افرادی که خودکشی می کنند در برزخ دارای چه حالی هستند؟!

به گزارش «شیعه نیوز»، خود کشی جز بدترین نوع مرگ می باشد که در اسلام گناه کبیره است همچنین درباره افرادی که خودکشی میکنند روایات زیادی بیان شده است در ادامه همراه با نیک صالحی شوید تا درباره رابطه خودکشی و برزخ و عاقبت افرادی که خودکشی می کنند در برزخ را بخوانید.

خودکشی و برزخ

خودکشی مصداق کشتن انسانی است که جانش محترم است . کسی حق کشتن او را ندارد ، حتی اگر این کس خودش باشد.خداوند مالک تمام جهان و از جمله جان انسان ها است ، پس نمی توان بدون اجازه مالک یا رضایت او کاری انجام داد.

قرآن نسبت به قتل و کشتن انسانی که کشتنش واجب نشده، تهدید شدید کرده و وعده عذاب جاوید جهنم داده است : ” ولا تقتلوا انفسکم ان الله کان بکم رحیما و من یفعل ذالک عدوانا و ظلما فسوف نصلیه نارا “(۱) “و من یقتل مومنا متعمدا فجزاؤه جهنم خالدا فیها و غضب الله علیه و لعنه و اعد له عذابا الیما”(۲)

در روایات پیامبر و اهل بیت استفاده از آب برای وضو را در جایی که آب کم و خوف هلاک از تشنگی باشد یا در جایی که برای بدن ضرر داشته باشد یا حمله به تنهایی به دشمن که به کشته شدن می انجامد و اثری بر آن مترتب نمی شود ، به استناد آیه اول نهی کرده اند.(۳)

بنا بر این خود کشی از گناهان کبیره ای است که برای آن وعده عذاب دائم و شدید داده شده و مومن حق ندارد خود را بکشد یا به کشتن بدهد .

علاوه بر آن که خود کشی حرام است، این عمل از گناهان کبیره دیگری هم در فرد خود کشی کننده خبر می دهد که آنان نیز از بزرگ ترین گناهان کبیره هستند. فرد با خودکشی اعلام می کند که به تقدیرهای خدا راضی نیست و خدا را در تقدیر عادل نمی داند و از گشایش خداوندی نیز نا امید است . اینان هر کدام از گناهان کبیره هستند.

خودکشی و پشیمانی

در موضوع خودکشی و برزخ اما ممکن است فرد در اثر خشم شدید یا حمله عصبی یا ترس ناگهانی و… دست به خودکشی بزند، ولی به سرعت پشیمان شود، ولی دیگر کار از کار گذشته و عنان کنترل از دست خارج شده باشد و او بمیرد.

در این جا اولا واقعا فرد قصد خود کشی نداشته، بلکه جاهلانه و خارج از اختیار و انتخاب مرتکب عملی شده ؛ثانیا از آن هم پشیمان شده و توبه کرده ، چنین فردی به خواست خدا آمرزیده شده ،از دنیا رفته و در آخرت مورد مواخذه نیست و به خواست خدا از رحمت بیکران خدا بهره مند خواهد بود.

بنابراین اگر شخصی از روی اختیار و با وجود آگاهی و توجه اقدام به خودکشی کند، مرتکب گناه کبیره شده است و برزخ خوبی در انتظارش نخواهد بود.

اگر در اثر خشم یا حمله عصبی یا موارد دیگری که اختیار را از انسان سلب می کند ،اقدام به این کار کرده باشد ، امید است که مورد مغفرت خدای متعال قرار بگیرد و از این جهت مورد مؤاخذه قرار نخواهد گرفت.

حال اگر گناهان دیگری داشته باشد ، حسابش جدا است . به مقتضای گناهانش در صورت توبه نکردن یا توبه کردن حالات مختلفی می تواند در برزخ داشته باشد.

ما هم موظفیم از کسانی که دشمنی آنان با خدا قطعی است ، بیزاری بجوییم ،ولی دشمنی خودکشی کننده با خدا، قطعی نیست . چه بسا توبه او قبول شده و در حالی که جزو محبوبان خداست، از دنیا رفته باشد ، و یا خودکشی او از روی اختیار نباشد. بنابر این حق داریم برای آنان طلب رحمت کنیم و برای شان خیرات بفرستیم.

بد نیست درباره خودکشی و برزخ بیشتر بدانید

بشر پیرامون واقعه مرگ و چگونگی درگیری انسان با این واقعیت سهمگین و رخدادهایی که قبل و بعد از آن صورت می گیرد هیچ اطلاعی ندارد و هیچ راهی هم از طریق علوم بشری نمی تواند او را به این حقایق برساند.

تنها راهی که ما را به این وقایع آشنا می کند قرآن و روایات معصومین ـ علیهم السلام ـ است.

البته درک خیلی از قضایا و وقایع برزخ برای ما ممکن است مبهم باشد و تصویری که پیش روی ما باشد تصویر روشنی نباشد ولی با مراجعه به کتاب آسمانی قرآن و سخنان اهل بیت عصمت و طهارت ـ علیهم السلام ـ متوجه این نکته می شویم که خبرهایی هست و باید خود را برای وقایعی نه چندان تلخ و عظیم آماده کنیم.

با رجوع به متون دینی و معارف اسلامی این مطلب برای ما روشن می شود که: آدمی هنگام مرگ لحظه ای برای او پیش می آید که هنوز فرشته مرگ را ملاقات نکرده و هنوز جان نسپرده است امّا متوجه می شود که پرده های ظواهر دنیا از پیش روی او کنار رفته و حقایقی بر او ظاهر می شود و این لحظه ای است که زبان آدمی از حرف زدن می ایستد ولی چشم باطن او نظاره گر این وقایع برزخی می باشد.

از این لحظه به «زمان معاینه» تعبیر شده یعنی زمانی که چشم آخرتی و برزخی انسان باز می شود و در همین لحظه است که انسان مال و فرزند و عمل خود را می بیند و با آنها گفتگویی دارد[۱]. (در روایت آمده است:

انسان به هنگام مرگ چه حالی دارد

انسان در هنگام مرگ، مال و فرزند و عمل خود را می بیند و به مال خود می گوید من برای کسب و اندوختن تو بسیار حریص و بخیل بودم، تو برای من چگونه ای؟ مال در پاسخ می گوید به مقدار کفن از من برگیر.

سپس به فرزندان می گوید، بخدا سوگند من شما را بسیار دوست داشتم و حفاظت می کردم شما برای من چه می کنید؟ آنان می گویند تو را به قبر رسانیده در آن دفن می کنیم. آن گاه به کردار خویش می گوید من به تو رغبتی نشان نمی دادم و برایم سنگین بودی تو برای من چه می کنی؟ عمل انسان می گوید من در قبر و قیامت و نشور با تو خواهم بود تا به حضور پروردگارت برسیم.)[۲]

پس از زمان معاینه انسان در وادی مرگ فرو می رود و با رخدادی نه چندان تلخ روبرو می شود و با سپردن جان خود به فرشته مرگ و عزرائیل انسان به عالم برزخ منتقل می شود.

این چنین نیست که آدمی یک مرگ واقعی و یک مرگ غیر واقعی داشته باشد و بین اینها او در یک جای خاصّی سیر و گردش کند بلکه شروع واقعه مرگ با زمان معاینه آغاز می شود و سپس مرگ او محقق می شود و انسان به محض جان سپردن به برزخ منتقل می شود.

عالم دیگری بین دنیا و برزخ نیست که در آنجا برای مدّتی بماند یا وقایع خاصّی را ببیند. اگر چه انتقال آدم از دنیا به برزخ برای بعضی به راحتی و سرعت صورت نمی پذیرد ولی بالاخره پیش روی انسانها یک عالم بیشتر نیست و آن هم برزخ است و به محض جان دادن از عالم دنیا به عالم برزخ منتقل می گردد.

انتهای پیام