سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

چهار مقتل که امام حسین(ع) بسیار برآن گریست

کد خبر: ۲۳۹۲۱۰
۰۹:۵۷ - ۳۰ شهريور ۱۳۹۹

«شیعه نیوز»: واقعه عاشورای سال ۶۱ هجری ازجمله وقایع نادری است که با آن کیفیت به وقوع پیوست و در پی آن عزیزترین افراد خاندان پیامبر اکرم ـ صلی‌الله علیه و آله و سلم ـ برای برپا ماندن اسلام و نجات آن از تحریفات اموی به شهادت رسیدند که تا حیات و زندگی بشری ادامه دارد این واقعه ماندگار خواهد ماند در این واقعه علاوه بر اصحاب و یاران امام حسین ـ علیه‌السلام ـ جمع زیادی از برادران و برادر زادگان و فرزندان و اقوام نزدیک امام حسین ـ علیه‌السلام ـ به شهادت رسیدند و موقع شهادت امام را بر بالین خود طلبیدند.

به گزارش شفقنا امام ـ علیه‌السلام ـ نیز بر بالین اکثر آن‌ها حاضر می‌شد و لحظات به شهادت رسیدن عزیزان خود را با چشم‌های خود نظاره می‌کرد و لذا در مقاتل و منابعی که در باب واقعه عاشورا می‌باشند به این امر اشاره شده و گریستن آن حضرت در شهادت عزیزان را گزارش کرده‌اند چنان چه امام حسین ـ علیه‌السلام ـ در غم بسیاری از این شهدا سخت گریستند که در اینجا به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.

۱. وقتی‌که امام حسین ـ علیه‌السلام ـ علی ‌اکبر را روانه میدان جنگ نمود و آن بزرگوار عازم میدان گشته و مدّتی جنگید وقتی‌که عطش بر او غلبه کرد به خیمه برگشت و تحمل تشنگی و سنگینی اسلحه را طاقت‌فرسا خواند، امام گریست و او را به صبر و مقاومت فراخواند.(۱)

و نیز وقتی علی ‌اکبر ـ علیه‌السلام ـ دوباره به میدان بازگشت در اثر ضربات شمشیر دشمنان از اسب به زمین افتاد. پدر را به کمک طلبید. امام حسین ـ علیه‌السلام ـ با سرعت خود را به علی‌اکبر رساند و صورت به‌صورت پسر گذاشت فرمود: فرزندم! خدا کشندگان تو را از رحمت خود به دور کند.
اینان چه بسیار بر خدا و هتک حرمت حریم رسول خدا گستاخ‌اند. اشک دیدگان امام جاری شد.(۲)

۲. حضرت اباعبدالله الحسین ـ علیه‌السلام ـ در شهادت برادر بزرگوارش عباس بن علی ـ علیه‌السلام ـ نیز به‌شدت گریستند چنانچه در منابع نقل شده است که: وقتی‌که کوفیان ابوالفضل را به شهادت رساندند امام حسین ـ علیه‌السلام ـ در شهادت برادر گریه شدیدی کرد.(۳)

در جای دیگر آمده است که بعد از شهادت حضرت ابوالفضل ـ علیه‌السلام ـ امام بر بالین وی آمد و درحالی‌که با شدت گریه می‌کرد می‌فرمود: اکنون پشتم شکست، و رشته تدبیرم از هم پاشید و دشمن بر من چیره شد و شماتت کرد.(۴)

۳. هم‌چنین بر اساس برخی نقل‌ها امام ـ علیه‌السلام ـ بعدازآن که تیری از سمت دشمن آمد و گلوی علی اصغر شیرخواره را برید، اما گریه‌کنان فرمود: خدایا میان ما و گروهی که ما را دعوت کردند تا کمک کنند. ولی ما را کشتند داوری فرما.(۵)

۴. امام حسین ـ علیه‌السلام ـ در شهادت برادرزاده‌اش قاسم بن حسن نیز گریه کردند. چنان چه در برخی منابع آمده است. وقتی‌که قاسم که نوجوانی بیش نبود به میدان رفت و با دشمنان جنگ سختی نمود و چندین نفر را کشت امّا درنهایت در اثر شدت جراحات و ضربات دشمن از اسب به زمین افتاد و در این هنگام عمویش را کمک طلبید حضرت به‌سرعت خود را به میدان رسانید و جنگی سخت نمود تا خود را به پیکر بی‌جان قاسم رسانید که در زیر سم اسبان پامال شده بود. در این حال امام، صدایش به گریه بلند بود و اشک از چشمانش جاری بود، فرمود: ای برادرزاده‌ام بر عمویت سخت است که تو او را بخوانی دعوتت را پاسخ ندهد، و اگر پاسخت دهد سودی نداشته باشد. سپس نعش برادرزاده را به سینه چسباند و به‌سوی خیمه‌ها برد.(۶)/دیدگاه شیعه۴مقتل

پی‌نوشت:
◽️۱. سیدبن طاووس، لهوف، ترجمه محمد دزفولی، قم، مؤمنین، ۱۳۸۵ش، ص۲۱۰٫
◽️۲. اسفراینی، ابواسحاق، نورالعین فی مشهد الحسین، تونس، المنار، بی تا، ص۳۵٫
◽️۳. ابن طاووس، همان، ص۲۱۸٫
۴. شیخ شریفی، کلمات الامام حسین، قم، دارالمعروف، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۲٫
◽️۵. قمی، شیخ عباس ، نفس المهموم، قم، انتشارات بصیرتی، ۱۴۰۵ق، ص۳۵۰٫
◽️۶. اسفراینی، همان، ص۴۳٫

 

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر:
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
نظرات بینندگان
ناشناس
۱۱:۱۱ - ۱۳۹۹/۰۶/۳۰
اَللّٰهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَّ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ آخِرَ تابِعٍ لَّهُ عَلا ذالِکَ
خدایا نخستین ستمگری که به حقِ محمّد و خاندان محمّد (ع) ستم کرد و آخرین کسی که در این ستم از او پیروی نمود، لعنت کن!
اَللّٰهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ اللَّتی جاهَدَتِ الْحُسَيْنَ وَ شايَعَتْ وَ بايَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلا قَتْلِهِ
خدایا گروهی که با حسین (ع) پیکار کرد و بر کشتنش همراهی نمود و پیمان بست و پیروی کرد، لعنت کن!
اَللّٰهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً
خدایا همه آنان را لعنت کن!
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَا الْأَرْواحِ اللَّتی حَلَّتْ بِفِنائِکَ وَ أَناخَتْ بِرَحْلِکَ
سلام بر تو ای «اباعبداللّه» و بر جان‌هایی که به کنارت آمد و به درگاهت فرود آمد
عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللّٰهِ اَبَدًا مّا بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ
درود خدا از من بر تو جاودان باد همیشه تا هستم و تا شب و روز برپاست
وَ لا جَعَلَهُ اللّٰهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ
و خدا این زیارت را آخرین عهد زیارتم از شما قرار ندهد
اَلسَّلامُ عَلَا الْحُسَیْنِ وَ عَلا عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلا أَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلا أَصْحابِ الْحُسَیْنِ
درود بر حسین و علی بن حسین و فرزندان حسین و همرهان حسین