در صورت انفجار هسته ای فرار یا قرار؟

به گزارش «شیعه نیوز»، دیگر روزهای جنگ سرد و وحشتی که سیاستمداران به مردمشان القا می کردند، رفته است، ولی با وجود تهدیدات هنوز هم باید از وقوع یک جنگ هسته ای ترسید.

اما مردم باید در صورت وقوع جنگ هسته ای چه کاری انجام دهند؟ آیا باید در خانه بنشینند، یا اینکه به نزدیک ترین یعنی پناهگاه (در صورت تعبیه توسط سیاستمداران کذایی) هجوم ببرند؟

بنا بر این گزارش، در سال ۲۰۱۴ یک دانشمند علوم هوا و فضا مقاله ای منتشر کرد و در آن از مردم خواست تا در صورت وقوع حمله ی هسته ای در محل زندگی آنها کاری را انجام دهند که به نظرتان عجیب خواهد آمد!
آن کار چه بود؟ اینکه به جای سردرگمی در منزل، باید خانه را ترک کرده و پناهگاه بهتری بیابند؛ آن هم با وجود انفجار هسته ای؟

وی در مقاله اش با انجام محاسبات بسیاری تلاش کرد تا بهترین واکنشی که انسان می تواند در صورت وقوع حمله ای هسته ای با شدت کم نشان دهد، تعیین کند. منظور از حمله ی هسته ای با شدت کم حمله ای مشابه آنچه در پایان جنگ جهانی در دو شهر ژاپن رخ داد، است.

متخصصان بر این باورند، در صورتی که تروریست ها بتوانند به سلاحی هسته ای دست پیدا کنند، قدرتی بیش از این میزان نخواهد داشت. اگر چنین اتفاقی بیفتد، نخست ابری غول پیکر از مواد رادیو اکتیو تشکیل می شود، البته قبل از آن نوری خیره کننده چشمانتان را آزار خواهد داد؛ نوری که میتواند شما را نابینا کرده و پوستتان را بسوزاند، و در نهایت جریانی از هوای داغ به راه می افتد که خانه ها را ویران کرده و آوار به هوا می فرستد.
تحلیل این محقق به نشست مرگبار مواد رادیو اکتیو پس از حادثه، می پردازد.

اما بهترین راه برای در امان بودن از این نشست چیست؟

معمولا توصیه می شود، در نزدیک ترین و امن ترین سازه ای که یافت می شود پناه بگیرید؛ مثلا زیرزمین، گاراژ یا تونل، که گفته می شود باعث کاهش میزان اثرپذیری از آن مواد کذایی شده و حدود ده واحد مقیاس کاهش می یابد.

اما اگر زیر زمین خانگی نداشتید چه باید بکنید؟

پاسخ این محقق را با هم می خوانیم: اگر منزل امنی ندارید و می دانید که می شود در کمتر از پنج دقیقه به یک پناهگاه رسید، فرار کنید؛ اما اگر نزدیک ترین پناهگاه بیش از پنج دقیقه و حداکثر پانزده دقیقه با شما فاصله دارد، به مدت نیم ساعت قرار و سپس فرار.

بر اساس محاسبات این تحقیق، یک تلاش پنج دقیقه ای ارزش رسیدن به یک پناهگاه را دارد، اما اگر فاصله بیشتر از این میزان است، صبر کردن مناسب تر است، چون میزان پرتوزایی محیط با گذشت زمان کاهش می یابد. این محاسبات برآورد می کنند، در صورت عمل به این دو توصیه، زندگی بین ده تا صد هزار تن نجات داده خواهد شد.

واکنش ها

همه با این توصیه ها موافق نیستند، منتقدان می گویند اگر همه با هم خانه هایشان را ترک کنند خیابان ها شلوغ می شود و راهبندان‌ها سرعت مردم را پایین آورده و برای مدتی طولانی تر از آنچه که فکر می کردند در معرض مواد رادیواکتیو خواهند بود. دولت آمریکا توصیه می کند، مردم پیش از خروج از منزل دست کم دوازده ساعت در منزل خود پناه بگیرند. به استثنای ازدحام جمعیتی که برای رسیدن به مکانی امن تلاش می کنند، تشخیص اینکه رسیدن به پناهگاه چقدر زمان می برد، ممکن نیست، چون آوارهای به جای مانده در اثر انفجار سرعت شما را کاهش می دهند.

با این حال، انجام این محاسبات بسیار مهم است، چون به سازمان های دولتی کمک می کند تا بتوانند توصیه های بهتری به مردم عرضه داشته، تصمیمات بهتری گرفته و طرح تخلیه ی مناسب تری بریزند و عملی کنند و در نتیجه بتوانند جان مردم را نجات داد.

دقت کنید که همه این توصیه ها در صورتی کارساز است که هدف حمله ی اتمی ضعیف قرار گرفته باشید، اگر یکی از بمب های بزرگ و مدرن هسته ای در نزدیکی شما منفجر شد، راهی جز این ندارید که در زیرزمین یا در یخچال منزلتان پنهان گیرید.

در صورت انفجار اتمی چه باید کرد؟

اگر از موج انفجار و گوی آتشین جان سالم به در ببرید امکان زنده ماندن شما هنوز هم قابل توجه است. اگر در نزدیکی محل انفجار هستید خیلی سریع خود را به یک پناهگاه زیرزمینی برسانید. در بهترین حالت بین ۱۵ تا ۲۰ دقیقه وقت دارید که تا قبل از بازگشت بارش رادیواکتیو خود را به مکانی امن برسانید. هر چه از محل انفجار دورتر باشید فرصت شما بیشتر خواهد بود اما در صورت حمله اتمی به هیچ عنوان فرصت ارزیابی موقعیت را نخواهید داشت. به محض دیدن انفجار اتمی باید در کسری از ثانیه خود را پشت یک مانع بزرگ و مستحکم قایم کنید تا از موج انفجار جان سالم به در ببرید. سپس به درون یک ساختمان مستحکم بروید، جایی از ساختمان که کمترین تماس را با فضای باز بیرون دارد.

در صورتی که کمی شانس داشته باشید دیوارهای بتنی ضخیم از شما در برابر موج انفجار مراقبت خواهند کرد و قرار داشتن در زیر زمین نیز از هر مانع دیگری بهتر و موثرتر خواهد بود. شیشه و فلزات هیچ امنیت و محافظتی برای شما نخواهند داشت. اگر انفجار در روی زمین اتفاق بیفتد، قرارگرفتن در ارتفاعی بالاتر از ارتفاع انفجار می تواند کمک بسیار بزرگی به شما باشد که معمولاً باید فراتر از طبقه نهم یک ساختمان باشد. باید سعی کنید در مرکز ساختمان بمانید و در اطرافتان دیوارهایی قرار داشته باشند که از استحکام و ضخامت بالایی برخوردارند. اگر در فضای باز گرفتار شدید و به این نتیجه رسیدید که به زودی باران رادیواکتیو روی شما خواهد بارید، با یک پارچه روی دهان و بینی خود را گرفته و چشمهایتان را ببندید و در اولین فرصت ممکن خود را به پناهگاه برسانید.

در این صورت لباس های لایه بیرونی را درآورده و در دو لایه کیسه پلاستیکی بگذارید. در اولین فرصت بدنتان را به طور کامل زیر دوش آب بگیرید. خطر بارش رادیواکتیو معمولاض کوتاه مدت و گذرا است. بر اساس محاسبات صورت گرفته، ۷ ساعت پس از انفجار قدرت و شدت بارش رادیواکتیویته ۹۰ درصد کاهش خواهد یافت و دو روز بعد تنها یک درصد از رادیواکتیویته اولیه وجود خواهد داشت. اما بهتر است تا روز سوم نیز در پناهگاه بمانید.

تشعشعات هسته ای چگونه باعث ابتلا به سرطان می شوند؟

تقریباً ۱۵ درصد از انرژی آزاد شده در نتیجه انفجار اولیه و بارش رادیواکتیو در نتیجه انفجار اتمی، تشعشع یونیزه شده با فرکانس بالا است. برخلاف دیگر تشعشعات هسته ای مانند مایکروویو، تشعشع یونیزه شده توانایی جدا کردن سریع و با قدرت فراوان الکترون از مولکول ها را دارد، از جمله مولکول هایی که بدن ما را تشکیل می دهند. تشعشات هسته ای به صورت نامنظم و اتفاقی دی ان ای سلول ها را تخریب خواهند کرد انگار که بدن شما با میلیون ها سوزن نازک مورد حمله قرار گرفته است. امواج ماوراء بنفش نیز مقادیر زیادی یونیزه هستند به همین دلیل در صورت برنزه کردن غیرمعمول و بیش از حد به سرطان پوست مبتلا خواهید شد.

اگر تشعشع یونیزه شده بتواند الکترون های کافی را از مولکول های بدن شما جدا کند و یا آنقدر بدشانس باشید که به بدترین و حیاتی ترین نقاط در ساختار دی ان ای شما حمله کند، ژن هایی که رشد سلولی را کنترل می کنند کارآیی معمولی خود را از دست داده و رفتارهای غیرطبیعی از خود بروز خواهند داد. برخی از سلول ها از کنترل خارج شده و باعث ایجاد تومور، سرطان خون و دیگر انواع سرطان خواهند شد. خطر چنین شرایطی برای کودکان بسیار بیشتر خواهد بود زیرا سلول های بدن آن ها کمتر تفسیم شده و در صورت آسیب دیدن احتمال بروز رفتارهای غیرطبیعی از جانب آن ها بسیار بیشتر است.

۳ نکته ضروری برای نجات در صورت انفجار اتمی

ضخامت موادی که برای در امان ماندن از ۹۹ درصد تشعشع هسته ای باید پشت آن ها قرار بگیرید:

فولاد: ۱۰ سانتیمتر
آجر: ۴۰ سانتیمتر
زمین سفت: ۶۰ سانتیمتر
آب: ۹۰ سانتیمتر

چرا باید سفید بپوشید؟

رنگ های روشن مقادیر بیشتری از تشعشعات هسته ای را منعکس خواهند کرد. البته این میزان قابل توجه نبوده و اثر چندانی نخواهد داشت اما دستکم باعث می شود که احساس بهتری داشته باشید.

در هنگام حمله اتمی در جایی قرار بگیرید که در معرض جریان باد قرار ندارد.