چتر، باران و ایمان

یکی از دوستانی که به"آفتاب مهربانی" مراجعه کرده بود در قسمت نظرات مطلب قبلی نوشته بود:

"باشه من دعا میکنم اگه اومد منم خبر کنید.........."

این جمله منو یاد یه داستان معروف انداخت که احتمالا اونو خوندید ولی تکرار اون خالی از لطف نیست

خشکسالی امان مردم شهر رو بریده بود، طوری که دیگه هیچ کاری را نمی تونستند انجام بدن. عالمي بزرگی كه در اون شهر زندگي مي كرد همه مردم رو برای خوندن نماز باران به بیرون شهر دعوت کرد، تا از خدا بخوان که با بارش باران، آنها را از خشکسالی نجات بده.
همه مردم وضو گرفته در صف هايي که از پیش تعیین شده بود ايستادن تا نماز شروع بشه. عالم بر بالای یه جای بلند رفت و رو به مردم گفت: تا به امروز نمی دونستم چرا ما از گرفتاری و خشکسالی نجات نمی یابیم ولی امروز با دیدن شما متوجه شدم!!!
چرا که همه ما اینجا جمع شدیم تا از خدا بخوایم بر ما باران نازل کند، ولی در جمع شما فقط همین پسر بچه ای که این جلو نشسته با چتر آمده و این یعنی غیر از این بچه هیچ کدوم از شما به کارتون ایمان ندارین.

به دفعات از امام کاظم و امام رضا (علیهم السلام) نقل شده که فرمودند:

"در تمام ماه رمضان در همه حالت ها، نشسته، در حالت سجده و در هر حالتی که هستی و هر زمانی که به یادت آمد دعای اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ ... را بخوانید که خداوند اجابت می کند."

پس بیاید ما هم از اعماق وجودمان در این ماه مبارک ظهور مولایمان را از خداوند بخواهیم و اطمینان داشته باشیم که با دعای هر کدام از ما امر ظهور مولایمان نزدیک تر خواهد شد زیرا که خداوند در قرآن می فرماید:

بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را

در جواب این دوست عزیزم باید عرض کنم که