ظلم‌هایی که مسیر امامت را به کربلای غیبت ختم کرد

به گزارش «شیعه نیوز»، به مناسبت قرار گرفتن در ماه های محرم و صفر و ایام عزاداری های سید و سالار شهیدان (علیه السلام) ، در سلسله گفتگوهایی با حجت الاسلام «محمدرضا نصوری»، معاون ارتباطات و تبلیغ مرکز تخصصی مهدویت آموزه های مهدوی و امام شناسانه زیارت عاشورا را به بحث و بررسی گذاشته ایم که در ادامه هشتمین بخش آن تقدیم حضورتان می شود:

آیا در زیارت عاشورا به ظلم و جوری که در حق  اهل بیت(علیهم السلام)  روا داشته شده اشاره شده است؟

بله، به ظلم و جور در حق  اهل بیت(علیهم السلام)  در زیارت عاشورا اشاره شده است: «فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً أسَّسَتْ أساسَ الظُّلْمِ وَالجَوْرِ عَلَيْكُمْ أهْلَ البَيْتِ» یعنی خدا لعنت کند گروهی را که بنیان ظلم و جور را در حق شما  اهل بیت(علیهم السلام)  پایه ریزی کردند.

مرحوم شیخ طوسی می ‌فرماید: ظلم در لغت به معنای نقص است. یعنی هر کسی کارش را ناقص انجام دهد، ظالم است. عملا ظلم و جور را در زیارت عاشورا به این معنا می توانیم معنا کنیم که ظلم در مقابل انصاف است، یعنی دشمنان  اهل بیت(علیهم السلام)  در برابر مسائلی که باید برخورد می کردند نگاه انصاف را نداشتند، حق را حفظ و انصاف را رعایت نکردند و بدترین بی انصافی را در حق  اهل بیت(علیهم السلام)  و یاران آنها روا داشتند.

جور در مقابل عدل و به معنای انحراف از راه راست است. در جریان واقعه عاشورا انواع ظلم بر حضرت سیدالشهداء (علیه السلام)  روا داشته شده است.

چه مصادیقی از ظلم در واقعه عاشورای حسینی تبلور داشته که باید با درس آموزی از آن انتظار را از انحراف مصون نگاه داشت؟

ظلم فردی که تا مرز شهادت حضرت (علیه السلام)  را اذیت و آزار دادند؛ ظلم خانوادگی مثل شهادت فرزندان، برادران و ... اسارت اهل بیت ایشان، ظلم جسمی مثل جدا کردن سر از بدن مطهر امام (علیه السلام) ، تاختن با اسب بر پیکر مطهر و رها کردن پیکر در کربلا.

علاوه بر این، ظلم روانی نیز از طریق اهانت، شایعه سازی و تهمت به امام حسین (علیه السلام)  روا داشتند. همچنین است، ظلم اجتماعی با مصداق سلب حق شهروندی، امنیت و زندگی از امام حسین (علیه السلام) .

ظلم تاریخی با سرکوب قیام های علویان، ظلم سیاسی با غصب حق امامت و خلافت و ظلم اقتصادی با تاراج و غارت اموال و دارایی های امام حسین (علیه السلام)  از دیگر انواع ظلمی است که در حق اباعبدالله الحسین (علیه السلام)  روا داشته شد.

از این رو، شدیدترین ظلم ها و انحرافات یعنی جور و بی عدالتی بر امام حسین (علیه السلام)  و یاران شان اعمال شد، ظلم هایی که با ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)  پاسخ آنها داده و حق  اهل بیت(علیهم السلام)  گرفته می شود.

آیا در زیارت عاشورا به شیوه های دشمنی و کارشکنی علیه امام حسین (علیه السلام)  نیز اشاره شده است؟ این شیوه ها برای مصونیت منتظران از افتادن در ورطه انحراف چه آموزه هایی دارد؟

در زیارت عاشورا به نیروهای متعددی چه در جایگاه فرماندهی و چه در جایگاه نیروهای عادی در برابر  اهل بیت(علیهم السلام)  اشاره شده است؛ نخست نیروهای برنامه ریز و نیروهایی که ظلم و جور و ستم را در برابر اهل بیت اجرا کردند و برای معارضه با نظام امامت سنگ تمام گذاشتند!

دوم گروهی که برنامه ریزی و ایده پردازی کردند و به نوعی اندیش ورز بودند و فکر و بنیانگذاری جریان انحراف را بعد از ارتحال پیامبر (ص) انجام دادند: «مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِكَ وَبَنى عَلَيْهِ بُنْيانَهُ».

در این میان اجرای این برنامه ها توسط عمّال اجرایی و دست نشانده های جبهه کفر و نفاق بوده، و استمرار بخشیدن به این جریان برای تداوم معارضه با علویّون و به نوعی در برابر کسانی که می خواستند امام و جریان مسیر امامت را برای مردم باز کنند. از این رو، زیارت عاشورا به این گروه‌ها اشاره دارد: «وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ وَ النّاصِبینَ لَکُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ».

همچنین است آنهایی که در پی حذف فیزیکی پیشوایان حق از صحنه اجتماعی بودند: «اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتی جاهَدَتِ الْحُسَیْنَ وَ شایَعَتْ وَ بایَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلی قَتْلِهِ».

در روز عاشورا نیز جمعیت زیادی از اشقیاء مثل شمر و ابن زیاد و نیز جماعتی دیگر به طمع مال دنیا به عنوان سیاه لشگری حضور داشتند. البته نباید از آدم های بی تفاوت و عافیت طلب مثل عبیدالله بن حر جعفی هم که بهانه می‌گرفتند، غافل شد.

در زیارت عاشورا سخن از لعن کسانی است که نسبت به  اهل بیت(علیهم السلام)  ظلم و ستم روا داشتند؛ ظالمان چه حقوقی را از آن حضرات (علیه السلام)  ضایع کرده اند؟

بعد از رسول خدا (ص) بی‌ مهری ها و ظلم های بسیار به خاندان رسالت شد که در نتیجه آن امیرمومنان (علیه السلام)  و نیز امام حسن  (علیه السلام)  و همچنین امام‌ حسین  (علیه السلام)  از رهبری امت کنار زده شدند و فدک به عنوان حق مادی حضرت زهرا(س) غصب شد.

به عبارت بهتر، مسیر خلافت و حاکمیت سیاسی غصب شد و اجازه ندادند ائمه(علیهم السلام)  راهبری امت در مسیر سعادت را در دست بگیرند.

پایمال کردن حقوق اولیه شهروندی مثل امنیت و آسایش، هتک حرمت به خانه حضرت زهرا (س) و به شهادت رساندن ایشان، خانه نشینی امیرالمومنین (علیه السلام) ، ظلم هایی که در حق امام مجتبی (علیه السلام)  شد و نهایتا واقعه عاشورای حسینی و آن جنایات همه از ابعاد ظلم هایی است که به  اهل بیت(علیهم السلام)  روا داشته شد.

چه ظلم های دیگری در حق  اهل بیت(علیهم السلام)  روا داشته شد که نهایتا کار را به غیبت آخرین حجت الهی حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)  کشاند؟

منع حق گسترش فرهنگ قرآن و عترت، گرفتن حق حیات آن حضرات (علیه السلام)  با به شهادت رساندن آنها، به شهادت رساندن یاران باوفایشان، جعل روایات و ترویج لعن و سب امیرالمومنین علی  (علیه السلام)  و یاران ایشان از دیگر جلوه های ظلمی است به ائمه(علیهم السلام)  بعد از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه وآله) شد.