۵ نظر متفاوت درباره محل دفن سرمبارک امام حسین(ع)

به گزارش «شيعه نيوز»، متن پرسش مطرح شده وپاسخ این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

س:آیا سر مبارک امام حسین‏ علیه السلام به همراه کاروانیان به کربلا بازگشت و به همراه بدن مبارک دفن گردید؟ و یا آنگونه که اهالى مصر ادعا دارند در کشور مصر مدفون مى باشد؟
جواب:

باسمه جلت اسمائه؛ در زمینه دفن سر مبارک اختلافاتى وجود دارد که از این قرار است:

نخست: نظرى که میان شیعیان امامیه و اهل تسنن مشترک مى باشد و آن این که سر مبارک بعد از شام به کربلا بازگشت و به همراه بدن شریف به خاک سپرده شد. این نظر مشهور میان شیعیان و عقیده جمعى از علماى شیعه بوده و برخى از معاصرین این نظر را مورد اجماع علماى شیعه دانسته‏ اند.

دوم: نظرى که میان اهل تسنن و مذهب اسماعیلیه مشترک مى باشد و آن این که سر مبارک ابتدا در دمشق به خاک سپرده شد و سپس از آنجا به عسقلان و آنگاه به قاهره منتقل و در آنجا به خاک سپرده شد.

سوم: نظر دیگر که برخى از علماى شیعه قائل به آن مى باشند این است که سر مبارک در نزد پدر گرامى شان در نجف اشرف مدفون مى باشد. صاحبان این نظریه به جز آنچه از صاحب وسائل بر می ‏آید مشخص نمى باشند و برخى از اخبار به آن اشاره نموده است ولى علما در پذیرفتن آن جانب احتیاط را برگرفته ‏اند.

چهارم: نظرى است که برخى از اهل تسنن دارند و آن این است که سر مبارک در مدینه و در جوار قبر مادر گرامى شان حضرت زهرا صلى الله علیه وآله وسلم به خاک سپرده شد.

پنجم: گروهى نیز عقیده دارند که سر مبارک به همراه بدن شریف به آسمان عروج نموده است.

ولى آنچه من از میان روایات بسیار و روشن انتخاب کرده‏ ام این است که به آسمان عروج نکرده و در زمین موجود مى باشد که این امر به تواتر آمده است. اما در مورد محل دقیق دفن رأس مبارک هر چه جستجو کردم نتوانستم به صورت قاطع محل آن را معین نمایم، زیرا همانگونه که بسیارى اذعان دارند دلایل هیچ کدام از نظریه‏ ها قاطع نمى باشد.

صاحب کتاب تذکره الخواص در این باره چه زیبا گفته است که:

«به طور کلى سر و یا بدن مبارک در هر کجا که باشد در جان‏ ها و دل‏ ها قرار دارد و در فکر و اندیشه ‏ها جاى گرفته است».

هم‏چنین یکى از بزرگان ما سروده است:

مولى حسین را نجویید در شرق و یا غرب زمین‏

و همه را رها کنید و راهتان را کج کنید به سوى من، زیرا محل شهادت او در دل من جاى دارد (۱).

————————————————————–

۱- لا تَطْلُبُوا الْمَولَى الْحُسَین بِشَرقٍ أرضٍ أَو بِغَربٍ‏

و دَعوُا الجَمیعَ و عَرّجُوا نَحوى فَمَشْهَدَهُ بِقَلبى‏