حدیث امیرالمومنین (ع) درباره آمال و آرزوها

اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

امام على علیه ‏السلام:

مَنْ أیْقَنَ أنّهُ یُفارِقُ الأحبابَ، ویَسکُنُ التُّرابَ، ویُواجِهُ الحِسابَ، ویَسْتَغْنِی عَمّا خَلَّفَ، ویَفْتَقِرُ إلى ما قَدَّمَ، کانَ حَرِیّا بِقِصَرِ الأملِ وطُولِ العَملِ.

هر که یقین کند که از دوستان جدا خواهد شد و در دل خاک خواهد خفت و حساب و کتابى پیش رو دارد و آنچه بر جاى مى‏ نهد به کارش نخواهد آمد و به آنچه پیش فرستاده نیازمند است؛ سزاوار است که رشته آرزو را کوتاه و دامنه عمل را دراز گرداند.

بحار الأنوار: ۷۳/۱۶۷/۳۱