شیعه نیوز: احمد بن إسماعیل بن عبد النبی بن سعید جزائری نجفی، یکی از مجتهدان و عالمان بزرگ شیعه امامیه است.[1] گزارشی درباره تاریخ تولد او وجود ندارد، اما تاریخ وفات او را 1151 هجری قمری دانسته‌اند.[2]
برخی اساتید او عبارت‌اند از: أبو الحسن بن محمد طاهر فتونی نجفی، صفی الدین بن فخر الدین طریحی، و أحمد بن محمد بن یوسف بحرانی.[3]
احمد جزائری در فقه و حدیث مهارت زیادی داشت و در این علوم دارای ملکه اجتهاد بود.[4] بعد از درگذشت استادش أبو الحسن بن محمد طاهر فتونی (م 1139 یا 1138ق)، ریاست حوزه علمیه نجف را برعهده ایشان نهادند.[5]
تعدادی از شاگردان احمد جزائری عبارت‌اند از: سید عبدالله بن علوی بلادی بحرانی، سید عبد العزیز بن أحمد موسوی نجفی، سید نصر الله بن حسین حائری مدرّس شهید، و سید شبّر بن محمد بن ثنوان مشعشعی.[6]
ایشان دارای آثار و تألیفاتی بودند که برخی از آنها عبارت‌اند از:
«قلائد الدرر فی بیان آیات الأحکام بالأثر»، «تبصرة المبتدئین فی فقه الطهارة و الصلاة»، «رسالة فی المرتدّ و أحکام الارتداد»، «رسالة فی آداب المناظرة»، «شرح تهذیب الأحکام» و «حاشیة على الکافی».[7]
[1]. سبحانی، جعفر، موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 31، قم، مؤسسه امام صادق (ع)، 1418ق.
[2]. نک: همان؛ آزاد کشمیرى، محمدعلى بن محمدصادق، نجوم السماء فى تراجم العلماء، ج 1، ص 257، تهران، سازمان تبلیغات اسلامى، چاپ دوم، 1387ش؛ خوانسارى، محمد باقر بن زین العابدین، روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ج 1، ص 86، قم، دهاقانى(اسماعیلیان)، چاپ اول، 1390ق.
[3]. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 31 – 32؛ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ج 1، ص 86.
[4]. همان.
[5]. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 32.
[6]. همان.
[7]. همان.