آیا روایتی بدین مضمون وجود دارد که زنان چون گردن‌بندی برای مردان بوده و اساساً هیچ قیمتی ندارند؟

شیعه نیوز:
پرسش
آیا حدیثی بدین مضمون وجود دارد که زن به منزله قلاده‌ای است که در گردن خود می‌افکنی؛ پس ببین که چگونه قلاده‌ای برای خود می‌گیری. و این‌که زن هیچ قیمتی ندارد؟ معنای این حدیث چیست؟
پاسخ اجمالی

آری! چنین روایتی وجود دارد، اما نه به این معنا که نشانگر نوعی تحقیر بانوان باشد، بلکه محتوای این حدیث، وجود زنان بسیار ارزشمندی را ثابت می‌کند که با هیچ چیز قیمتی دیگری قابل مقایسه نیستند!

اکنون به ترجمه و شرح مختصری از این روایت خواهیم پرداخت:

سمعت أبا عبد الله( علیه السلام ) یقول‏: «إنما المرأة قلادة فانظر إلى ما تقلده قال و سمعته یقول لیس للمرأة خطر لا لصالحتهن و لا لطالحتهن أما صالحتهن فلیس خطرها الذهب‏ و الفضة بل هی خیر من الذهب و الفضة و أما طالحتهن فلیس التراب خطرها بل التراب خیر منها»؛[1] از امام صادق( علیه السلام ) شنیدم که می‌فرمود: زن مانند گردن‌بند است، پس بسیار دقت کن که چه چیزی را به عنوان گردن‌بند انتخاب می‌کنی! همچنین از ایشان شنیدم که می‌فرمود: بدان‌که زنان قیمتی ندارند! نه زنان خوب و نه زنان بد! اما زنان خوب که نمی‌توانی ارزش آنان را با طلا و نقره بسنجی؛ زیرا آنان بسیار قیمتی‌تر از طلا و نقره‌اند! اما زنان بد که حتی با خاک نیز هم ارزش نیستند، بلکه خاک به مراتب ارزشمندتر از آنان است!

با توجه به مضمون این روایت، دو نکته مهم را می‌توان از آن برداشت کرد:

1. باید هنگام ازدواج، تحقیق بیشتری شود تا با انتخاب همسری مناسب، دوام و استحکام زندگی تضمین شود و در نهایت به اختلافات، کدورت‌ها و حتی جدایی نیانجامد.

انسان برای انتخاب یک گردن‌بند قیمتی، دقت بسیاری کرده، از مشورت و تجربه‌های دیگران بهره‌مند می‌شود. بدیهی است، باید برای انتخاب همسر و شریک زندگی بدان اندازه تحقیق کرد که پشیمانی را به دنبال نداشته باشد و نباید شریک دائم زندگی خود را تنها با یک نگاه، با دوستی‌های زودگذر خیابانی، با طمع ورزی در ثروت و قدرت و ... انتخاب کرد.

2. با آن‌که زنان در این روایت به گردن‌بند تشبیه شده‌اند، اما نباید آنان را چون کالایی در نظر گرفت و بهایشان را با دیگر کالاهای ارزشمند سنجید؛ زیرا در بخش پایانی حدیث به صراحت اعلام شده است که اساساً قیمت‌گذاری زنان امکان پذیر نیست. بانوان نیک به قدری ارزشمند هستند که اگر هرچه طلا و نقره در اختیار داریم را به عنوان مهریه آنان در نظر بگیریم، نخواهیم توانست بخشی از ارزش آنان را جبران کنیم و در طرف مقابل، اگر حتی تکه‌ای از خاک را به عنوان مهریه‌ای برای یک زن بد سیرت در نظر بگیریم، دچار خسارت شده‌ایم؛ چون خاک بی‌آزار - بلکه مفید - به مراتب ارزشمندتر از زنی است که دین و دنیای مرد را نابود کند.

در نهایت، توجه به این نکته نیز ضروری است که چنین تفاوت ارزشی در مردان نیز وجود دارد، اما در عرف جامعۀ آن زمان، مردان، انتخابگر و بانوان انتخاب شونده بودند. رسمی که در بیشتر موارد و در مناطق جغرافیایی مختلف، هنوز هم برقرار است. این روایت نیز با توجه به این رویکرد عرفی بیان شده و گرنه بدیهی است که بانوان نیز باید در پذیرش و یا رد خواستگاران خود، دقت لازم را به عمل آورند.

[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 5، ص 332، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1407 ق.ش

T