرار دهد که از او می ترسند و پاداشش را امید دارند.

اَلا اِنَّ هذَا الْیوْمَ یوْمٌ جَعَلَهُ اللّهُ لَکمْ عِیداً، وَجَعَلَکمْ لَهُ اَهْلاً، فَاذْکرُوا اللّهَ یذْکرْکمْ، وَادْعُوهُ یسْتَجِبْ لَکمْ، وَاَدُّوا فِطْرَتَکمْ فَاِنَّها سُنَّهُ نَبِیکمْ، وَفَرِیضَهٌ واجِبَهٌ مِنْ رَبِّکمْ، فَلْیوَدِّها کلُّ امْرِی مِنْکمْ عَنْ نَفْسِهِ وَعَنْ عِیالِهِ کلِّهِمْ، ذَکرِهِمْ وَاُنْثاهُمْ، وَصَغِیرِهِمْ وَکبِیرِهِمْ وَحُرِّهِمْ وَمَمْلُوکهِمْ؛ عَنْ کلِّ اِنْسانٍ مِنْهُمْ صاعاً مِنْ بُرٍّ، اَوْ صاعاً مِنْ تَمْرٍ، اَوْ صاعاً مِنْ شَعِیرٍ؛

بدانید، این روز، روزی است که خدا برای شما عید قرار داده و شما را سزاوار ان نموده، پس خدا را یاد کنید تا خدا شما را یاد کند، او را بخوانید تا شما را اجابت کند، زکات فطر خود را بپردازید که سنّت پیامبر شما و فریضه واجبی از پروردگار شماست، پس بپردازید فطریّه هر یک از شما از سوی خویش و همه نان خورانش، مرد و زنشان و کوچک و بزرگشان و ازاد و غیر ازادشان؛ از جانب هر انسانی از انان نزدیک سه کیلو، از گندم یا خرما یا جو، خدا را در انچه به شما واجب نموده و به ان امر فرموده؛

وَاَطِیعُوا اللّهَ فِیما فَرَضَ عَلَیکمْ وَاَمَرَکمْ بِهِ مِنْ اِقامِ الصَّلاهِ، وَاِیتاءِ الزَّکاهِ، وَحِجِّ الْبَیتِ، وَصَوْمِ شَهْرِ رَمَضانَ، وَالْاَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ، وَالنَّهْی عَنِ الْمُنْکرِ، وَالْاِحْسانِ اِلی نِسایِکمْ وَمَا مَلَکتْ اَیمانُکمْ، وَاَطِیعُوا اللّهَ فِیما نَهاکمْ عَنْهُ مِنْ قَذْفِ الْمُحْصَنَهِ، وَ اِتْیانِ الْفاحِشَهِ، وَشُرْبِ الْخَمْرِ، وَبَخْسِ الْمِکیالِ، وَنَقْصِ الْمِیزانِ، وَشَهادَهِ الزُّورِ، وَالْفِرارِ مِنَ الزَّحْفِ؛

اطاعت کنید که ان عبارت است از بپا داشتن نماز و پرداختن زکات و حجّ خانه خدا و روزه ماه رمضان و امر به معروف و نهی از منکر و نیکی کردن به زنان خود و زیردستانتان و خدا را اطاعت کنید در انچه شما را از ان نهی فرموده است از تهمت زدن به پاکدامنان و ارتکاب زشتی و می گساری و کم کردن جنس پیمانه ای و کاستن ترازو و شهادت به ناحق و گریختن از جنگ؛

عَصَمَنَا اللّهُ وَ اِیاکمْ بِالتَّقْوی وَجَعَلَ الْاخِرَهَ خَیراً لَنا وَلَکمْ مِنَ الْاُولَی، اِنَّ اَحْسَنَ الْحَدِیثِ وَاَبْلَغَ مَوْعِظَهِ الْمُتَّقِینَ کتابُ اللّهِ الْعَزِیزِ الْحَکیمِ، اَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجِیمِ (بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ اللّهُ الصَّمَدُ لَمْ یلِدْ وَلَمْ یولَدْ وَلَمْ یکنْ لَهُ کفُواً اَحَدٌ).

خدا ما و شما را به کمک تقوا حفظ کند و اخرت را برای ما و شما، بهتر از دنیا قرار دهد، به درستی که بهترین سخن و رساترین پند پرهیزگاران، کتاب خدای نیرومند حکیم است، پناه می برم به خدا از شیطان رانده شده، (به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی؛ بگو: حقیقت این است که خداوند، یگانه بی همتاست؛ خداوندی که [از همه موجودات] بی نیاز [و مرجع و ملجا همه نیازمندان جهانِ هستی] است؛ چیزی را نزاده و زاییده نشده است و اَحدی [در ذات و صفات و افعال] همتا و مساوی او نیست).

سپس اندکی پس از فراغ از خطبه، مانند کسی که شتاب داشته باشد می نشیند، انگاه برخاسته، خطبه دوم را می خواند و این همان خطبه ای است که حضرت امیرمومنان در روز جمعه، پس از نشستن و برخاستن از خطبه اوّل می خواندند و ان خطبه این است:

الْحَمْدُلِلّهِ نَحْمَدُهُ وَنَسْتَعِینُهُ وَنُوْمِنُ بِهِ وَنَتَوَکلُ عَلَیهِ، وَنَشْهَدُ اَنْ لَااِلهَ اِلّا اللّهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیک لَهُ، وَاَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ صَلَواتُ اللّهِ وَسَلامُهُ عَلَیهِ وَالِهِ وَمَغْفِرَتُهُ وَرِضْوانُهُ.

خدا را ستایش، او را می ستاییم و از او کمک می خواهیم و به او ایمان می اوریم و بر او توکل می کنیم، گواهی می دهیم که معبودی جز خدا نیست، یگانه است و شریکی برایش نیست و گواهی می دهیم که محمد بنده و فرستاده اوست، درود و سلام و امرزش و رضوان خدا بر او و بر خاندانش باد.

اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِک وَرَسُولِک وَنَبِیک صَلاهً نامِیهً زاکیهً تَرْفَعُ بِها دَرَجَتَهُ، وَتُبَینُ بِها فَضْلَهُ، وَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ، وَبارِک عَلَی مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ کما صَلَّیتَ وَبارَکتَ وَتَرَحَّمْتَ عَلَی اِبْراهِیمَ وَالِ اِبْراهِیمَ اِنَّک حَمِیدٌ مَجِیدٌ؛

خدایا درود فرست بر محمد بنده و رسول و پیامبرت، درودی افزاینده و پاکیزه که درجه اش را به ان بالا بری و برتری اش را اشکار نمایی و درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد و برکت ده بر محمّد و خاندان محمّد، چنان که درود فرستادی و برکت دادی و رحم کردی بر ابراهیم و خاندان ابراهیم، به درستی که تو ستوده و بزرگواری؛

اللّهُمَّ عَذِّبْ کفَرَهَ اَهْلِ الْکتابِ الَّذِینَ یصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِک، وَیجْحَدُونَ ایاتِک، وَیکذِّبُونَ رُسُلَک. اللّهُمَّ خالِفْ بَینَ کلِمَتِهِمْ، وَاَلْقِ الرُّعْبَ فِی قُلُوبِهِمْ، وَاَنْزِلْ عَلَیهِمْ رِجْزَک وَنَقِمَتَک وَبَاْسَک الَّذِی لَاتَرُدُّهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِینَ. اللّهُمَّ انْصُرْ جُیوشَ الْمُسْلِمِینَ وَسَرَایاهُمْ وَمُرابِطِیهِمْ فِی مَشارِقِ الْاَرْضِ وَمَغارِبِها اِنَّک عَلَی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.

خدایا عذاب کن کافران اهل کتاب را، انان که بندگانت را از راه تو باز می دارند و ایاتت را انکار می کنند و تکذیب می نمایند رسولانت را، خدایا در میانشان اختلاف کلمه قرار ده و در دل هایشان هراس انداز و فرود اور بر انان عذاب و انتقام و شکنجه ات را، شکنجه ای که از مردم بدکار باز نگردانی. خدایا سپاهیان مسلمانان و گروه های انان و مرزدارانشان را، در مشرق ها و مغرب های زمین یاری کن، به درستی که تو بر هر کاری توانایی.

اللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُوْمِنِینَ وَالْمُوْمِناتِ وَالْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِماتِ. اللّهُمَّ اجْعَلِ التَّقْوی زادَهُمْ، وَالْاِیمانَ وَالْحِکمَهَ فِی قُلُوبِهِمْ، وَاَوْزِعْهُمْ اَنْ یشْکرُوا نِعْمَتَک الَّتِی اَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ وَاَنْ یوفُوا بِعَهْدِک الَّذِی عاهَدْتَهُمْ عَلَیهِ، اِلهَ الْحَقِّ وَخالِقَ الْخَلْقِ؛ اللّهُمَّ اغْفِرْ لِمَنْ تُوُفِّی مِنَ الْمُوْمِنِینَ وَالْمُوْمِناتِ وَالْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِماتِ وَ لِمَنْ هُوَ لاحِقٌ بِهِمْ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْهُمْ اِنَّک اَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ؛

خدایا مردان و زنان مومن و مسلمان را بیامرز، خدایا تقوا را زادشان و ایمان و حکمت را در دل هایشان قرار ده و به انان الهام فرما سپاسگزاری نعمتت را که به ایشان عنایت کردی و وفاداری به عهدت را که با انان عهد کردی، ای معبود حق و افریدگار خلق؛ خدایا بیامرز انانی را که درگذشته اند از مردان و زنان مومن و مسلمان و هرکه پس از ایشان به ان ها ملحق می شود، به درستی که تو نیرومند و حکیمی؛

(اِنَّ اللّهَ یاْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْاِحسانِ وَاِیتاءِ ذِی الْقُرْبی، وَینْهی عَنِ الْفَحْشاءِ وَالْمُنْکرِ وَالْبَغْی یعِظُکمْ لَعَلَّکمْ تَذَکرُونَ)، اذْکرُوا اللّهَ یذْکرْکمْ فَاِنَّهُ ذاکرٌ لِمَنْ ذَکرَهُ، وَاسْاَلُوا اللّهَ مِنْ رَحْمَتِهِ وَفَضْلِهِ فَاِنَّهُ لَایخِیبُ عَلَیهِ داعٍ دَعاهُ، (رَبَّنا اتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَفِی الْاخِرَهِ حَسَنَهً وَقِنا عَذابَ النَّارِ).

(همانا خداوند به عدالت و نیکوکاری و انفاق به خویشاوندان فرمان می دهد و از هر کار زشت و ناپسندی و [هرگونه] تجاوز [از حدود خدا و حقوق مردم] نهی می کند، شما را اندرز می دهد تا متذکر [این مطلب] شوید [که فرمان و نهی خدا به مصلحت دنیا و اخرت شماست])؛ خدا را یاد کنید تا یادتان کند، به درستی که او یاد کننده کسی است که یادش کند و از رحمت و احسان او بخواهید که ناامید نشود از او هیچ خواننده ای که او را بخواند، (پروردگارا! به ما در دنیا از هرگونه خیر [و خوبی] و در اخرت هم از هر نوع خیر [و ثواب] عطا کن و ما را از عذابِ اتش نگهدار).

انتهای پیام