چرا در قرآن صحبتي در خصوص ظهور آقا امام زمان (عج) نيست؟

به گزارش «شیعه نیوز»، به طور قطع جامع ترين تصوير از حقايق هستي ترسيمي است كه از سوي خداي متعال ارائه شده باشد.

در اين ميان، موضوع آينده جهان و بشريّت كه مسافران كاروان اين عالم است وهمواره با دنيايي از (اميد) و (آرزو) به آن نگريسته اند، از جايگاه ويژه اي برخوردار است. چرا كه اساساً دست عقل و توانايي هاي انسان از ترسيم آن كوتاه است. به همين دليل در طول زمان ما، بزرگاني دست به جمع آوري آياتي از قرآن كه به ترسيم آينده جهان و چهره دلگشاي بزرگ نقش آفرين آن يعني قائم آل محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مربوط مي شود، پرداخته اند.

هم اكنون در پاسخ سؤال فوق بايد گفت: هر چند نياز نيست هر موضوع صحيحي با تمام جزئيات و خصوصياتش در قرآن كريم آمده باشد، زيرا بسياري از امور مانند نماز، زكات و حج در قرآن كريم آمده است ولي وحي الهي به جزئيات آن ها متعرّض نگشته است، ولي در عين حال آيات بسياري در قرآن كريم پيرامون حكومت جهاني امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ كه مبتني بر ظهور آن حضرت است، وجود دارد، كه ذيلاً به برخي از آن ها همراه با بياني از معصومين كه به تعبير قرآن كريم راسخان در علم و آگاهان به تأويل هستند، اشاره مي شود:

1ـ بگو حق آمد و باطل نابود شد، يقيناً باطل نابود شدني است.(1) از امام باقر ـ عليه السلام ـ در مورد آيه شريفه نقل شده است كه فرمود: «هنگامي كه قائم ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ قيام كند (ظهور كند) دولت باطل از ميان خواهد رفت.»(2)
 
2ـ خداوند به كساني از شما كه ايمان آورده و كارهاي شايسته انجام داده اند وعده مي دهد كه قطعاً آنان را حكمران روي زمين خواهد كرد...(3)

امام سجاد ـ عليه السلام ـ فرمود: قسم به خدا آن ها شيعيان ما اهل بيت هستند كه خدا اين وعده را در مورد آن ها بدست مردي از ما محقق مي سازد و او مهدي اين امّت است و اوست آن كه رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرمود: اگر روزي از دنيا باقي نمانده باشد، خدا آن روز را تا آن جا طولاني مي كند كه مردي از عترتم كه نامش نام من است به ولايت رسيده و زمين را آن چنان كه از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و قسط پر سازد....(4)

3ـ هر كجا باشيد خداوند همه شما را حاضر مي كند.(5) راوي مي گويد از ابي الحسن ـ عليه السلام ـ از معناي آيه سوال كردم فرمود: به خدا قسم آن است كه وقتي قائم ما قيام كند (ظهور كند) خداوند شيعيان ما را از تمامي نقاط دركنار او گرد مي آورد.(6)

4ـ مي خواستيم بر مستضعفان زمين منّت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روي زمين قرار دهيم.(7)

علي ـ عليه السلام ـ فرمود: آن ها (مستضعفان) در آيه، آل محمّد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ هستند كه خدا مهدي آن ها را بعد از تلاش شان بر انگيخته و آن ها را عزيز و دشمنان شان را ذليل مي نمايد.(8)

5ـ زمين (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مي شود.(9) امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: هنگامي كه قائم ما قيام كند زمين به نور پروردگارش روشن مي گردد مردم از نور خورشيد بي نياز مي گردند و تاريكي يكسره از ميان مي رود.(10)

6ـ بدانيد خداوند زمين را بعد از مرگ آن زنده مي كند....(11) امام باقر ـ سلام الله علیه ـ فرمود: منظور از مرگ زمين كفراهل زمين است چرا كه كافر مرده است پس خدا زمين را با قائم زنده مي كند، او عدالت را در زمين مي گستراند و زمين را زنده نموده و اهل زمين را پس از مرگ شان احيا مي نمايد.

در روايت ديگر از موسي بن جعفر آمده است: زنده نمودن زمين با نزول باران نيست، بلكه خداي عزّوجل مرداني را بر مي انگيزد كه عدالت را احياء نمايند و با احياء عدالت و اقامه حدود زمين را زنده مي سازند، چرا كه اقامه حدود در روي زمين از چهل روز باريدن باران پر سودتر است.(12)

7ـ همان كساني كه هرگاه در زمين به آن ها قدرت بخشيديم، نماز را برپا مي دارند، و زكات مي دهند، و امر به معروف و نهي از منكر مي كنند و پايان همه كارها از آن خداست.(13) امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: اين آيه مربوط به آل محمّد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ و ياران اوست كه خدا آن ها را بر شرق و غرب زمين مالك مي سازد و دين را ظاهر نموده و به واسطه او، و يارانش بدعت ها و باطل را مي ميراند... تا آن جا كه هيچ اثري از ظلم باقي نمي ماند، آن ها به نيكي امر و از ناپسند نهي مي نمايند و براي خداست نهايت و عاقبت كارها.(14)

پی نوشت‌ها:
1. اسراء : 81.
2. فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی 3 : 213، انتشارات الصدر، تهران، 1415.
3. نور : 55.
4. فیض کاشانی، ملا محسن، تفسیر الصافی 3 : 445، پیشین.
5. بقره : 148.
6. العیّاشی محمّد بن مسعود، تفسیر العیّاشی 1 : 66، المکتبة العلمیه الإسلامیه، تهران.
7. قصص : 5.
8. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه 16 : 18، دار الکتب الاسلامیه 1374ش.
9. زمر : 69.
10. شیخ مفید، محمّد بن محمّد بن نعمان، الإرشاد، ترجمه سید هاشم رسولی محلّاتی، 2 : 522، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، 1378.
11. حدید : 17.
12. بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، 5 : 288، بنیاد بعثت، تهران، 1416.
13. حج : 41.
14. بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، 3 : 893، پیشین.

انتهای پیام/ 852