منجي آخرالزمان از نگاه زرتشت و تشيع

«شیعه نیوز»:آنچه مسلم است اينکه همه اديان اعم از الهي و غير الهي معتقدند که در پايان هر دوره اي از تاريخ، انسان از لحاظ معنوي و اخلاقي رو به انحطاط مي رود و چون طبعا و فطرتا در حال هبوط و دوري از مبدا است، مانند احجار به سوي پايين حرکت مي کند و نمي تواند به خودي خود، به اين سير نزولي و انحطاط معنوي و اخلاقي خاتمه دهد.

پس ناچار روزي يک شخصيت معنوي بلند پايه که از مبدا وحي و الهام و ماوراء طبيعي سرچشمه مي گيرد، ظهور خواهد کرد و جهان را از تاريکي جهل و غفل و ظلم و ستم نجات خواهد داد. در اين مورد، در تعاليم هر ديني به صورت رمز به حقايق اشاره شده است که با معتقدات آيين هاي ديگر توافق و هماهنگي کامل دارد.

اعتقادات آيين زرتشت و تشيع در باب مهدويت داراي تشابهات زيادي است. اين اشتراکات در ويژگيهاي منجي موعود، دوران انتظار و غيبت و بعد از ظهور است. تولد و زندگي منجي موعود در هر دو مذهب همراه با اعجاز و اعمال خارق العاده است. آنان از صفات و سجاياي اخلاقي برخوردار هستند.

دوران انتظار و غيبت در هر دو مذهب داراي الگوي مشابهي است. جهان در دوران انتظار، آکنده از تباهي ها و نابساماني هاست. جامعه در زمينه فردي، اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي به ابتذال کشيده شده است. اوضاع هر روز به طرف فساد و تباهي سير مي کند.

بر اساس متون و روايات زرتشتي و شيعي، در آستانه ظهور منجي موعود شورش ها و قيام هايي به وقوع مي پيوندد. اين شورش ها و قيام ها نشان دهنده رسيدن زمان ظهور منجي است. در هر دو آيين، جامعه و جهان با حوادث و رويدادهايي غير منتظره در پايان دوران انتظار و غيبت مصادف مي شود که اين حوادث از قبل پيشگويي شده است.

در هر دو آيين جامعه اي که پس از ظهور موعود تشکيل مي شود، جامعه اي با همه زيباييهاست. در جامعه پس از ظهور، حکومتي جهاني بر بنياد دين با رهبري خدايي و الهي تشکيل مي شود. جهان در آن دوران به قله دانش مي رسد. نزاع ها و کشمکش ها پايان مي يابد و سرانجام عدل و داد بر همه ارکان جامعه حاکم مي شود.