در بخشی از زیارت ناحیه مقدسه آمده که قرآن بعد از شهادت امام حسین( علیه السلام ) تحریف شده است. مراد از این فراز چیست؟

شیعه نیوز:
پرسش
در زیارت ناحیه مقدسه منظور از تحریف قرآن بعد از کشته شدن امام حسین( علیه السلام ) چیست؟ مگر نه این است که امام برای حفظ دین جدش شهید شد؟
پاسخ اجمالی
در پاسخ به پرسش فوق باید نکاتی مورد توجه قرار گیرد:
1. همان‌گونه که در فرازهای مختلف این زیارت اشاره شده، امام حسین( علیه السلام ) هنگامی قیام فرمودند که اسلام در معرض نابودی کامل قرارگرفته بود و حضرتشان با این قیام، اسلام را از خطر محو شدن نجات داد.
2. شهادت امام حسین( علیه السلام ) و یارانشان و اسارت اهل‌بیت پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم )، زمینه آگاهی مردم در دوران بعد را فراهم نمود، اما باز هم این‌گونه نبود که با این شهادت‌ها و اسارت‌ها، مردم دست از تمام انحرافات کشیده و به صلاح کامل رسیدند، بلکه این شهادت زمینه قیام‌های بعدی و استمرار اسلام تا زمان ظهور را فراهم آورد.
3. با توجه به عبارات پیرامونی زیارت ناحیه مقدسه، مشخص خواهد شد که مقصود از تحریف قرآن در این زیارت، تحریف ظاهری نمی‌باشد:
«فَالْوَیْلُ‏ لِلْعُصَاةِ الْفُسَّاقِ، لَقَدْ قَتَلُوا بِقَتْلِکَ الْإِسْلَامَ، وَ عَطَّلُوا الصَّلَاةَ وَ الصِّیَامَ، وَ نَقَضُوا السُّنَنَ وَ الْأَحْکَامَ، وَ هَدَمُوا قَوَاعِدَ الْإِیمَانِ، وَ حَرَّفُوا آیَاتِ الْقُرَآنِ، وَ هَمْلَجُوا فِی الْبَغْیِ وَ الْعُدْوَانِ»؛[1] پس وای بر سرکشان فاسق! آنان با کشتن تو اسلام را کشتند و نماز و روزه را تعطیل کردند و سنت‌ها و احکام پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) را نقض کرده و پایه‌های ایمان را نابود ساختند و آیات قرآن را تحریف کردند و در خیانت و دشمنی، مسیر را هموار ساختند.
در این فراز از زیارت، وضعیت جامعه اسلامی در آن تاریخ ترسیم شده که رویکرد مخالفان امام حسین( علیه السلام ) چه بود؟
آنها اسلام را نابود کردند، با آن‌که خود را هنوز مسلمان می‌دانستند! آنها نماز، روزه و... را تعطیل کردند؛ با آن‌که در ظاهر خود را ملزم به انجام این عبادات می‌دانستند؛ .... آنان با آن‌که قرآن را در مسجد و منازل خود داشته و قرائت می‌کردند، اما در عمل به دستورات و توصیه­های این کتاب مقدس پایبند نبوده و به عبارتی عملاً آن‌را تحریف نمودند.=
[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 98، ص 241، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ دوم‏، 1403ق.

T