چرا تروریست ها مجلس و حرم امام را انتخاب کردند؟

به گزارش «شيعه نيوز»، عملیات تروریستی روز چهارشنبه 17 خرداد 1396 را از منظرهای مختلف می توان تحلیل کرد.

یکی این است که چرا تروریست ها دو محل ساختمان مجلس شورای اسلامی و حرم امام خمینی را هدف قرار دادند و چرا این دو نماد را انتخاب کرده بودند؟

اگر اطلاعیه منتسب به داعش را دارای اصالت بدانیم و بخواهیم به آن استناد کنیم در این بیانیه آمده است دو نماد شرک (!) را هدف گرفته اند.

در قرائت سعودی از اسلام هم «زیارت» مردود است و هم «قانون گذاری» به  دست بشر به جای استخراج مقررات از کتاب الله. به این خاطر مزدوران آنها این دو نماد را هدف قرار دادند.

تروریسم دو جلوه دارد: یکی ترور شخصیت های تأثیرگذار سیاسی و دیگری «ارهاب» به قصد ارعاب و ترساندن عامه مردم و اعلام حضور.

در حالت دوم که شخصیت خاصی هدف نیست تروریست ها چند مرکز را هدف قرار می دهند:

اول: مراکز سنتی و پر جمعیت تا یک حادثه پرتلفات را رقم زند و کار خود را پر ابهت و مهم جلوه دهند.

دوم: مکان هایی که انجام عملیات تروریستی در آنها آثار منفی اقتصادی بر جای گذارد و اقتصاد محلی یا منطقه ای یا حتی جهانی را تحت تأثیر قرار می دهد.

سوم: مکان هایی که جنبه نمادین دارند و هر چند تلفات زیادی در بر ندارد اما به لحاظ نمادین و سمبلیک اثر گذارند.

چهارم هم مکان هایی است که رسانه ها به آنها توجه می کنند.

می توان گفت عملیات تروریستی چهارشنبه دو مورد آخر را در بر می گیرد. زیرا ساختمان مجلس و حرم امام هم به لحاظ نمادین حایز اهمیت هستند و هم توجه رسانه ای به آنها زیاد است.

از سوی دیگر هم سازه های آشنایی در تهران هستند و هر دو پس از انقلاب ساخته شده اند و هم نمادهای جمهوری اسلامی و ساختار حکومتی ایران به حساب می آیند.

 یکی آرامگاه رهبرفقید و بنیان گذار جمهوری اسلامی است و ازسخنان توهین آمیز رهبران سعودی درباره امام خمینی نیز زمان چندانی نمی گذرد.

ضمن این که با اصل حرم و زیارت قبور هم مشکل دارند و این امر را بر نمی تابند و به همین خاطرمقامات سعودی در قبال زایران ایرانی و شوق آنان به زیارت مزار امامان 4 گانه قبرستان بقیع این قدرسخت می گیرند.

دیگری مجلس شورای اسلامی است که قانون وضع می کند. اسلام سلفی اما به پارلمان باور ندارد و قانون گذاری را جز برای خداوند جایز نمی داند. تفکری که یادآور «الحکم لله» یا « ان الحکم الا الله» خوارج در جنگ نهروان است.

بر این پایه می توان گفت تفکر داعش قرائت «جمهوری» و «پارلمانی» از اسلام را بر نمی تابد و به همین سبب هر قدر جنبه های مردم سالارانه تقویت شود اقدامی ضد تروریستی است و بدترین تصور این است که گمان کنیم با نگاه صرفا امنیتی و کاهش مولفه های دموکراتیک و مردم سالارانه می توان مقابله کرد.