بازنده هر گونه جنگی میان سوریه و ترکیه،اردوغان است

کشته شدن سه نظامی ترک و زخمی شدن 10 نظامی دیگر در بمباران منطقه«الباب» توسط هواپیماهای ارتش سوریه آخرین چیزی است که «رجب طیب اردوغان»رئیس جمهوری ترکیه آرزوی آن را دارد؛کسی که این روزها ضربه های سیاسی و نظامی از بیشتر طرف های منطقه ای و اروپایی دریافت می کند و انزوایش بیشتر می شود.

رئیس جمهوری ترکیه اکنون وارد چندین جنگ در چندین جهت شده است اولی علیه حزب کارگران کردستان(پ.ک.ک)داخل ترکیه، دومی علیه حزب اتحاد دموکراتیک کُرد داخل سوریه ،سومی علیه داعش و اگر به این حمله هوایی سوریه که نیروهایش را داخل اراضی سوریه هدف قرار داد پاسخ دهد، همانطور که آقای«بینالی ییلدریم» نخست وزیر ترکیه تهدید کرد، آن وقت جبهه چهارمی را می گشاید که چه بسا خطرناک ترین جبهه باشد زیرا معنایش جنگ مستقیم با دولت سوریه و غیر مستقیم با همپیمانش روسیه اش و علاوه بر آن،باعث می شود که این دشمنان همگی در یک جبهه یا زیر یک چتر علیه ترکیه متحد شوند، اگر تا کنون متحد نشده اند.

نیروی هوایی سوریه دست به این بمباران نمی زد و نیروهای ترکیه را بمباران نمی کرد مگر پس از هماهنگی با همپیمان روس و این یعنی روس ها صاحبان دست بالای نظامی در اراضی سوریه، با این دخالت نظامی ترکیه مخالف هستند. اگر به اینها سخنان سخنگوی دولت آمریکا طی امروز پنج شنبه را که گفت:«ائتلاف بین المللی ضد داعش» از عملیاتی که نیروهای ترکیه(سپر فرات)به شهر الباب می کنند حمایت نمی کند، اضافه کنیم، این یعنی دو قدرت بزرگ که در بحران سوریه دخالت دارند با این دخالت ترکیه به طور کلی مخالف هستند؛ امری که پرسش بسیار مهمی را مطرح می کند و آن اینکه: اردوغان در ماجراجویی و این دخالت نظامی اش به چه چیزی دل خوش کرده است؟

جالب این جاست که رئیس جمهوری ترکیه امروز پنج شنبه ضربه مهلکی دریافت کرد زمانی که پارلمان اروپا با اکثریت قاطع(497 رای موافق در مقابل 37 رای مخالف)رای داد همه مذاکرات با ترکیه درباره پیوستن اش به اتحادیه اروپا به دلیل نقض حقوق بشر و تدابیر سرکوبگرانه توسط دولت ترکیه از زمان کودتای نظامی نافرجام در ماه جولای گذشته، متوقف شود.

تجاوز نیروهای ترکیه به اراضی سوریه نقض حاکمیت این کشور به شمار می رود و به درجه لشکرکشی و اشغالگری ارتقا پیدا می کند حتی اگر به بهانه ایجاد منطقه حایل باشد زیرا این گونه تجاوز و ورود به اراضی سوریه در چارچوب قطعنامه های بین المللی صادر شده توسط شورای امنیت صورت نگرفته است،بماند که دو قدرت بزرگ نیز با آن مخالفت کرده اند.

اردوغان با ورود هواپیمای روسی برای فقط چند ثانیه در آسمان ترکیه در یک سال پیش تسامح نکرد و دستور سرنگونی آن را در نزدیکی مرزهای ترکیه با سوریه صادر کرد و این ورود را نقض حاکمیت ترکیه به شمار آورد، حالا از مخالفت اش با مقابله هواپیماهای سوریه با ورود نیروهایش به اراضی سوریه به عمق هزار کیلومتر مربع که می خواهد آن را پنج برابر کند، تعجب می کنیم.مقابله با تجاوز امر مشروعی است که همه قوانین بین المللی آن را تایید کرده اند و فرقی نمی کند که چه دیدگاهی نسبت به دولت سوریه داشته باشیم منفی یا مثبت.

گشودن جبهه جدید با سوریه که مورد حمایت روسیه است به نفع و مصلحت ترکیه ،امنیت و ثباتش نیست و این اقدام آغاز جنگ فرسایشی بزرگتر ارتش ترکیه است که هرگز به آن نیاز ندارد زیرا فرسایش به اندازه کافی در جبهه های داخلی و خارجی علیه«تروریسم» دارد و بس اش است و بیشتر نیاز ندارد.

اوضاع داخلی و منطقه ای اردوغان نگران کننده شده است به ویژه در سایه ادامه انفجارهای تروریستی و کاهش رشد اقتصادی در نتیجه حالت بی ثباتی ناشی از این انفجارها و شاید دستوری که امروز درباره افزایش میزان بهره بر لیره برای توقف فروپاشی اش صادر شد یکی از این نشانه ها در این زمینه باشد.

اردوغان در هر گونه رویارویی با دولت سوریه با وجود آن که به لحاظ نظامی قوی تر است، بازنده خواهد بود زیرا دولت سوریه چیزی برای از دست دادن ندارد.